شاید در قلب یک سیاه‌چاله دروازه‌ای به جهان دیگر باشد. این جهان دیگر ممکن است منبع ماده و نیرویی باشد که جهان ما را از طریق انفجار بزرگ به وجود آورد.
آلبرت انیشتن پیش‌بینی کرد که در مرکز سیاه‌چاله تکینگی زمان-مکان رخ می‌دهد. تکینگی یکی از اسرارآمیزترین مفاهیمی است که فیزیکدانان را سردرگم کرده است. آن به اندازه‌ی غیرقابل تصوری کوچک است، و با این حال جرم آن به میزان غیرقابل درکی عظیم است.
دانشمندان هنوز نمی‌دانند که آن واقعاً چه چیزی است، ولی باور دارند که وجود دارد و این چیزی است که ممکن است کلیدی به درک سرمنشأ جهان شناخته شده باشد. براساس تئوری انفجار بزرگ، جهان از یک تکینگی آغاز شد. برخی دانشمندان تکینگی انفجار بزرگ را به تکینگی سیاه‌چاله مرتبط می‌دانند.
کِرم‌چاله‌ای به جهان دیگر
نیکودم پاپلوسکی فیزیکدانی از دانشگاه ایندیانا پیشنهاد می‌کند که آنچه که انیشتن به عنوان تکینگی زمان-مکان در مرکز سیاه‌چاله پیش‌بینی کرده بود در واقع کرم‌چاله‌ای به جهان دیگر بوده است. پاپلوسکی در سال ۲۰۱۰ در مقالهای که در مجله‌ی «فیزیکز لتر بی» Physics Letter B منتشر شده است، نظریه‌ی خود را تشریح کرد.
«دمین ایسن»، فیزیکدان نظری از دانشگاه ایالتی آریزونا، قبلاً این نظریه را داده بود که جهان ممکن است از یک سیاه‌چاله متولد شده باشد، اما او گفت که پاپلوسکی با پیشنهاد اینکه آن از طریق یک کرمچاله Wormhole انجام گرفته، یک قدم جلوتر برده است. کرمچاله همچون تونلی با دو نقطه‌ی مجزا در دو انتهای خود است.
یک نظریه‌ی دیگر می‌گوید که جهان زمانی به وجود آمد که یک ستاره‌ی چهاربعدی متلاشی شده و به یک سیاه‌چاله تبدیل شد. «نیایش افشردی» متخصص علوم نجوم در مؤسسه‌ی پریمتر فیزیک نظری در واترلوی کانادا و همکاران او سال پیش مقالهای را فرستادند که به تشریح این نظریه می‌پرداخت.
آیا انفجار بزرگ از انفجار یک ستاره‌ی بزرگ ناشی شده است؟
افشردی گفت: ستاره‌های چهاربعدی در جهان دیگر ممکن است متلاشی شده و سیاه‌چاله تشکیل دهند. افق رویداد به مانند نقطه‌ی غیرقابل بازگشتی درک شده که سیاه‌چاله را احاطه کرده است. زمانی که یک شیء از این نقطه عبور می‌کند، مطمئن نیستیم که چه اتفاقی می‌افتد، ولی می‌دانیم که هرگز به نقطه‌ی اول بازنمی‌گردد، یا حداقل به شکلی که قابل تشخیص باشد.
افق رویداد یک سیاه‌چاله سه بعدی در جهان ما دوبعدی است. در نتیجه افق رویداد یک سیاه‌چاله‌ی چهاربعدی، سه بعدی خواهد بود.
جهان ما ممکن است غشاء ویا پوسته‌ی یک افق رویداد سه بعدی باشد. گسترش این غشاء چیزی است که ما بهصورت توسعه‌ی جهان در ادامه‌ی انفجار بزرگ مشاهده می‌کنیم.
اگر این نظریه‌ها درست باشد، وجود سیاه‌چاله‌ها در جهان ما از چه چیز حکایت می‌کند؟ آیا هرکدام از آنها – در دهه‌های اخیر تعداد متعددی از سیاه‌چاله‌ها را یافته‌ایم – دروازه‌ای به جهان دیگر فراهم می‌کند؟
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
