زندگی یانگ لی در چهل سالگی به دلیل ابتلا به سرطان متاستاتیک تقریباً به آخر خط رسیده بود. به‌رغم امتناع از ادامه درمان، او طی ۳۰ سال گذشته زندگی پر جنب‌و‌جوش و سالمی داشته است. یانگ چه چیزی را تجربه کرد که باعث شد در مبارزه با یک سرطان مهلک پیروز شود؟
یانگ که اکنون ۷۷ سال دارد، در سن‌خوزه کالیفرنیا زندگی می‌کند. او در جوانی از بازیگران معروف اپرای هوانگمی (یکی از پنج ژانر اصلی اپرای چین) در آن‌هوئی چین بود و بعدتر به‌عنوان طراح لباس برای همان اپرا مشغول به کار شد. او از نوجوانی با بیماری‌های متعددی مانند هپاتیت آ و ب، بیماری عروق کرونر قلب، برونشیت مزمن و عفونت‌های مزمن مجاری ادراری دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد. یانگ آن‌قدر دارو مصرف می‌کرد که به او لقب «قفسه متحرک دارو» داده بودند.
یانگ ۴۳ ساله در سال ۱۹۹۰ در زمینه طراحی لباس کار می‌کرد که ناگهان لخته‌های خون بالا آورد و بشدت نگران شد. در ناحیه بالای شکم درد داشت و استفراغ اسیدی می‌کرد که گاهی نیز حاوی خون بود، اما به دلیل مشغله کاری تحت معاینه یا درمان کامل قرار نگرفت.
در ادامه مشخص شد که او به آدنوکارسینوم پیشرفته معده (نوعی سرطان معده) مبتلا شده است. پزشکان توموری را در محل اتصال معده به مری پیدا کردند که ابعاد آن ۶.۵ در ۸ سانتی‌متر بود و ۲.۵ سانتی‌متر ضخامت داشت. او تحت عمل گاسترکتومی ساب‌توتال قرار گرفت و پزشکان ۲ سانتی‌متر از مری او را برداشتند. اندکی بعد شیمی‌درمانی را آغاز کرد اما وضعیت او تنها در عرض سه روز رو به وخامت رفت و علائمی مانند تب شدید، استفراغ، ریزش مو و افت شدید گلبول‌های سفید و قرمز خون ظهور پیدا کردند. پزشکان چاره‌ای جز قطع درمان نداشتند.
متاستاز سرطان باعث ناامیدی می‌شود
یانگ در اواخر سال ۱۹۹۳ در ناحیه آرنج راست خود احساس درد کرد. تصویربرداری با اشعه ایکس نشان داد که چیزی شبیه لانه زنبور در حفره استخوانی آرنج و ساعد او پدید آمده که از ابتلای او به سرطان استخوان حکایت داشت. سلامت کلی او در آن مقطع بشدت ضعیف و نتیجه تمام آزمایشات خون غیرطبیعی بود. پزشکان برای ادامه شیمی‌درمانی مردد بودند، زیرا از این می‌ترسیدند که در طول درمان دچار عوارض شود.
یانگ در سال ۱۹۹۴ با علائم جدیدی مواجه شد که از سرطان نازوفارنکس حکایت داشت. سی‌تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) نشان داد که دو تومور، هرکدام به اندازه یک دانه سویا، در سینوس چپ او جا خوش کرده‌اند.
وقتی دکتر به یانگ گفت که حدود سه ماه دیگر زنده خواهد بود، آهی کشید و گفت: «به نظر می‌رسد نیازی به ادامه درمان نیست.» او ترجیح داد در بیمارستان بستری نشود.
وقتی سرطان معده به نقاط دیگر متاستاز می‌دهد، شانس زنده ماندن بسیار کم‌رنگ می‌شود. به گزارش انجمن سرطان آمریکا، نرخ بقای نسبی پنج‌ساله برای بیماران مبتلا به متاستاز سرطان معده تنها ۷ درصد است.
سفری به مقصد سلامتی به کمک یک کتاب
اندکی بعد از آن‌که یانگ به خانه بازگشت، یکی از دوستان او که هنرپیشه معروف اپرای هوانگمی چین بود تماس گرفت و خواهش کرد کتابی را که به شوهرش امانت داده بود پس بگیرد. عنوان کتاب «فالون گونگ، نسخه اصلاح‌شده» بود.
یانگ کتابی را که درباره تمرین فالون گونگ بود با کنجکاوی ورق زد. ضمن پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری، فالون گونگ شامل پنج مجموعه تمرین می‌شود که مراقبه یکی از آن‌ها است.
یانگ می‌خواست فالون گونگ را بیاموزد. با دوستش قرار گذاشت، اما او به دلیل وضعیت بحرانی یانگ از تعلیم او خودداری کرد. دوستش توضیح داد که فالون گونگ می‌تواند سلامتی و تناسب اندام انسان را بهبود بدهد، اما جای درمان پزشکی را نمی‌گیرد.»
یانگ روزنامه‌ای را روی میز دوستش دید که اظهارات تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آن درج شده بود. او پس از خواندن روزنامه فریاد زد: «فالون گونگ فوق‌العاده است. باید یاد بگیرم.»
دوستش که تحت تأثیر عزم و اراده یانگ قرار گرفته بود، کتاب فالون گونگ را به او هدیه داد. یانگ کتاب را خواند و تمرینات را با توجه به تصاویر یاد گرفت.
درد آرنج راست او پس از چند روز تمرین بتدریج کاهش یافت و باعث شد که راحت‌تر بخوابد. چندی بعد رژیم غذایی مایع را کنار گذاشت و به غذاهای نرم روی آورد و بتدریج میزان غذای مصرفی خود را افزایش داد. بدن یانگ به شکل قابل‌توجهی قوی‌تر و سالم‌تر شده بود.
اندکی بیش از یک ماه بعد درد آرنج او کاملاً برطرف شده بود و می‌توانست به شکل عادی و مثل یک انسان سالم غذا بخورد و چندی نگذشت که توانست برای خودش غذاهای ساده آماده کند.
چند ماه گذشت و نه‌تنها سلامتی او به شکل قابل‌توجهی بهبود پیدا کرد، بلکه خلق‌و‌خوی او نیز بهتر از قبل شده بود. حتی با همسایگان کله‌شق خود نیز با صبر و درک بیشتری برخورد می‌کرد و ارتباط منظمی با دوستان و خانواده‌اش برقرار کرد.
در آوریل ۱۹۹۶ از جانب دوستی که او را با فالون گونگ آشنا کرده بود، به یک جلسه تمرین گروهی دعوت شد.
جلسه در پارکی بزرگ درحوالی خانه‌اش برگزار شد. خوب به خاطر داشت که آن‌روز صبح- بهار در اوج خود بود- همه‌جا مملو از گل‌ها بود و نسیمی ملایم عطرِ شکوفه‌ها را در هوا پخش می‌کرد. حدود ۷۰ تا ۸۰ تمرین‌کننده که بسیاری از آن‌ها جزو همکاران و دوستان یانگ از محافل هنری و پزشکی بودند، در این تمرین شرکت داشتند.
وقتی برای اولین‌بار شروع به تمرین کرد، با آغاز موسیقی مدیتیشن احساس کرد تحت «تأثیر» انرژی قرار گرفته و بدنش اندکی دچار لرزش شد، اما حس ناخوشایندی نداشت. هماهنگ‌کننده تمرین توضیح داد که این احساس به دلیل انرژی جمعی قدرتمندِ تمرین گروهی ایجاد شده که مزایای بیشتری برای سلامتی دارد.
پس از حدود یک ماه تمرین با گروه، یانگ توانست با دوچرخه تا محل تمرین رفت‌و‌آمد کند.
او گفت: «آن‌روزها شادترین دوران زندگی‌ام بودند! واقعاً لذت رهایی از بیماری را با جسمی سبک‌بال و پرانرژی تجربه کردم. قلبم سرشار از هیجان و شعفی وصف‌ناپذیر بود. نمی‌توانستم جلوی لبخندم را بگیرم و اغلب در مسیر رفت و برگشت از تمرین ترانه می‌خواندم.»
وضعیت سلامتی یانگ تا اوت ۱۹۹۶ به شکل قابل‌توجهی بهبود یافته بود و او توانست کارش را از سر بگیرد.
تومور به شکلی معجزه‌آسا بیرون آمد
اوایل سال ۱۹۹۷ بود که یک روز پس از تمرین متوجه شد علائم سرطان نازوفارنکس در سمت چپ صورت او که پیش‌تر از بین رفته بودند- بی‌حسی، احساس سوزن سوزن شدن، آبریزش بینی و احتقان گوش- به‌طور ناگهانی با تب و بدن‌درد بازگشتند. علائم دو روز ادامه داشتند.
در روز سوم، احساس خارش خفیفی در حفره چپ بینی خود داشت. یک نفس عمیق کشید و در کمال تعجب تومور سینوس چپ او از طریق مجرای بینی که به کام بالایی متصل است، جابه‌جا شد و در دهانش افتاد. وقتی تومور را تف کرد، دید به اندازه یک بادام‌زمینی کوچک و کاملاً سفت است.
به محض این‌که تومور به شکلی معجزه‌آسا بیرون آمد، تمام علائم به‌طور کامل ناپدید شدند.
یانگ اکنون ۷۷ سال دارد و می‌گوید: «من در صحت و سلامت هستم و مثل دهه پنجم زندگی‌ام انرژی دارم.»
فرایند تمرین همیشه راحت و آسان نبود.
وقتی یانگ برای اولین‌بار مدیتیشن کرد، پاهایش بشدت درد می‌کردند و مدت زیادی طول کشید تا توانست روی پاهایش بنشیند. درد را تحمل کرد و به تدریج بهبود یافت.
پس از حدود ۳۰ سال تمرین، او بی‌وقفه سعی دارد که خودش را با اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری هماهنگ کند و هر زمان که دچار مشکل می‌شود به رفتارهای خود فکر می‌کند.
او گفت: «فالون گونگ نه‌تنها فرصتی دوباره برای زندگی کردن به من بخشید، بلکه درس‌های مهمی درخصوص معنای خوب بودن یادم داد. حس می‌کنم فوق‌العاده خوش‌شانس هستم.»
فالون گونگ می‌تواند سرطان را تسکین و طول عمر را افزایش دهد
یک مطالعه مشاهده‌ای که در نشست سالانه انجمن انکولوژی بالینی آمریکا در سال ۲۰۱۶ ارائه شد، نشان داد که تمرین فالون گونگ می‌تواند شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان را افزایش و علائم آن‌ها را تسکین دهد. پژوهشگرانی از سوئیس، تایوان، بریتانیا و آمریکا ۱۵۲ بیمار سرطانی چینی را که تمرینات فالون گونگ انجام می‌دادند، مورد بررسی قرار دادند. تا تاریخ ارائه گزارش، ۱۴۹ بیمار زنده و در صحت و سلامت کامل بودند. برخلاف پیش‌آگهی ۵.۱ ماهه، دوره بقای آن‌ها به ۵۶ ماه افزایش یافت. شایان ذکر است که کیفیت زندگی این بیماران نیز به شکل قابل‌توجهی بهبود پیدا کرد.
مطالعه سال ۲۰۲۰ که با حضور بیش از هزار تمرین‌کننده تایوانی فالون گونگ انجام گرفت، نشان داد که افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری قلبی، دیابت، مشکلات ریوی و فشار خون بالا با انجام تمرینات فالون گونگ ۷۰ تا ۸۹ درصد بهبود یافته و تجدید قوا کردند.
