نویسنده: آندرس کور
آخرین نظرسنجی مؤسسه گالوپ نشان می‌دهد که چین از نظر آمریکایی‌ها همچنان دشمن اصلی آمریکا است. روسیه و ایران به ترتیب در جایگاه دوم و سوم قرار دارند. کاملاً منطقی است. خرد جمعی، که مبنای دموکراسی است، در آمریکا حی و حاضر است.
دریاسالار جان آکیلینو، فرمانده نیروهای آمریکا در اقیانوس هند و آرام، می‌گوید این سه دیکتاتوری، به اضافه کره شمالی، «محور شرارت» را تشکیل می‌دهند. او در ۲۰ مارس گفت که «فضای امنیتی کنونی خطرناک‌ترین شرایطی است که در ۴۰ سال گذشته در ارتش دیده‌ام.» شاید آمریکایی‌ها خواهان صلح باشند و تمام تلاش خود را برای دوری از مناقشات خارجی به کار بگیرند اما گاهی قبل این‌که حتی متوجه شویم مار نیش‌مان می‌زند.
جدیدترین نشانه فعالیت این محور، حمله تروریست‌های حوثی مورد حمایت ایران به کشتی‌های بین‌المللی در دریای سرخ است. این درحالی است که حوثی‌ها در ۲۱ مارس با عبور کشتی‌های چینی و روسی موافقت کردند. در سوی مقابل، پکن و مسکو به تروریست‌ها قول می‌دهند که از آن‌ها در مجامع بین‌المللی مانند سازمان ملل حمایت کنند. اگر با این روند مقابله نشود، کشتی‌های محور شرارت در حوزه حمل‌ونقل دریایی بین‌المللی نسبت به آمریکا و متحدان آن دست بالا را پیدا می‌کنند که باعث می‌شود مناقشات ژئوپلیتیکی که اکنون با آن‌ها دست‌و‌پنجه نرم می‌کنیم، عمیق‌تر شوند.
باید یادآور شویم که چرا چین، که توسط حزب کمونیست کنترل می‌شود، از نظر آمریکایی‌ها بدترین دشمن کشور است. سه دلیل اصلی عبارتند از: انتشار کووید-۱۹ که گفته می‌شود از طریق نشت آزمایشگاهی رخ داد؛ تهدید بهترین متحدان و شرکای آمریکا در آسیا، از جمله استرالیا، ژاپن، تایوان و فیلیپین، به اشغال یا حملات اتمی؛ و سرقت سالانه ۶۰۰ میلیارد دلار از دارایی‌های معنوی آمریکا. جدیدترین دلایل هم عبارتند از: تلاش برای استفاده از تیک‌تاک به‌عنوان یک عامل اثرگذار ویرانگر در قبال کنگره آمریکا، تهدید منابع آب آمریکا از طریق حملات اینترنتی؛ و تجاوز به کشور هم‌پیمان، فیلیپین، در دریای چین جنوبی.
اروپا در تشخیص خطرات چین کندتر عمل کرده که تا حدی به تجارت گسترده آلمان با این کشور مربوط می‌شود. با این‌حال، بروکسل بیش از همیشه با احتیاط به پکن نزدیک می‌شود. در ۱۹ مارس، اتحادیه اروپا از مجسمه «ستون شرم» در رابطه با قتل‌عام میدان تیان‌آن‌من در سال ۱۹۸۹ رونمایی کرد. این مجسمه پیش‌تر در دانشگاه هنگ‌کنگ قرار داشت و رژیم در سال ۲۰۱۲ اقدام به جمع‌آوری آن کرد.
ینس گلشیوت، مجسمه‌ساز دانمارکی این اثر، به همراه هفت عضو پارلمان اروپا که نماینده بزرگ‌ترین ائتلاف‌های سیاسی اتحادیه هستند، میزبان مراسم رونمایی بودند. آقای گلشیوت اظهار داشت که رونمایی دوباره از این اثر در مقابل پارلمان، در جایی بسیار مهم‌تر از مکان قبلی، «حامل پیامی محکم برای چین است که سانسور این کشور جایی در اروپا ندارد.»
اتحادیه اروپا برای مقابله با محور شرارت به شکلی فزاینده با آمریکا همکاری می‌کند. این همکاری شامل اعمال فشار به پکن برای توقف حمایت از روسیه و جنگ علیه اوکراین می‌شود. رویترز در ۲۱ مارس گزارش داد که واشینگتن و بروکسل مؤسسات مالی چین و ترکیه را به دلیل تسهیل تجارت با روسیه از طریق نقل‌و‌انتقال یوآن، به وضع تحریم‌های ثانویه تهدید کرده‌اند. تهدید به وضع تحریم‌های ثانویه ظاهراً کارساز بوده است، زیرا کرملین اعلام کرده که برخی از بانک‌های چینی از تجارت با شرکت‌های روسی خودداری می‌کنند.
به‌رغم تمام چالش‌های محور شرارت که آمریکا و متحدانش با آن‌ها روبرو هستند، تغییر رویه بانک‌های چینی در مواجهه با تهدید تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا نشان می‌دهد که ما هنوز از قدرت اقتصادی لازم برای اعمال فشار به چین برخورداریم، حتی اگر پای قدرتمندترین هم‌پیمان این کشور، یعنی روسیه، در میان باشد. مسکو و پکن سال‌هاست که با استفاده از ارزهای داخلی و شبکه انتقال بین‌بانکی بین‌المللی خود در رقابت با شبکه سوئیفت اروپا، سعی می‌کنند از این فشارها دوری کنند. آن‌ها از طریق شرکای خود در گروه بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) وارد عمل می‌شوند. با این‌حال، تا وقتی‌که این کشورها دستکم تا حدی به صادرات به بازار آمریکا و متحدان آن، بویژه اقتصادهای بزرگ جهانی گروه هفت، وابسته باشند، تهدید تحریم‌های ثانویه فشار قابلتوجهی به آن‌ها وارد خواهد کرد.
کشورهای گروه هفت- شامل آمریکا، کانادا، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، آلمان و ژاپن- از نفوذ اقتصادی کافی، معادل حدود ۲۶.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی، برای دور کردن جهان از مناقشات محور شرارت برخوردارند. تنها درصورتی می‌توانیم به جهانی صلح‌آمیزتر دست یابیم که از توان اقتصادی مشترک خود به شکلی پویا، راهبردی و معقولانه استفاده کنیم.
نظرات بیان شده در مقاله نقطه‌نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده موضع اپک تایمز نیست.
