با رسیدن به روزهای پایانی سال مردم در شهرهای مختلف ایران جشن‌های باشکوهی را برای استقبال از نوروز برگزار کرده‌اند. با وجود آنکه کشور ایران مهد پیدایش جشن بزرگ نوروز است، اما سرکوبها و محدودیتهای تعیین شده توسط جمهوری اسلامی باعث شده که بیش از چهار دهه اثری از جشن‌های سازمان‌یافته ملی و شایسته در گرامی‌داشت این رویداد دیده نشود.
با این حال در سال‌های اخیر و به ویژه امسال مردم به طور خودجوش سنت نوروز را از چهاردیواری خانه‌های خود به خیابان و کوه و دشت آورده‌اند و شبکه‌های اجتمای مملو از ویدئوها و تصاویر زیبایی است که در آن مردم با رقص و پایکوبی و افروختن آتش به استقبال نوروز رفته‌اند.
امسال در اوایل اسفندماه، روستای چشمیدر در شهرستان سروآباد میزبان یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های نوروزی بود. با وجودی که جمعیت این روستا کمتر از ۲ هزار نفر است؛ اما هزاران نفر از مهمانان و گردشگران برای شرکت در این مراسم گرد هم‌آمده بودند. تصاویر و ویدئوهای منتشرشده نشان می‌دهد که از بسیاری از حاضرین در این رویداد همزمان با افروختن آتش، شانه به شانه هم میرقصیدند.
روستای سلین در منطقه اورامانات، شهر گیلان‌غرب در استان کرمانشاه، و شهرهای مریوان، سنندج، بانه و سقز از دیگر مناطقی هستند که با رقص‌های محلی (هه‌لپرکی)، آواز و موسیقی محلی و روشن کردن آتش به استقبال نوروز رفته‌اند.
همچنین امسال مراسم مشابهی برای استقبال از نوروز در تهران و برخی شهرهای شمالی نظیر گرگان برگزار شد. در حالی که مقامات حکومتی تلاش می‌کنند مانع برگزاری این جشن‌ها شوند؛ تاکنون چندان موفق نبوده‌اند. روز جمعه ۱۷ اسفند امام جمعه شهر ایلام گفت «ضدانقلاب با برنامه‌ریزی برای برگزاری جشن‌های مختلط سعی در هنجارشکنی دارد.» یک روز قبل از آن نیز فرمانده سپاه ایلام ضمن تهدید کسانی که قصد سازماندهی برای برگزاری جشن‌ها دارند گفت «هیچ دستگاهی در ایام نوروز مجاز به صدور مجوز برای برگزاری جشن نیست.»
سازمان حقوق بشری هانا نیز از احضار و تهدید فعالان مدنی در شهر بوکان خبر داد و نوشت «به آنان هشدار داده شده که از هرگونه برگزاری مراسم نوروز، پوشیدن لباس کردی و جامانه خودداری نمایند.»
با وجودی که مردم ایران با انواع بحران‌های اقتصادی شدید دست‌وپنجه نرم می‌کند، و تورم، بیکاری و دیگر مشکلات زندگی آنان را تحت فشار قرار داده است؛ برگزاری این جشن‌ها نشان می‌دهد مردم ایران به آینده‌‌ای متفاوت امید دارند و سعی دارند نشان دهند که این فرهنگ سترگ از بین نرفتنی است و باز هم همچون ققنوس از دل خاکستر به پرواز در خواهد آمد.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
