چاینا پروجکت گزارش میدهد که شرکتهای وابسته به رژیم کمونیستی چین شامل هواوی، هایکویژن، داهوا و یونیویو، بعد از اینکه سیستمهای تشخیص چهره را در سینکیانگ بر روی اویغورها توسعه دادهاند، اکنون آنها را برای حکومتهای مستبد در سراسر جهان عرضه میکنند تا از این فناوری برای سرکوب مردم استفاده کنند.
تجربه سرکوبهای مردمی با استفاده از فناوری تجزیه و تحلیل چهره هواوی در تعدادی از کشورهای آفریقایی نشان میدهد که هواوی و شرکتهای دیگر چین پا را فراتر از سینکیانگ گذاشتهاند و قرار است که به زودی در آسیای مرکزی نیز گسترش یابند.
هواوی تهدیدی برای اویغورها و هزارههای افغانستان
مجله چاینا پروجکت که تمرکز ویژهای بر فرهنگ، جامعه و اقتصاد چین دارد و در نیویورک مستقر است، به نقل از شان رابرتز، استاد روابط بینالملل دانشگاه جورج واشنگتن و نویسنده کتاب «جنگ علیه اویغورها» مینویسد که تعداد اندکی از حوادث خشونتباری را که از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به این سو توسط اویغورها انجام شده است میتوان تروریستی نامید.
مصاحبههای گسترده و منابع به زبان اویغوری وی را به این نتیجه رسانده است که این حملات نه توسط هستههای تروریستی مسلح بلکه توسط شهروندان چینی ناراضی اویغور تبار انجام شده است که از نقض حقوق بشریشان و سوءاستفاده شدید رژیم چین به ستوه آمده بودند.
به نوشته این مجله، بعد از حملات یازدهم سپتامبر، مقامات حزب کمونیست چین در مقر سازمان ملل در نیویورک ادعا کردند که اویغورها مستقیما با اسامه بن لادن رهبر القاعده در ارتباط هستند. در این میان دولت آمریکا که برای جنگ علیه تروریسم نیاز به حمایت چین داشت، «جنبش اسلامی ترکستان شرقی» را به عنوان یک گروه تروریستی به رسمیت شناخت، همین کار باعث شد که حزب کمونیست چین این جرات را پیدا کند تا تمام اویغورها را تهدیدی بالقوه اعلام و اقدام به سرکوب آنها کند.
چاینا پروجکت ماجرای زنی اویغور به نام زینب را روایت میکند که نسل دوم اویغورها در افغانستان به شمار میآید و خانوادهاش در زمان «انقلاب فرهنگی چین» برای حفظ جانشان مجبور شدند که از گذرگاههای کوهستانی مرزی چین به افغانستان مهاجرت کنند.
تا قبل از به قدرت رسیدن طالبان، زینب و خانوادهاش زندگی آرامی داشتند، اما با آمدن طالبان، حدیقه دختر زینب دیگر نتوانست در مکتب/مدرسه تحصیل کند. آنها دیگر امنیتی در افغانستان ندارند، بخاطر اینکه طالبان با چین برای شناسایی اویغورها در این کشور همکاری میکنند.
اکنون زینب به سرعت در حال جمعآوری نامهای خانوادههای اویغوری است که در افغانستان زندگی میکنند تا بتوانند به کانادا مهاجرت کنند، جایی که دولت این کشور وعده داده است که ده هزار اویغور را اسکان دهد و امنیتشان را تامین کند.
بعد از به قدرت رسیدن حزب کمونیست چین، صدها اویغور در دهه ۱۹۵۰ میلادی بخاطر تهدیدات امنیتی، مجبور شدند تا محل زندگیشان موسوم به «ترکستان شرقی» را ترک و به افغانستان فرار کنند. آنها که تعدادشان اکنون به ۳ هزار نفر میرسد، در این کشور زندگی میکنند.
فناوری تشخیص چهره و نژاد
چاینا پروجکت گزارش داده است که رژیم کمونیستی با استفاده از فناوری تشخیص چهره و نژاد شرکت هواوی در افغانستان به دنبال شناسایی اویغورها هستند.
این گزارش میافزاید که طالبان به دنبال هدف قراردادن یا «شکار» تعدادی از گروههای قومی افغانستان به شیوههای سنتی بودهاند، بخصوص گروه قومی هزاره در تیررس حملات طالبان بودهاند و اکنون طالبان میتوانند با استفاده از ابزار تشخیص چهره و نژاد این گروه قومی را بیش از پیش مورد تهدیدات امنیتی قرار دهند. همچنین جامعه اویغور در افغانستان نیز در ترس از اخراج شدن به چین به سر میبرند.
شرکت هواوی وابسته به «ارتش خلق چین» در حال حاضر از طریق شریک محلیاش که یک فروشگاه خردهفروشی آجر و ملات در کابل موسوم به «خالد لمر» است، شناخته میشود. مدیر این فروشگاه به چاینا پروجکت میگوید که مشتریانش صددرصد به هواوی اعتماد دارند.
شهروندان افغانستان نمیدانند که موبایلهای هواوی در تعدادی از کشورهای جهان به خاطر قابلیتهای جاسوسی ممنوع شده است.
تعدادی از دولتهای غربی دستور توقف راهاندازی شبکه ۵جی توسط هواوی را دادهاند و تجهیزاتش را ممنوع کردهاند. از جمله دولت بریتانیا دستور داد تا تمام تجهیزات هواوی تا سال ۲۰۲۷ از کشورش خارج شود.
براساس شواهد این گزارش، شرکتهای نظارتی چینی عمدتا توسط رژیم کمونیستی چین هدایت و کنترل میشوند و این موضوع در حد نوک کوه یخ دخالتهای گسترده پکن در افغانستان و سایر نقاط جهان از طریق پروژه «کمربند و جاده» است. چین قصد دارد خط لوله نفتی از دریای عرب و از طریق پاکستان به سینکیانگ بسازد و به سمت معادن ذخایر معدنی کمیاب افغانستان برود و راهآهنها و جادهها را به فناوری نظارتی چینی تجهیز کند.
به گفته شورای روابط در نیویورک، طالبان به عنوام حاکمان کنونی افغانستان بخاطر ناکارآمدی و وابستگی به چین میتوانند یک شریک ایدهآل برای پکن باشند.
با گذشت دو سال از حکومت طالبان در افغانستان، طالبان آرمانها و نسخهای از قوانین اسلامی موردنظرشان را اجرا کردهاند و فقر، بیکاری گسترده و از بین رفتن آزادی زنان و تحصیل دختران، باعث شده است که افغانستان بار دیگر به مرحله ورشکستگی برسد.
