هر پدر و یا مادری آرزو دارد فرزندانش با انگیزه و با تلاش درس بخوانند، اما برخی از بچهها تمایلی به درس خواندن از خود نشان نمیدهند و نمیتوانند در تکالیف درسی خود موفق شوند. اکثر این بچهها از هوش طبیعی برخوردارند و فقط تمایل و انگیزه به درس خواندن از خود نشان نمیدهند و این امر معمولا موجب دلسردی و خشم والدین میشود؛ بخصوص اینکه فکر میکنند این مساله میتواند آینده شغلی و زندگی آنان را تحت شعاع قرار دهد.
بنابراین شما شروع به غر زدن میکنید و برچسب تنبلی و یا بی مسئولیتی به او میزنید. با آنکه سعی میکنید هر آنچه از دستتان بر میآید برای انگیزه دار کردن او انجام دهید، ولی موفق نمیشوید و نتیجه عکس میشود. در واقع، مشکل اینجاست که ما والدین نمیدانیم چگونه باید بچهها را با انگیزه کنیم، نه اینکه آنها نمیتوانند یا توانایی انگیزه داشتن را ندارند. فقط تعجب میکنیم چرا آنها دوستان یا وسایل الکترونیکی خود را بیشتر از درس و مشق خود دوست دارند.
تصور کنید خودتان کودک یا نوجوان هستید، به چه چیزهایی علاقه نشان خواهید داد؟ آنها نیز باید خودشان این را درک کنند که چه چیزی مهم است و چرا. البته عوامل خارجی ای همچون ناتوانیهای یادگیری، مشکلات ذهنی و جسمی، و اختلالات رفتاری و مسائل خانوادگی هم در یادگیری تاثیر دارند.
در اینجا ما به تعدادی راه کار اصلاحی در موفقیت تحصیلی بچهها اشاره میکنیم:
- یک رابطه گرم، مثبت و صمیمانه توام با احترام با فرزندتان ایجاد کنید. مخالف آنها نقش بازی نکنید و نشان دهید کنارش هستید. این امر به شما کمک میکند که بهتر بتوانید روی آنان تاثیر بگذارید. تنبیه، تهدید، سخنرانی و نصیحت و کنترل شما را بجایی نمیبرد و روابطتان را بهم میزند. اضطراب، ناکامی، خشم و ترس شما طبیعی و قابل درک هست؛ اما اگر این احساسات به کودکتان منعکس شود راه بجایی نخواهید برد. به یاد داشته باشید که آنها با قصد نمیخواهند جوی نامناسب برای ایجاد شما بکنند و این طور نیست که آنها بدرد هیچ چیز نمیخورند. به خود بگویید: “فرزند من هنوز به نقطهای که باید برسد نرسیده هست”. همین. بخاطر داشته باشید وظیفه شما کمک به اوست تا یاد بگیرد چگونه باید مسئولیت پذیر شود. اگر شما منفی فکر کنید و اینگونه هم عمل کنید، فرزندتان واکنش منفی به شما نشان میدهد و بجای اینکه مشکل خود را ببیند، با جسارت و با بیاحترامی با شما برخورد می کند.
- قوانین خاصی در این خصوص تعیین کنید و به آنها پایبند بمانید. اعمالی که دوست دارد انجام بدهد را موکول کنید به پس از انجام دادن تکالیف درسیاش. مثلا بگویید بعد از اتمام تکالیفت، در مورد تماشای فیلمی که دوست داری با هم صحبت میکنیم. بگذارید آنها ساختار قانونمند بودن را بیاموزند و از نظر ذهنی با مسئولیت پذیری آشنا شده و پایبند شوند.
- در ایجاد یک برنامه ریزی صحیح مطالعه به او کمک کنید. گاهی بچهها نیاز دارند در برنامهریزی درسی به آنان کمک شود. شما میتوانید در این مورد به او کمک کنید و ببینید آیا زمانی که برای یادگیری یک درسی اختصاص داده کافی است یا خیر. در عین حال میتواند بیاموزد که در حین انجام کارهای درسی از وسایل الکترونیکی خود نباید استفاده بکند و این یک قانون شود. البته به او تفهیم شود این یک تنبیه نیست بلکه قانونی است که به او کمک میکند درسهایش را بهتر بیاموزد و تمرکزش بهتر شود. گاهی اوقات بچهها با گوش دادن به موسیقی بهتر میآموزند، ولی مطمئنا وسایل الکترونیکی این چنین عملکردی ندارند.
