Search
Asset 2

مروری بر کشتار سرخ و مرگ میلیون‌‏ها تن در روسیه (قسمت دوم)

کودکان روسی یتیم در خیابان انقلاب روسیه
کودکان روسی یتیم در خیابان (Public Domain)
کودکان روسی یتیم در خیابان  انقلاب روسیه
کودکان روسی یتیم در خیابان (Public Domain)

مروری بر کشتار سرخ و مرگ میلیون‌‏ها تن در روسیه (قسمت اول)

در اوایل سال ۱۹۲۴، «سرگئی ملگونف»، مورخ روسی که از روسیه گریخته بود، در کتاب خود با نام «کشتار سرخ در روسیه»، از کشته شدن سیستماتیک افراد با ارائه اسناد و تصاویر پرده برداشت. چکا نیز با افتخار گزارش خود را از بخشی از کشته شدگان اعلام کرد. در بسیاری از مناطق، هر گونه جرمی، چه واقعی و چه تائید نشده‌‌‌‌‏، حکم اعدام را در برداشت.

ملگنوف درباره کشتار گفت:

«تعداد نام‌‌‌‌‏های منتشر شده، از تعداد واقعی بسیار کمتر بود. همچنین هنگامی که بلشویست‌‌‌‌‏ها در وضعیت نابسامان قرار داشتند، به کارگران گفتند که اگر آن‌‌‌‌‏ها (کارگران) با آن‌‌‌‌‏ها همراه نشوند، آن‌‌‌‌‏ها (بلشویست‌‌‌‌‏ها) پس از بازگشت، هر کارگری را که پشت ستون تلگراف ایستاده است را اعدام می‌‌‌‌‏کنند.»

اقدامات چکا از فلسفه کلی کمونیست پیروی می‌‌‌‏کرد؛ یعنی مبارزه طبقاتی و رها کردن اخلاق و کرامت انسانی؛ و هر کسی که با این ایده مخالف بود، ضد انقلابی نامیده شد. قربانیان یا اعضای خانواده‌‌‌‏شان پیش از اینکه به آن‌‌‌‌‏ها شلیک شود، اغلب مجبور به عریان شدن بودند. زندانیان دیگر هنگامی که بلشویک‌‌‌‌‏ها کشتی‌‌‌‌‏ها را از بین بردند، به دریا ریخته شده و غرق شدند.

به گفته ملگنوف در شهر کیف مرسوم بود که با محکومین چنین برخورد می‌‌‌‏کردند: به این ترتیب که قبل از اینکه از پشت سر به مغز محکومین شلیک شود، باید در میان خون ریخته شده روی زمین دراز می‌‌‌‌‏کشیدند.

علاوه بر اعدام، چکایی‌‌‌‏ها از آزار و شکنجه و تجاوز لذت می‌‌‌‌‏بردند.

یک مقاله متعلق به آن دوره می‌‌‌‌‏گوید:

«شکنجه در مناطق «اکاترینودار» و «کوبان» هر دو فیزیکی و ذهنی هستند. البته در اکاترینودار یک روش خاص به شرح زیر اجرا می‌‌‌‏شود. قربانی روی پشت خود در کف زندان دراز می‌‌‌‌‏کشید، در حالی که دو نفر از کارکنان چکا سر را می‌‌‌‌‏کشیدند و دو نفر دیگر شانه‌‌‌‌‏هایش را و تا زمانی که عضلات گردن او کاملا کشیده شوند، فشار می‌‌‌‌‏دهند. سپس نفر پنجم اقدام به ضربه زدن به گردن قربانی با ابزاری که تیز نباشد و معمولا انتهای اسلحه، می‌‌‌‌‏کند – تا زمانی که گردن به شدت متورم شود و خون از دهان و بینی‌‌‌‌‏ها جاری می‌‌‌‌‏شود و بدین ترتیب قربانی از آزار و اذیت وحشتناکی رنج می‎برد.»

زندانیان سیاسی زن که مورد توجه پلیس مخفی واقع می‌‌‌‏شدند، قبل از کشته شدن مورد تجاوز قرار می‌‌‌‏گرفتند و زندانیان مرد در ازای یکی از بستگان زن برای بردگی جنسی معاوضه می‌‌‌‏شدند. در هر صورت معمولا زندانیان کشته می‌‌‌‌‏شدند.

