واکسیناسیون همگانی و درمان‌های ضد ویروسی از تجربه علائم طولانی‌مدت کووید۱۹ در افراد واکسینه‌شده جلوگیری نکرده‌اند.
یک مطالعه اخیر نشان داد اکثر بیمارانی که در دوران توزیع گسترده واکسن‌ها و درمان‌های ضد ویروسی به کووید طولانی‌مدت مبتلا شدند، واکسن دریافت کرده بودند.
محققان در این مطالعه مشاهده‌ای که در مجله پزشکی بالینی منتشر شد، با ۳۹۰ نفر در تایلند مصاحبه کردند که در جریان «موج پنجم همه‌گیری کووید۱۹» که سویه اُمیکرون شیوع یافته بود، به کووید۱۹ مبتلا شده بودند. بیماران از سه ماه پس از تشخیص بیماری به مدت یک سال به‌صورت تلفنی کنترل شدند تا وضعیت جسمانی، سلامت روانی، اختلالات خواب و کیفیت زندگی آن‌ها مورد ارزیابی قرار گیرد.
از ۳۹۰ فرد مبتلا به کووید۱۹ ، ۳۷۷ نفر (۹۷ درصد) واکسن دریافت کرده بودند، ۳۸۳ نفر (۹۸ درصد) تحت درمان ضد ویروسی قرار گرفته و ۳۳۰ نفر (۷۸ درصد) به سندرم کووید طولانی‌مدت مبتلا شده بودند. خستگی و سرفه شایع‌ترین علائمی بودند که گزارش شدند. سایر علائم گزارش‌شده شامل افسردگی، اضطراب و بدخوابی بودند. این مطالعه نشان داد که بیماران کم‌تر از ۶۰ سالی که سرفه جزو علائم اولیه‌شان بود، بیشتر در معرض ابتلا به این عارضه بودند. در زیرمجموعه‌ای از بیماران مبتلا به کووید طولانی‌مدت، محققان به ارتباط قابل‌توجهی بین زنان و علائم سردرد، سرگیجه و مه مغزی دست یافتند.
نویسندگان مطالعه نوشتند: «به‌رغم توزیع گسترده واکسن‌ها و درمان‌های ضد ویروسی، نرخ شیوع طولانی‌مدت کووید همچنان بالاست.»
تعاریف مختلفی برای کووید۱۹ طولانی‌مدت وجود دارد اما مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها کووید طولانی‌مدت را این‌طور تعریف می‌کند: «علائم، نشانه‌ها و عوارضی که پس از عفونت حاد کووید۱۹ ادامه یافته و تا هفته‌ها، ماه‌ها یا سال‌ها پابرجا می‌مانند.» اصطلاح کووید طولانی‌مدت به عوارض پس از عفونت حاد سارس-کروناویروس۲، کووید طولانی و عوارض پس از عفونت حاد کووید۱۹ نیز اطلاق می‌شود.
به گفته سازمان بهداشت جهانی، اکثر افراد مبتلا به کووید۱۹ بهبود یافته و به زندگی عادی خود بازمی‌گردند اما برخی از بیماران، از جمله آن‌هایی که به عفونت خفیف مبتلا می‌شوند، علائمی دارند که تا هفته‌ها یا ماه‌ها پس از بهبودی از بیماری حاد پابرجا می‌مانند.
