اندک زمانی پساز تصرف قندوز در شمال افغانستان در ماه گذشته، شبه نظامیان طالبان برای شکار فعالان جنبش زنان و روزنامه نگاران به جستجوی خانه به خانه پرداختند.
اگرچه نیروهای دولتی بخش زیادی از شهر را سه روز بعد پس گرفته و روز دوشنبه طالبان عقب نشینی آخرین گروه نظامیان خود را اعلام کردند، اما این تاخت و تاز کوتاه طالبان، حاکمیت خشونت آمیز این افراط گرایان را که در اواخر سال ۱۹۹۰ آغاز شد، به یاد مردم افغانستان آورد.
به گزارش نیویورک تایمز، بسیاری از ساکنان ولایت قندوز از جمله روزنامه نگاران و فعالان حقوق زنان از این شهر خارج شده‌اند.
طبق اعلام سازمان ملل، نیمی از ۳۰۰ هزار سکنه این ولایت به مناطق دیگر گریختهاند و مشخص نیست چه زمانی به شهر خود باز خواهند گشت.
خانم فوزیه، رئیس یک نهاد محلی مربوط به بهداشت، آموزش و حقوق زنان، میگوید که او در زیرزمین خانهاش مخفی شده بود تا اینکه مردان مسلح طالبان سوار بر یک موتورسیکلت به درب منزل او آمدند.
او میگوید: «کشته شدن و مرگ بزرگترین واهمه من نبود، بلکه آنچه بیشتر از همه از آن میترسیدم تجاوز بود.»
شوهرش او را بهخاطر اینکه پیشاز این اتفاق اقدام به ترک شهر نکرده بود، سرزنش میکرد. هنگامی که افراد مسلح شروع در تلاش برای وارد شدن به خانه درب را میکوبیدند، فوزیه از نردههای خانه بالا رفت و فرارکرد و سرانجام خود را به کابل رساند.
ملالی رستمی، از حامیان حقوق زنان نیز میگوید: «طالبان هیچ اعتقادی به ارزشهای انسانی ندارد. آنها هیچ احترامی برای فعالیتهای بشردوستانه، خدمات بهداشتی، سازمانهای غیردولتی، روزنامه نگاران و فعالان حقوق زنان قائل نیستند. این مردم هستند که در قندوز مورد تهاجم طالبان قرار گرفتهاند.»
گیتا بشردوست هم زنی است که به مدت پنج سال با یک مرکز بینالمللی در زمینه تخصیص امکانات مالی برای زنان در قندوز کار کرد. او با بسیاری از روحانیون و رهبران مذهبی درباره برابری حقوق زنان و صلح دیدار کرده بود.
خانم بشردوست که به دلیل شغلش به خوبی در جامعه شناخته شده بود، میدانست که آنها سرانجام به قصد او میآیند، بنابراین برقع به تن کرد و به پایتخت گریخت.
طالبان به رسانههای قندوز نیز حمله کردند؛ دفاتر آنها را مورد غارت و سرقت قرار داده یا تجهیزاتشان را از بین بردند.
کمیته امنیت روزنامه نگاران افغان، یک سازمان خصوصی است که برای دست کم ۶۵ خبرنگار فرار کرده از قندوز، بودجه اضطراری و محل اقامت فراهم کرده است.
نجیب شریفی، مدیر این نهاد، میگوید: «خبرنگاران از این که تحت ضرب و شتم طالبان قرار گیرند و یا توسط آنها کشته شوند، در هراس بهسر میبرند.»
او افزوده: «مفاهیم ابراز آزادی و آزادی بیان مخالف ایدئولوژی آنها است.»
روزنامه نگاران افغان میگویند که آنها اغلب توسط طالبان به علت گزارش نکردن ادعای پیروزیهای این گروه در میدان جنگ، که در بسیاری از موارد یا تأییدشان غیر ممکن بوده و یا مبالغهآمیز است، تهدید میشوند.
تصرفات طالبان در قندوز هر چند کوتاه بود، اما سبب شد تا اعتماد عمومی نسبت به رئیسجمهور اشرف غنی، که حدود یک سال پیش با وعدههایی مبنی بر خاتمه جنگ انتخاب شد، ضربهای بزرگ بزند.
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
