سخنرانی زیر توسط شن شوئه، نویسنده، شاعر و فعال دموکراسیخواه چینی که برنده چندین جایزه است، در روز ۱۱ مه در میدان ناتان فیلیپس تورنتو ایراد شد. این رویداد به مناسبت گرامیداشت روز جهانی «فالون دافا» برگزار شد که مصادف با ۱۳ مه است. متن این سخنرانی از زبان چینی ترجمه و برای وضوح بیشتر ویرایش شده است.
امروز اینجا گرد هم آمدهایم تا روز جهانی «فالون دافا» را جشن بگیریم. با احترام و قدردانی اینجا ایستادهام تا این روز مهم را با همه شما گرامی بدارم و بار دیگر به جهان بگویم که تمرینکنندگان فالون گونگ به وجدان انسانی پایبندند و در تاریکترین زمانها، بیوقفه از روشنایی دفاع کردهاند.
فالون گونگ نخستینبار توسط آقای لی هونگجی در تاریخ ۱۳ مه ۱۹۹۲ در شهر چانگچون چین معرفی شد و ایشان سپس در سراسر کشور به آموزش عمومی این تمرین پرداختند. در مدت کوتاهی، این روش بهسرعت در چین گسترش یافت؛ زیرا هم به بهبود سلامت جسمی و روانی کمک میکرد و هم بر زندگی بر اساس اصول «راستی، نیکخواهی و بردباری» و پرورش شخصیت اخلاقی تأکید داشت. طبق آمار رسمی رژیم چین در آن زمان، تا سال ۱۹۹۹ شمار تمرینکنندگان در سراسر کشور بین ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر برآورد میشد.
حزب کمونیست چین میخواست این گروه معنوی را با خشونت و دروغ متلاشی کند؛ اما انتظار نداشت که تمرینکنندگان فالون گونگ در واکنش به این کارزار سرکوب، تواناییهای فوقالعادهای در سازماندهی، ارتباطات و تولید رسانهای از خود نشان دهند.
فالون گونگ نه قدرت سیاسی دارد و نه سرمایه، اما تمرینکنندگان آن در خارج از کشور چین بهعنوان داوطلب، در سراسر جهان بسیج شدهاند تا به سرکوب همفکران خود در چین پایان دهند. آنها به پارلمانها، دادگاهها و نهادهای حقوق بشری کشورهای دموکراتیک مراجعه کردهاند و در دهها کشور جهان آگاهیرسانی کردهاند. آنها از طریق قطعنامهها، قوانین و تحریمها، همچنان به افشای سرکوبهای حزب کمونیست چین ادامه میدهند.
برخی از تمرینکنندگان، رسانههای مستقل خود را بنیانگذاری کردهاند، از جمله «اپک تایمز»، «تلویزیون سلسله تانگ جدید» و «رادیو صدای امید» که مناطق زبانی مختلفی در جهان را پوشش میدهند. این رسانهها به نیرویی خبری در جامعه جهانی تبدیل شدهاند که نه تحت تأثیر حزب کمونیست چین قرار میگیرند، نه از سرکوب میهراسند، نه در برابر وسوسهٔ مالی تسلیم میشوند، و نه قابل خریداری هستند.
در طول ۲۶ سال گذشته، در جهانی که بهتدریج زیر سلطهٔ استبداد حزب کمونیست چین، نفوذ خارجی، ارعاب از سوی تروریسم، دستکاری رسانهای، فساد سیاسی و فروپاشی اخلاقی قرار گرفته است، تمرینکنندگان فالون گونگ در سراسر جهان بهطور مستمر از ارزشهای بنیادین انسانی دفاع کردهاند و پایداری و تعهد خود را به نمایش گذاشتهاند.
تمرینکنندگان فالون گونگ سلاحی در اختیار ندارند؛ اما باورهایی استوار دارند. آنها هیچ دولتی پشتسر خود ندارند؛ اما شبکهای جهانی از داوطلبان مصمم ساختهاند. آنها به سازمان ملل، پارلمان اروپا، کنگره ایالات متحده، پارلمان کانادا، پارلمان استرالیا و دیگر نهادها مراجعه کردهاند تا قوانین و تحقیقات تازهای را پیگیری کنند و روابطی پایدار و همکارانه با سیاستمداران کشورهای گوناگون ایجاد کردهاند. بسیاری از کشورها قطعنامهها و لوایحی در حمایت از فالون گونگ تصویب کردهاند؛ سرکوبها را محکوم کرده و اعمال شریرانه حزب کمونیست چین را تحریم کردهاند. پشت همهٔ این اقدامات، تلاشهای بیوقفهٔ تمرینکنندگان فالون گونگ قرار دارد.
رسانههایی که برخی از تمرینکنندگان فالون گونگ بنیان گذاشتهاند نیز در دوران تاریک سلطهٔ تمامیتخواهانه بر اطلاعات، مشعل آزادی را برافروختهاند. آنها شبکهای مستقل از رسانههای جهانی ایجاد کردهاند که نهتنها دروغها و جنایات حزب کمونیست چین را افشا میکنند، بلکه گزارشها و تحلیلهایی واقعی، مسئولانه و عمیق را برای جامعهٔ چینیزبان (غیر از داخل چین) و جوامع غربی ارائه میدهند.
