در سال ۲۰۰۱، زمانی که رژیم چین، پکن را برای میزبانی بازیهای المپیک تابستانی ۲۰۰۸ پیشنهاد کرد، وعدههای بزرگی برای خاموش کردن فریادهای نقض حقوق بشر و محیط زیست داد. اما در سالهای پساز آن، رژیم کمونیستی چین نتوانست به وعدههای خود عمل کند.
۱.آزادی مطبوعات
«زمانی که رسانهها به چین بیایند، به آنها آزادی کامل خواهیم داد.» این سخن را «وانگ وی»، دبیر کمیتهی ملی المپیک پکن گفته بود.
اما برای جلوگیری از پوشش خبرهای منفی، بسیاری از خبرنگاران خارجی از ورود به چین منع شدند. کسانی که به آنها اجازهی ورود داده شد، متوجه شدند که سایتهای مرتبط با تبت، کشتار میدان «تیان آن من» و یا آزار و اذیت «فالون دافا» (یا فالون گونگ) هنوز مسدود هستند. گزارشگرانی که تلاش کردند تا به این مسائل حساس بپردازند، بازداشت شدند و یا گزارشهای آنها توقیف شد.
۲.حقوق بشر
«لیو چی»، شهردار پکن: «بازیهای المپیک در رشد مسائل حقوق بشر در چین کمک خواهد کرد.»
اما برخلاف این ادعا، شکنجه، بازداشتهای خودسرانه و شستوشوی مغزی ازطریق کار اجباری افزایش یافت. در ماههای پیشاز آغاز المپیک ۲۰۰۸، حزب کمونیست چین، صدها نفر از مخالفانش را زندانی کرد. زمانیکه در مارس ۲۰۰۸ شورشها و تظاهرات در تبت آغاز شد، رژیم چین دست به سرکوب معترضان زد؛ هزاران نفر بازداشت و صدها نفر کشته شدند و به گفتهی «تسرینگ وُسر»، فعال تبتی، از ورود روزنامهنگاران به این مناطق حساس جلوگیری شد.
به‌گزارش وبسایت «مینگهویی»، رژیم چین بر سرکوب پیروان فالون دافا نیز افزود و مجوز بازداشت غیرقانونی صدها نفر از آنها را صادر کرد. همچنین، تمرینکنندگان زندانی در اردوگاههای کار اجباری را به مکانی خارج از پکن منتقل کرد تا از بررسیهای دقیق رسانهای جلوگیری کند.
کمیتهی حقوق بشر کنگرهی آمریکا در بیانیهای در اوایل ماه ژوئیهی ۲۰۰۸، سرکوب اقلیتهای مسلمان اویغور در چین را «بهشدت محکوم کرد.» «فرانگ ولف»، نمایندهی کنگره در آن زمان گفته بود: «دولت چین نباید به بهانهی «جنگ علیه تروریسم» و یا برقراری امنیت المپیک دست به آزار و اذیت اویغورها بزند.»
۳.جابهجایی و اخراج
در سال ۲۰۰۲، رژیم چین قول داد تا در برنامهها و طرحهای المپیک پکن، «توجه ویژهای» به حفاظت از ساختمانهای قدیمی واقع در یک محلهی تاریخی معروف بهنام «هوتونگ» در پکن داشته باشد. اما مقامات چین، خلف وعده کردند و با تخریب خانهها، ساکنان آنجا را بیرون کردند تا راه را برای زیرساختهای جدید باز کنند. به‌گزارش «مرکز حق مسکن و تخلیهی اجباری»، بیشاز یک میلیون نفر از ساکنین پکن بدون پرداخت غرامت مناسب و یا دسترسی منابع قانونی آواره شدند.
۴.آلودگی هوا
رژیم چین قول داد تا سال ۲۰۰۸، سطح هوای آلودهی پکن را به استانداردهای سازمان بهداشت جهانی برساند.
اما «استیون اندروز»، مشاور محیط زیست در پکن به «واشنگتن پست» گفت، کیفیت هوا در سال ۲۰۰۷ بدتر از ۲۰۰۱ شده بود. مقامات چین توانستند تنها در زمان بازیهای المپیک با اقداماتی کوتاه مدت مثل بستن کارخانهها، توقف ساخت و سازها و جلوگیریاز رفتوآمد نیمی از اتومبیلها در شهر، میزان آلودگی هوا را کاهش دهند.
اکنون، با اعلام پیروزی چین درمقابل قزاقستان برای میزبانی بازیهای المپیک زمستانی ۲۰۲۲، مردم سرزمین اصلی در مقایسهبا سال ۲۰۰۱، واکنش نهچندان گرمی داشتند. البته این جای تعجبی ندارد؛ زیرا شهروندان چین علاقهی کمی به ورزشهای زمستانی دارند و البته برای بسیاری از آنها یادآور دردسرها، هزینههای گزاف ورزشگاهها، ممنوعیت رانندگی در سطح شهر و کاهش آلودگی هوا در المپیک ۲۰۰۸ است.
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