در بعضی از مناطق جنوب روسیه، افسران محلی چکا مراسم عیاشی با تعدادی از زنان زندانی به راه می‌‌‌‏انداختند و آن را «مشارکت زنان» یا «روز‌‌‌‏های عشق آزاد» می‌‌‌‏نامیدند.

ملگنوف در کتاب این گونه به این مسئله می‌‌‌‌‏پردازد:

«یک شاهد در ارتباط با رویدادهای کریمه به دادگاه لوزان در سوئیس گفته بود که هر یک از ملوانان فعال در آن منطقه دارای چهار یا پنج معشوقه بودند و در اغلب موارد زنان بیچاره‌‌‌‏ همسران افسران کشته شده یا فراری بودند. رد کردن ملوانان به معنای اعدام بود و تنها چند زن قوی، شجاعت کافی برای حل این مشکل با خودکشی داشتند.»

اعمال الگوی کمونیستی در «تفکر و رفتار»

در طول زمان، شدت ظلم و ستم و کشتار و ترور فرقه سرخ، اعضای چکا را تحت تاثیر قرار داد.

ملگنوف یادآوری می‌‌‌‌‏کند که: «بدون شک برای دوره‌‌‏ای تیمارستان‌‌‌‌‏ها در روسیه تعداد زیادی از موارد بیماری جدیدی را که با نام «جنون جلاد‌‌‌‏ها» شناخته شده بود، ثبت کرده‌‌‌‌‏اند. بدین صورت که به بیمار یک قربانی خیالی می‌‌‏دادند تا بیمار برای خونریزی انجام شده، اظهار پشیمانی ‌‌‌‌‏کند.»

اما برای رژیم کمونیستی، کشتن ابزار ارزشمندی برای نگه داشتن جمعیت تحت کنترل بود. پس از آنکه لنین در سال ۱۹۲۴ درگذشت، چکا چندین بار تغییر نام داد، اما عملکرد تقریبا مشابهی داشت. «جوزف استالین»، که جایگزین لنین شد، دیکتاتوری خود را ادامه داد و پس از مرگ ژرژینسکی در سال ۱۹۲۶، او را با لقب «شوالیه مقدس طبقه کارگر» تحسین کرد.

سرکوب سیاسی در اتحاد جماهیر شوروی، زیر نظر استالین و مجموعه‌‌‌‌‏ای از پاکسازی‌‌‌‌‏هایی که تحت عنوان «ترور بزرگ» شناخته می‌‌‌‌‏شود، به اوج خود رسید. صدها هزار نفر از قربانیان هموطنان لهستانی ژرژینسکی بودند.

طبق گزارشات در سال ۱۹۱۹، لنین با «ایوان پاولوف»، روانشناس مشهور برای آزمایش‌‌‌‌‏هایش در مورد محرک در سگ‌‌‌‌‏ها ملاقاتی خصوصی داشت. به گفته «ارلاندو فیجی»، مورخ انگلیسی، رهبر شوروی گفته است: «من می‌‌‌‌‏خواهم توده‌ مردم روسیه از الگوی تفکر و رفتاری کمونیستی پیروی کنند.»

پاولوف با تعجب پاسخ داد: «آیا شما می‌‌‌‌‏خواهید جمعیت روسیه به شکلی استاندارد شده در‌‌‏آورید؟ یعنی همه به یک شیوه رفتار کنند؟» لنین در جواب گفت: «دقیقا. انسان می‌‌‌‌‏تواند تصحیح شود. انسان می‌‌‌‌‏تواند آن چیزی که ما می‌‌‌‌‏خواهیم باشد.»

تخمین زده می‌‌‌‌‌‌‌‏شود که کمونیسم تاکنون حدود ۱۰۰ میلیون انسان را به قتل رسانده است؛ اما جنایات آن گردآوری نشده و ایدئولوژی آن هنوز هم ادامه دارد. اپک‌‌‏تایمز در صدد است تا تاریخچه و عقاید این جنبش را که خاستگاه استبداد، کشتار و تخریب است، افشا کند.

چگونه بلشویک‌های لنین با آوردن کمونیزم به روسیه مرگ میلیون‌‌‏ها نفر را رقم زدند؟

چین، روسیه و قاچاق انسان

میدان تیان‌آن‌من پکن، از سرکوب دانشجویان تا آزار و اذیت فالون گونگ (به همراه تصاویر)

اخبار مرتبط

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی