به گفته ناظران حقوق بشر، رژیم چین احتمالاً در تلاش برای بدنام کردن اولین بازمانده عمل جراحی برداشت اعضای بدن که خارج از چین دست به افشاگری زده، اتهام علیه خود مبنی بر دست داشتن در این جرم را ثابت کرده است.
جمعی از رسانههای دولتی و دفاتر پلیس چین در واکنشی بیسابقه، در مطلبی طولانی به یکی از پیروان فالون گونگ حمله کردهاند. این فرد اکنون در ایالات متحده زندگی کرده و چند هفته پیش از این حملات، روایت خود از برداشت اجباری بخشهایی از کبد و ریه خود را در زندانهای چین افشا کرد.
شنگ پیمینگ ۵۹ ساله به مدت شش سال به خاطر پیروی از فالون گونگ در زندان رژیم کمونیستی چین مورد شکنجه قرار گرفت. فالون گونگ باوری سنتی و معنوی بوده که به ترویج ارزشهایی چون راستی، نیکخواهی و بردباری پرداخته و دولت پکن در ۲۵ سال گذشته با استفاده از ابزار پروپاگاندا، تهدید و شکنجه سعی در نابودی آن را داشته است.
شنگ گفت که نگهبانان زندان با خوراندن آبنمک بسیار غلیظ، وصل کردن زنجیر به دست و پا و کشاندن آنها و شوک الکتریکی مستمر به نواحی جنسی بدنش او را شکنجه کردند؛ سوءاستفادههایی که بسیاری از پیروان زندانی فالون گونگ آن را تائید میکنند.
علاوه بر این، تحقیقات و مستندات تائید شده توسط دادگاه مردمی «چاینا تریبونال» در لندن نشان میدهند که پیروان زندانی فالون گونگ، بزرگترین تأمین کننده صنعت برداشت عضو اجباری حکومت چین هستند.
روایت باورنکردنی شنگ
شنگ در سال ۲۰۰۴ و هنگامی که نیمی از محکومیت زندان ۸ ساله خود را گذرانده بود، دست به اقدامی جدی برای اعتراض به شکنجههای مستمر خود زد: او [به نگهبانان] گفت که یک میخ کهنه و یک تیغ زنگزده به طول یک سانتیمتر را بلعیده است.
نگهبانان زندان بلافاصله وارد سلول شده، او [شنگ] را بیهوش کرده و به بیمارستان بردند. آنها در بیمارستان از شنگ خواستند تا فرم رضایتنامه عمل جراحی را امضا کند. با مخالفت شنگ، نگهبانان او را به تخت بسته و بیهوش کردند.
شنگ سه روز بعد و در حالی به هوش آمد که به تخت بسته شده بود و برش ۳۰ سانتیمتری در سمت چپ قفسه سینهاش وجود داشت. او پس از آن به زندان بازگردانده شد.
در ماه مارس سال ۲۰۰۶ و شانزده ماه پس از این واقعه، شنگ با سرعت و به بهانه دروغین بیرون کشیدن یک تیغ دیگر از بدنش، برای انجام یک عمل جراحی پرخطر با احتمال مرگ بالا بهسرعت روانه بیمارستان شد.
شنگ اطمینان داشت که این بار قصد کشتن او را داشتند، و دست به فرار زد. او هنگام استراحت نگهبانان از فرصت استفاده کرده و با موفقیت گریخت.
فرار شنگ تنها چند روز پیش از تماس اولین افشاگران با اپک تایمز و روایت آنها از انجام عملهای جراحی برداشت عضو در تأسیسات درمانی مخفی دولت چین روی داد. شنگ گفت که با شنیدن این گزارشها و آنچه ممکن بود برایش روی دهد، ترس وجودش را فرا گرفت.
او پس از فرار از چین چندین بار مورد معاینه پزشکی قرار گرفته است. سه پزشک متخصص در ایالات متحده و تایوان برداشت بخشی از کبد و ریه وی طی عمل جراحی را تائید کردهاند.
شنگ بهعنوان اولین بازمانده شناخته شده این جرائم تصمیم گرفت که وقت بازگویی روایتش فرا رسیده است.
اعتراف سهوی
مقاله حاوی پاسخ حزب کمونیست چین به اتهامات شنگ، که در ابعاد گسترده منتشر شد، به رنجهای متحمل شده توسط او نپرداخت. آنها در عوض کنفرانس خبری شنگ در ماه ژوئیه را به یک «اتاق کوچک و گرفته» تشبیه کرده، فروش عمده اعضای برداشت شده تحت عمل جراحی اجباری را انکار کرده و آن را «شایعه جبهه غربی ضد چین» خوانده و دلیل جراحی شنگ را خارج کردن تیغ و میخ از بدن او خواندند.
اما علیرغم تمام انکارها، دولت چین احتمالاً مرتکب اعتراف سهوی شده است.
نینا شِی، رئیس مرکز آزادیهای مذهبی در موسسه هادسون گفت که مقاله دولت چین حاوی شواهد مهم و گمشده برای اثبات روایت شنگ است.
شِی به اپک تایمز گفت: «من [بهعنوان مخاطب] شواهدی برای اثبات زندانی بودن شنگ در اختیار نداشتم، و شنگ نیز نمیتوانست این مسئله را ثابت کند؛ اما آنها [دولت چین] شواهد را در اختیار ما قرار دادند».
به گفته شِی، این مقاله به او ثابت کرد که شنگ به خاطر عقایدش در زندان بوده، برای انجام عمل جراحی به بیمارستان فرستاده شده، و این جراحی منجر به ایجاد زخم روی بدن شنگ شده است.
رابرت دسترو، معاون سابق وزیر امور خارجه آمریکا در امور دموکراسی، حقوق بشر و کار، در تسهیل فرار شنگ به ایالات متحده نقش داشت. او گفت که حزب کمونیست چین به جای صدور بیانیههای کلی و رسمی برای انکار این مسئله، الگوی رفتاری خود را نقض کرده و بهطور خاص در این باره اظهارنظر کرده است؛ رفتاری که نشان از جدی بودن این مسئله دارد.
او به اپک تایمز گفت: «غافلگیر کننده است که مقامات [چین] بهصورت رسمی اظهارنظر کردهاند».
او ادامه داد: «در دنیای وکالت، این کار ‘اقرار خلاف نفع’ نام دارد». دسترو اشاره به گفتههای دعوی خارج از محیط دادگاه دارد که میتوان از آنها بهعنوان شواهد علیه آنها استفاده کرد.
به گفته شِی، این مقاله نشان میدهد که مقامات چینی وارد «حالت دفاعی» شدهاند. شِی با قابلتوجه خواندن این مسئله افزود که به جای پزشکان، این سرویسهای اطلاعاتی هستند که در حال انکار بوده، و عمل جراحی بدون رضایت شنگ انجام شده است.
او در این باره گفت: «با انتشار این پاسخ اتهام برانگیز و نامتعارف و به رسمیت شناختن زندانی بودن، بستری شدن در بیمارستان و انجام عمل جراحی بدون رضایت روی شنگ، انگار به نقش داشتن در این مسئله اعتراف کردهاند. [این پاسخ] حقیقتاً اتهام برانگیز است».
طبق معمول این متون، مقاله مورد بحث نیز فاقد نام نویسنده یا نقلقول مستقیم از افرادی است که با پرونده شنگ آشنا بودهاند. نویسنده این مقاله صرفاً به نقلقول از «بخش مربوطه» بهعنوان منبع آگاه از وضعیت آقای شنگ کفایت کرده است.
دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر که از سال ۲۰۰۶ به بررسی برداشت اجباری عضو در چین پرداخته است گفت که «این مقاله صرفاً بازگویی پروپاگاندای نخنمای دولت» است. او در این باره به اپک تایمز گفت: «بهسختی میتوان یک جمله صحیح یا منطقی را در آن پیدا کرد، و هیچ حقیقتی ورای آن وجود ندارد».
ماتاس اشاره کرد که این مقاله بر پایه توصیف نادرست از فالون گونگ و انگ زدن به افشاگران نوشته شده است. برای مثال این مقاله سِر جفری نایس، وکیل دادگستری و قاضی سرشناس دادگاه مردمی «چاینا تریبونال» و محقق نقض حقوق اویغورها در ایالت سینکیانگ را، یک «مأمور ویژه باسابقه بریتانیا» خواند که در طول زندگی حرفهای خود به «جعل اتهامات واهی بر اساس اهداف ژئوپولتیک غرب» پرداخته است.
ماتاس تلاش برای تخریب شخصیت نایس را «احمقانه» خواند و افزود: «بهطور واقعبینانه باید گفت که حزب کمونیست چین برای این کشور، در مقایسه با افرادی که حقیقت را میگویند مضرتر است. این حزب کمونیست است که در قحطی گسترده، انقلاب فرهنگی و کشتار میدان تیانآنمن و سرکوب مردم تبت، سینکیانگ و هنگکنگ دست دارد».
«حزب کمونیست نهادی ضد چین بوده، و با متهم کردن دیگران سعی در پوشاندن اعمال ناشایست خود دارد».
جراحی بیهدف
تورستن تری، رئیس گروه اخلاق پزشکی «پزشکان علیه برداشت عضو اجباری» گفت که عملهای جراحی انجام شده روی شنگ، صحت روایت چینیها را با تردید مواجه کرده است.
او در این باره به اپک تایمز گفت: «میتوان روایت آنها را یک دروغ صریح خواند».
پزشکان معمولاً برای معاینه و بررسی داخل بدن بیماری که جسم خارجی را بلعیده از آندوسکوپی استفاده میکنند. در چین نیز این یک عمل رایج است. برای مثال بیمارستانی در شهر مرکزی شیآن، از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ حدود ۶۰۰ بیماری که جسم خارجی بلعیده بودند را درمان کردند. عمل آندوسکوپی برای خارج کردن جسم از بدن حدود ۹۹.۵ درصد از این بیماران – از جمله موارد بلع تیغ یا سایر اجسام تیز – موفقیتآمیز بود.
تری در این باره گفت که در مورد شنگ، آندوسکوپی اولین گزینه درمانی است.
او در این باره گفت: «چرا باید بخشی از ریه یا کبد او را جدا کنند؟ این کار منطقی نیست».
او افزود که حتی در صورت ضروری بودن جراحی برای خارج کردن اجسام، عمل بُرش باید از جلو، و نه پهلوی بیمار انجام میشد: «نباید برای بیرون کشیدن جسم از ریه بیمار عبور کرد.»
مشخص نیست که چرا پزشکان چینی در اولین عمل جراحی صرفاً بخشی از اعضای بدن شنگ را جدا کرده و وی را زنده نگه داشتند. عمل برداشت عضو در چین عملاً نوعی حکم اعدام بوده، و به همین دلیل پیش از این بازماندهای برای بازگو کردن روایت وجود نداشته است.
تری در این باره گفت که بیمارستان احتمالاً در حال انجام عمل جراحی آزمایشی، بررسی یک روش جدید، پژوهش بر روی بافت اعضای بدن یا آموزش پزشک در این زمینه بوده است.
به گفته وِندی راجرز، استاد اخلاق بالینی و رئیس کمیته مشاور «ائتلاف بینالمللی برای پایان به پیوند عضو غیرقانونی در چین»، برداشتن بخشی از کبد در صورتی انجام میشود که دریافت کننده عضو کودک باشد.
ماتاس در برنامه «آمریکن ثات لیدرز» شبکه اپک تیوی گفت: «دلایل زیادی را میتوان محتمل دانست. با این حال تنها دولت چین یا بیمارستان میتواند دلیل اصلی را توضیح دهد.»
تری با اشاره به زمان جراحی شنگ گفت که مسئولان چین احتمالاً از تصمیم افشاگران برای آشکار کردن این جرم آگاه شده، و با بازگرداندن شنگ به بیمارستان سعی در مخفی کردن مسئله با کشتن او را داشتهاند.
حالا چه میشود؟
شنگ این روزها مانند یک فرد عادی رفتار میکند، اما به گفته او تجربه دشوارش در بیمارستان شخصیتش را تغییر داده است.
او در یک کنفرانس خبری در ۳ سپتامبر گفت که «زخم ۳۵ سانتیمتری در سمت چپ قفسه سینهاش با هر تپش قلب تیر کشیده و در طول شب بهسختی نفس میکشد».
او جامعه بینالمللی را فراخواند تا به پکن برای گشودن درب بیمارستانها و زندانها به روی بازرسان مستقل خارج از چین فشار آورند.
سازمان دهندگان این کنفرانس خبری همچنین پیغامی از گاس بیلیراکیس، نماینده جمهوریخواه ایالت فلوریدا را پخش کردند که در آن از «سرپوش گذاشتن بر عمل شنیع» برداشت اجباری اعضای بدن انتقاد کرده، و مقابله با آن را نیازمند اقدامات سختگیرانهتر از سوی ایالات متحده دانست.
او در بیانیه خود گفت: «هرگز کسی نباید به خاطر اعتقاداتش ترسیده، به اجبار از سرزمین اجدادی خود اخراج شده، زندانی شده یا به قتل برسد».
ماتاس تخمین میزند که حزب کمونیست چین احتمالاً سالانه ۹ میلیارد دلار از برداشت اجباری اعضای بدن کسب درآمد میکند.
به گفته فرانک ولف، نماینده سابق کنگره به مدت ۳۴ سال و عضو دو دوره کمیسیون ایالات متحده درباره آزادی مذهبی بینالمللی (که در ماه مه به پایان میرسد)، این مسئله فارغ از ابعاد بزرگ یا کوچکش هولناک است.
او در مصاحبه با اپک تایمز گفت: «حتی یک نفر یک نباید چنین تجربهای را از سر بگذراند…آیا میتوانید برادر، مادر یا پدرتان را در حالی تصور کنید که قلب، قرنیه چشم یا کلیهاش را از بدن او جدا میکنند؟ این یک کسبوکار بزرگ است که باید متوقف شود.»
شِی با شنیدن روایت شنگ آن را «مشمئزکننده» خواند و گفت: «او جهنم را از نزدیک با چشمان خود دیده است.» او افزود که شنگ «خوش شانس» بوده که توانسته از این تجربه جان سالم به در ببرد، چراکه افراد زیادی، که از تعدادشان آگاه نیستیم، نتوانستهاند.
به گفته شِی و دسترو، مشاهده اقدام اعضای کنگره برای مهار این سوءاستفاده باعث دلگرمی است. مجلس نمایندگان ایالات متحده در ماه ژوئن با تصویب قانون حمایت از پیروان فالون گونگ خواستار پایان دادن به آزار آنها و تحریم افرادی شد که در برداشت اجباری اعضای بدن آنها نقش داشتهاند.