ماشین‌های کشتار رباتیک در زمین، آسمان و دریا برای کسی آرامش نمی‌گذارند. آنها به‌صورت کاملاً خودکار عمل می‌کنند و در تمامی حوزه‌های جنگی به دنبال ربات‌های دشمن هستند و با آنها درگیر می‌شوند. گردانندگان انسانی آنها به پشت مناطق منتقل شده‌اند و در حین جنگ، تمامی نبردها و پیروزی‌ها توسط ماشین‌ها انجام می‌شود و این گردانندگان انسانی تنها از راه دور به انجام این کارها نظارت می‌کنند.
به‌دوراز داستان‌های علمی تخیلی، این دیدگاه رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، ژنرال مارک میلی است. به گفته میلی، ایالات متحده در گیرودار یکی از انقلاب‌های بی‌شمار در امور نظامی است که تاریخ را دربرگرفته است.
این انقلاب‌ها از اختراع وسایل کمکی برای سربازان تا سلاح، از تسلیحات مکانیزه تا به‌کارگیری رباتیک و هوش مصنوعی به طور گسترده، گسترش یافته‌اند.
میلی در یک گفت‌وگو با اشاره به اینکه تغییری که در طبیعت جنگ اتفاق خواهد افتاد، بزرگ‌تر از هر تغییر دیگری است که پیش از آن رخ‌داده باشد، گفت: «امروزه ما در یکی از بزرگ‌ترین تغییرات تاریخ نظامی هستیم. از نظر نظامی، در یک‌لحظه تصمیم‌گیری بحرانی تاریخی هستیم. ما در مقابل یک تغییر اساسی در طبیعت جنگ قرار داریم.»
ارتش‌های رباتیک
بدون شک مردم احساس راحتی بیشتری خواهند کرد اگر ایده نبرد ربات‌ها برای کنترل زمین در یک رمان علمی تخیلی یا روی پرده سینما باشد به‌جای اینکه در لیست اولویت‌های بالاترین مقام نظامی آمریکا باشد.
با این حال، میلی معتقد است که تا دهه بعد، ارتش‌های قدرتمند جهان اغلب به‌صورت رباتیک خواهند بود و او می‌خواهد ایالات متحده اولین کشوری باشد که از این مرز روباتیک عبور می‌کند.
میلی گفت: «در ۱۰ تا ۱۵ سال آینده، شما قسمت‌های قابل‌توجهی از نیروهای نظامی کشورهای پیشرفته را به‌صورت رباتیک خواهید دید. اگر شما رباتیک را باهوش مصنوعی و مهارت‌های دقیق و قابلیت دید در برابر دشمن ترکیب کنید، با تغییرات اساسی واقعی روبرو خواهید بود.»
به گفته میلی «این تغییرات و فناوری‌ها در کمتر از ۱۰ سال آینده در حال رخ‌دادن است.»
رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا می‌گوید که این بدان معناست که ایالات متحده «پنج تا هفت سال فرصت دارد تا تغییرات اساسی در ارتش خود ایجاد کند»، زیرا دشمنان کشور در تلاش‌اند به همان نحوه رباتیک و هوش مصنوعی را مورداستفاده قرار دهند، با این تفاوت که هدفشان آمریکایی‌ها خواهد بود.
او اضافه کرد: «هر کشور یا دولت – ملتی که این فناوری‌ها را در اختیار می‌گیرد و آنها را به بهترین نحو برای عملیات نظامی بهینه می‌کند، احتمالاً در آغاز درگیری بعدی مزیت تعیین‌کننده‌ای خواهد داشت.»
پنتاگون در حال آزمایش فناوری‌های جدیدی از قبیل وسایل بدون سرنشین هوایی، زمینی و زیرآبی است، همچنین سعی در بهره‌برداری از پراکندگی فناوری‌های هوشمند غیرنظامی از ساعت‌های هوشمند تا ردیاب‌های فیتنس دارد.
هر چند این تلاش‌ها به‌تازگی توجه‌ها را به خود جلب کرده است اما واقعیت این است که میلی از سال ۲۰۱۶ ادعا کرده است که نیروهای زمینی رباتیک و قابلیت‌های هوش مصنوعی اساسی، توسط نیروهای مسلح ایالات متحده تا سال ۲۰۳۰ به کار گرفته خواهند شد.
در حال حاضر پنتاگون نیز دنبال جذب نیروهای متخصص برای توسعه و ادغام فناوری‌هایی از جمله «واقعیت افزوده، هوش مصنوعی، نظارت بر وضعیت انسان و سیستم‌های بی‌سرنشین خودکار» است و در این راستا به دنبال استخدام افراد با توانایی‌ها و صلاحیت‌های لازم هستند که سالانه حقوق شش‌رقمی دریافت کنند.
فرماندهی بخش «آینده» ارتش ایالات متحده که در سال ۲۰۱۸ ایجاد شد، به‌عنوان یک هدف حیاتی، طراحی چیزی را که «ارتش ۲۰۴۰» می‌نامد، دنبال می‌کند. به عبارت دیگر این طرح تشکیل ارتش رباتیک آینده وابسته به هوش مصنوعی است.
ژنرال راس کافمن، معاون فرماندهی «آینده»، معتقد است که سال ۲۰۴۰، ورود واقعی ایالات متحده به عصری است که مشخصه آن ماشین‌های کشتار هوشمند مصنوعی است.
کافمن در اجلاس سران وزارت دفاع و کارشناسان فناوری در ۲۸ مارس، شراکت بین انسان و ماشین را که برای آینده متصور است، توصیف کرد و آن را به رابطه بین یک سگ و اربابش ربط داد.
با این حال، کافمن عنوان کرد که به‌جای اینکه هوش مصنوعی به سربازان کمک کند تا وارد جنگ شوند، انسان‌ها به ماشین‌ها در میدان جنگ کمک خواهند کرد.
همه چیز از کنترل خارج می‌شود
وزارت دفاع آمریکا درخواست بودجه‌ای به ارزش ۱.۸ میلیارد دلار را برای پروژه‌های هوش مصنوعی برای سال بعد ارائه داده است، این میزان سرمایه‌گذاری بیشتر از سرمایه‌گذاری تقریبی ۱.۶ میلیارددلاری در هوش مصنوعی توسط نیروهای مسلح چین است.
بخش قابل‌توجهی از این سرمایه‌گذاری برای پروژه‌هایی جهت بهبود تصمیم‌گیری در سامانه‌های جنگی خودکار در نظر گرفته شده است.
به هر روی به نظر می‌رسد که این تلاش شروعی واقعی به‌سوی دیدگاه میلی برای به‌کارگیری سیستم‌های خودکار به‌صورت انبوه است.
از سوی دیگر این واقعاً نگران‌کننده است و سؤالات مهمی درباره شکل‌گیری جنگ بعدی با وجود سیستم‌های خودکار در دفاع‌های جمعی به وجود می‌آورد. همچنین این موضوع نگرانی‌های عمیقی را درباره این مسئله ایجاد می‌کند که آیا رهبران انسانی واقعاً آماده مدیریت ساخته‌های خودکار خود هستند یا خیر.
