با کشف ذرات میکروسکوپی گرد وغبار در مواد یک شهاب سنگ پیدا شده، این احتمال میرود که انفجاری ستارهای قبل از خلقت خورشید ما به وقوع پیوسته است.
دانشمندان فکر میکنند ذرات مشاهده شده که دانههای پیش خورشیدی نام گذاری شده‌اند، از انفجاری حدود پنج میلیارد سال قبل بر روی سطح ستارهای کوچک که بخشی از یک سیستم ستارههای دوتایی در حال چرخش به دور یکدیگر است، پدید آمدهاند.
این انفجار میتوانسته مواد ستارهای را در قالب گاز و گرد وغبار به فضایی بین ستارههای کهکشان راه شیری پرتاب کرده و مقداری از این مواد برای ساخت منظومه شمسی ما استفاده شده است.
«کریستوفر ورید»، استادیار فیزیک دانشگاه ایالتی میشیگان گفت: «یک فرایند بازیافت اینجا رخ داده است. هنگامی که ستارهها میمیرند مواد آن ها از طریق گرد و غبار با فشار پرتاب میشود و از این مواد برای ساخت ستارهها و سیارات نسلهای بعد استفاده میشود.»
برای تحقیق بر روی این ایده، دانشمندان هستههای رادیو اکتیو که بیشترین تاثیر را بر روی تولید ایزوتوپهای سیلیکون – موسوم به نواخترها- در این انفجارها دارند مورد مطالعه قرار دادند.
به نظر میرسد دانههای گرد و غبار ستاره حاوی مقادیر زیادی ایزوتوپ سیلیکون ۳۰ است که از ۱۴ پروتون و ۱۶ نوترون تشکیل شده است. سیلیکون ۳۰ ماده ای بسیار نادر بر روی زمین است. (رایج ترین سیلیکون ۲۸ است)
محققان میدانند که سیلیکون ۳۰ در نواختر باستانی تولید میشود، اما برای اطمینان از میزان تولید سیلیکون ۳۰، به اندازه کافی در مورد میزان واکنش هسته ای در انفجار اطلاعی ندارند. این باعث نامشخص بودن منشا دانهها میشود.
ورید میگوید: «این دانههای منحصربفرد پیام آور بالقوه از نواختر باستانی است که به ما فرصت تحقیق در مسیری متفاوت را میدهد. به طور معمول فقط بوسیله تلسکوپ نواختر را مشاهده میکنید.»
