همه ما حداقل ۳ چشم داریم که یکی از آنها داخل سرمان است

غده صنوبری در مغز انسان ساختار یک چشم را دارد. آن سلول‌‌‏هایی دارد که همچون شبکیه چشم در نقش گیرنده‌‌‏های نورعمل می‌‌‏کنند. غده صنوبری ساختاری قابل مقایسه با قسمت شیشه‌‌‏ای و شفاف چشم دارد؛ مثل یک ژل، شبیه به ماده بین شبکیه چشم وعدسی چشم.

دانشمندان هنوزهم در حال بررسی غده صنوبری هستند، چیزی که در هر دو عرفان شرقی و فلسفه غربی جایگاه آگاهی و هوشیاری انسان شناخته شده است. شرقی‌‌‏ها باور دارند با تمرین تحت شرایطی خاص، چشم‌‌‏ها می‌‌‏توانند درون تمام بدن را ببینند. علم غربی به‌‌‏آهستگی درحال درک غده صنوبری به‌‌‏عنوان چشم سوم است.

سالها است که دانشمندان به شباهت بین غده صنوبری و چشم‌‌‏ها پی برده‌‌‏اند. در سال ۱۹۱۹ فردریک تیلنِی و لاتر فیسکِوارن به بیان شباهت‌‌‏های ذکر شده در بالا پرداختند و اثبات کردند که غده صنوبری نسبت به نور حساس است و می‌‌‏تواند دارای توانایی دیدن ‌‌‏باشد.

در سال ۱۹۹۵ خانم دکتر چِریل کرافت عضو دپارتمان سلول و بیولوژی دستگاه عصبی در دانشگاه کالیفورنیای جنوبی، درباره چیزی که او«چشم ذهن» نام نهاد مقاله‌‌‏ای به این مضمون نوشت:

«در زیر پوست جمجمه سوسمار یک واکنش دهنده به نور یا «چشم سوم» نهفته است؛ مشابه غده صنوبری در انسان که در جمجمه قرار دارد و هورمون ترشح می‌‌‏کند. غده صنوبری در انسان از دسترسی مستقیم به نور محروم است؛ اما همچون «چشم سوم» سوسمار، هورمون مِلاتونین در طول شب ترشح می‌‌‏کند. غده صنوبری چشم ذهن است.»

یک دسته از فیبرهای عصبی آن را به بافت عصبی رابط پشتی (بند خلفی) در مغز متصل می‌‌‏کند، به همان قسمتی از مغز که تا کنون به‌‌‏طور کامل شناخته نشده‌‌‏است.

در سال ۱۹۵۰ محققان کشف کرده بودند که غده صنوبری توانایی شناسایی نور را دارد و بر طبق مقدار نوری که دریافت می‌‌‏کند مِلاتونین تولید می‌‌‏کند. از این طریق اساساً نقش مهمی را در کنترل بدن ایفا می‌‌‏کند. در گذشته تصور می‌‌‏شد که غده صنوبری عضوی اضافه باشد،اما این اکتشافات نشان داده که غده صنوبری نقش مهمی را ایفا می‌‌‏کند.

در می سال ۲۰۱۳ کشف دیگری صورت گرفت که می‌‌‏تواند دید ما را نسبت به غده صنوبری عوض کند.

دانشمندان پی بردند که غده صنوبری موش صحرایی ان، ان-دی‌‌‏مِتیاتریپ‌‌‏تامین(دی ام تی) تولید می‌‌‏کند. دی ام تی نقش بسیاری در بدن موجودات دارد که به خوبی شناخته نشده‌‌‏است. بعضی افراد برای تسریع در ترشح دی‌‌‏ام‌‌‏تی داروهای روان‌‌‏گردان مصرف می‌‌‏کنند؛ اغلب حالت پس از مصرف آن‌‌‏را همچون یک حالت روحانی شدید توصیف کرده‌‌‏اند.

دکتر ریک استراسمن ریاست مرکز تأیید دولت آمریکا در تحقیقات کلینیکی از دانشگاه نیو مکزیکو، در سال ۱۹۹۰ به یک انسان داوطلب دی‌‌‏ام‌‌‏تی تزریق کرد. او دی‌‌‏ام‌‌‏تی را «مولکول روح» نام نهاد.

تحقیقی که وجود دی‌‌‏ام‌‌‏تی را در غده صنوبری موش صحرایی تأیید می‌‌‏کند، توسط دکتر جیمو بُرجیگین از دانشگاه میشیگان و در دانشگاه لوایزیانا استِیت توسط دکتر استیون بارکر انجام شد.

اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.