روزالین کارتر، همسر جیمی کارتر، سی و نهمین رئیس جمهور آمریکا و بانوی اول آمریکا از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱، در سن ۹۶ سالگی درگذشت.
جیمی کارتر که خود هم اکنون ۹۹ سال دارد، روزالین را به عنوان مشاور سیاسی نزدیک با خود خواند و گفت: «روزالین در تمام موفقیتهایم، شریک برابر من بود. او به من راهنمایی خردمندانه میداد و وقتی نیاز داشتم تشویقم میکرد. تا زمانی که روزالین در دنیا بود، همیشه میدانستم که کسی مرا دوست دارد و حمایتم میکند.»
مرکز کارتر هفته گذشته اعلام کرد که روزالین کارتر از شش ماه پیش به بیماری دمانس که نوعی زوال عقل است، مبتلا شده است. جیمی کارتر خود نیز از ماه فوریه امسال در منزلش تحت مراقبتهای ویژه پایان زندگی قرار گرفته است.
جیمی کارتر از حزب دموکرات آمریکا که شکست بزرگی از رئیس جمهور سابق رونالد ریگان خورده بود، توانست یک دوره ریاست جمهوری را در سال ۱۹۸۰ به پایان رساند. دوره تصدی او شامل کمک به ایجاد توافق صلح بین مصر و اسرائیل بود؛ هر چند که دولت او با تورم بالا و بحران گروگان گیری سفارت آمریکا در ایران و روی کار آمدن جمهوری اسلامی در ایران خدشهدار شد.
بسیاری تحلیلگران سیاستهای جیمی کارتر و حزب دموکرات آمریکا را از عوامل روی کار آمدن جمهوری اسلامی در ایران میدانند.
برخلاف بسیاری از بانوان اول کشورها، روزالین کارتر در جلسات کابینه شوهرش شرکت میکرد، در مورد مسائل بحث برانگیز صحبت میکرد و در سفرهای خارجی نماینده شوهرش بود. دستیاران پرزیدنت کارتر گاهی از او به عنوان «رئیس جمهور مشترک» یاد میکردند.
زمانی که نقش او در یک سری تغییرات بزرگ در کابینه مشخص شد، او مجبور شد علناً اعلام کند که «من دولت را اداره نمیکنم.»
بسیاری از دستیاران ریاست جمهوری اصرار داشتند که غرایز سیاسی او بهتر از شوهرش است و آنها اغلب حمایت او را برای انجام یک پروژه قبل از گفتگو با رئیس جمهور جلب میکردند.