- می توانید قبل یا بعد از مدرسه رفتن کودکتان به او در کارهایی از قبیل چک کردن تکالیف و… کمک کنید و یا با معلمش گفتگویی داشته باشید.
- بررسی کنید با بودن در کنار شما و یا بقیه اعضای خانواده بهتر میآموزد یا در تنهایی و در سکوت؛ این موقعیت را برایش فراهم کنید. شما میتوانید کارها و تکالیفش را بررسی و مرور کنید ولی کارهای او را شما انجام ندهید.
- با کودکتان به بررسی این مساله بپردازید که آیا موافق است کارهایش را به بخش و قسمتهای کوچک تقسیم کنید یا آنکه مایل است همه را یکجا انجام دهد. برای اینکار از تخته وایت بورد و یا تقویم کمک بگیرید که زمانها دقیقا مشخص شود. البته اگر نیاز بود و شما نیز از نظر مالی توانش را داشتید میتوانید در برخی موارد از معلمهای خصوصی کمک بگیرید.
- سعی کنید والدی مهربان ولی جدی باشید؛ کمک دهنده، با ثبات، عمل گرا و مراقب. برای هرگونه عمل و ارتباط منفی با بچه تان سعی کنید راه کارهای مثبت را پیدا کنید و آنها را پیاده نمایید. سعی کنید حمایت گر و مشوق وی باشید بجای اینکه نگران و غر زن باشید. شیوههای فرزند پروری شما و بازخوردهای شما در عملکرد او موثر است.
- فراموش نکنید فرزند شما نیاز ندارد که فقط مقاطع تحصیلی را درست طی کند، بلکه میبایست در همه جنبههای مهم زندگی به تعادل برسد؛ ورزش کردن، داشتن ارتباطات و دوست، رسیدگی به کارهای و امور خانوادگی… به همه اینها باید بپردازد. هر گاه توانستید در امور مدرسه وی مشارکت کنید و علاقه خود را نسبت به پروژههای مدرسه نشان دهید.
- پیش بینیهای منفی در مورد آینده او نداشته باشید. وقتی میبینیم فرزندمان به مسائل مهم زندگیش اهمیتی نشان نمیدهد براحتی مایلیم در مورد آیندهاش نظر منفی بدیم. وقتی میبینیم بجز وقت گذرانی با دوستان و بازیهای کامپیوتری به چیزی دیگری علاقه نشان نمیدهد، نگران میشویم که در آینده موفق نباشد و این طرز فکر ما را مضطرب و نگران میکند. اگر بر روی مسائل به طور منفی تمرکز کنید بر روی عملکرد فرزنتان همین تاثیر را خواهد داشت و شما بجای آنکه بر خصائص مثبت فرزنتان تمرکز کنید و کمکش کنید تا روی آنها کار کند شروع به ایجاد چالش و درگیری با او میکنید. اگر با حیوانات خوب است یا اهل کمک کردن به دیگران است یا دوست دارد بیرون برود و فردی اجتماعی است، روی همین موارد به صورت مثبت تمرکز کنید؛ خواهید دید رشد می کند و شخص موفقی خواهد شد و امور مدرسهاش را نیز خوب پیش خواهد برد.
والدین اغلب نگران شکستها و عدم موفقیتهای فرزندان هستند و این نوع نگرش معمولا به چالش و درگیری ختم میشود. اما اگر آرام باشید و درک کنید این حالتهای فرزندتان چیزهای بدی نیستند و فرزندتان بیانگیزه نیست و شما نمیتوانید به او فشار بیاورید که انگیزه پیدا کند آنگاه میتوانید ببینید واقعاً بچههای شما در چه وضعیتی هستند و میتوانید به آنها در مواقع نیاز کمک کنید. هدف شما باید کمک به حل مساله و توقف هر گونه واکنشی منفی در آنان باشد.
1 دیدگاه دربارهٔ «چگونه فرزندانمان را تشویق کنیم تا درس بخوانند؟»
با سلام ممنون از اینکه بسیار روان و خودمونی مطالب را مطرح کردید. موفق باشید