در طول تاریخ، در بسیاری از فرهنگهای مختلف، مردم همیشه در انتظار یک ناجی از سمت شرق بودهاند و قبرستانها، معابد و جهت قرارگیری مردگان نیز در هنگام خواندن دعا رو به جهت شرق قرار داشته است.
اگرچه برخی از گورستانها هیچ توجهی به جهت شرق ندارند، ولی اغلب گورستانهای کشورهای غربی در قرن بیستم رو به جهت شرق ساخته شدند. پیروان دین مسیح بر این عقیده هستند که که ظهور منجی بشریت و صدور حکم نهایی آخرت انسانها از سمت شرق خواهد بود.
مصریان و یونانیان باستان، معابد خود را به سمت شرق بنا میکردند. تاریخ جهتگیری به سمت شرق توسط «ویلیام تایلر اولکات» در سال ۱۹۱۴ در کتاب «افسانهها و روایات قومی مرتبط به خورشید در طول تاریخ» مورد بررسی قرار گرفت.
سرخپوستان آمریکای جنوبی اجساد مردگان خود را در حالت نشسته و روبه جهت شرق به خاک میسپردند. تاتارهای قرون وسطی مجسمههای مقدسشان را بر بلندای تپهای و رو به سمت شرق در کنار قبرستانها بنا میکردند. یکی از مورخان قرن اول به نام «جوزفوس» اظهار کرده که درب معبد افسانهای اورشلیم از سمت غرب بسته شد و روبه سمت شرق باز گردید.
متناوباً، جهت غرب با شیطان مرتبط بودهاست. در مراسم غسل تعمید اولیهی دین مسیح، مومنان میبایست تنفر خود را نسبت به سمت غرب نشان میدادند؛ که این امر به نوعی نمود بیزاری آنها از شیطان بود.
پرستشگران شیطان و الهههای مرگ هندو به سمت غرب ادای احترام میکردند.
در برخی از گورستانها نیز جهتگیری قبرها با جهت طلوع خورشید در ارتباط است. بعضی از تمدنها از جمله بومیان جزیره ساموا و فیجی هم بر این عقیدهاند که سرزمین مردگان رو به سمت غرب است و گورستانهایشان را روبه سمت غرب بنا کردهاند.
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