در دوران کنونی که شاهد نفوذ گستردهٔ تبلیغات خارجی حزب کمونیست چین، تخریب نظم بینالمللی، گسترش تروریسم و رشد افسارگسیختهٔ ایدئولوژی چپ افراطی هستیم، نقش داوطلبانی که در سطوح معنوی، فرهنگی و اطلاعاتی در برابر این روند ایستادگی میکنند، بهشدت حیاتی است.
آنها با تکیه بر ارزشهای بنیادی فالون گونگ یعنی «راستی، نیکخواهی و بردباری» با خشونت، نفرت و دروغ مقابله میکنند و وجدان خفتهٔ جهان را بیدار میسازند. این تمرینکنندگان همزمان که ماهیت واقعی حزب کمونیست چین را افشا کردهاند، آگاهی جهانی از تهدید نظامهای تمامیتخواه را نیز بالا برده و بهطور غیرمستقیم توان ایمنی و مقاومت تمدن جهانی را تقویت کردهاند.
در دو دههٔ گذشته، حزب کمونیست چین کارزار سرکوب خود را بهطور فزایندهای تشدید کرده است. هولناکترین جنایت، برداشت اجباری اعضای بدن از تمرینکنندگان فالون گونگ است که بهطور غیرقانونی زندانی شدهاند؛ جنایتی سازمانیافته، سودآور و تحت هدایت حکومت، که در تاریخ بشر بیسابقه است.
وکلای حقوق بشر کانادایی، دیوید ماتاس و دیوید کیلگور، و نیز خبرنگار تحقیقی آمریکایی، ایتان گاتمن، تحقیقات مستقلی را انجام دادهاند که تمرینکنندگان فالون گونگ را بهعنوان قربانیان اصلی بررسی کرده و در نهایت فاش کردهاند که برداشت اجباری اعضای بدن، جنایتی در سطح دولتی علیه بشریت است. تمرینکنندگان فالون گونگ نقش مهمی در افشای این جنایت داشتهاند که جهان را بهتزده کرده است.
در سال ۲۰۱۹، «دادگاه مردمی چین» که یک نهاد مستقل در لندن به ریاست سِر جفری نایس، قاضی برجستهٔ پیشین بریتانیایی بود، پس از ۱۸ ماه تحقیق این جنایت را تأیید کرد. این دادگاه به این نتیجه رسید که «فراتر از هرگونه شک منطقی»، برداشت اجباری اعضای بدن از زندانیان عقیدتی فالون گونگ در چین سالهاست که در جریان است. این اقدام یکی از جدیترین جنایات حقوق بشری در قرن بیستویکم بهشمار میرود.
کشف و افشای این حقیقت و پیگیری عدالت، نه از سوی کشورها، نهادها یا دولتها؛ بلکه بهدست خود تمرینکنندگان فالون گونگ صورت گرفته است. آنان تنها با تکیه بر ایمان، وجدان و پایداری بیوقفه در این مسیر گام برداشتهاند.
تمرینکنندگان فالون گونگ؛ چه در داخل و چه در خارج از چین؛ نه با ترس خاموش میشوند، نه بهخاطر منافع پنهان خیانت میکنند، و نه بهدلیل سختیها عقبنشینی میکنند. آنها تماشاگران خاموش زمانه نیستند؛ بلکه ستون فقراتِ مبارزه با دروغ، حفظ ایمان، و پشتیبانی از تمدناند.
حزب کمونیست چین با رشتهای از دروغها، بازتعریف واژگان و فروپاشی اخلاقی، در حال «بازنویسی بشریت» است. در برابر این روند، تمرینکنندگان فالون گونگ هوشیارترین نیروی مقاومتاند؛ آنها ماهیت حزب کمونیست را میشناسند و فریب نمیخورند.
امروز، سکون و بیتحرکی جهان در برابر منافع حزب کمونیست چین به چالش کشیده شده است؛ روند آشفتهٔ بازگشت کمونیسم در حال مهار شدن است و مسیر پیشرویهای فزایندهٔ حزب کمونیست در حال تغییر. تمرینکنندگان فالون گونگ در این روند دگرگونی نقشی کلیدی و مهم ایفا کردهاند و من باور دارم که این نقش همچنان ادامه خواهد داشت.
امروز میخواهم بگویم: در این کشاکش اخلاقی، فالون گونگ نهتنها در برابر یورش حزب کمونیست چین از پا درنیامد، بلکه با استواری در برابر فشار ایستادگی کرد و در سوی درست تاریخ ایستاده است.
تمرینکنندگان فالون گونگ نهتنها از اصول راستی، نیکخواهی و بردباری پاسداری کردهاند، بلکه کرامت بنیادین انسانی و آیندهٔ آزادی دینی را نیز حفظ کردهاند؛ آنان حداقل معیارهای اخلاقی را ارتقا دادهاند؛ معیارهایی که میتواند در زمانهٔ بحران، مانع از فروپاشی جهان شود.