بر اساس گزارش روزنامه «اعتماد»، وزارت بهداشت دولت سیزدهم از اجرای یکی از مهم‌ترین برنامه‌های کاهش آسیب‌های اجتماعی خودداری کرده در حالی که سند «پیشگیری و کاهش مصرف مشروبات الکلی در ایران» تابستان سال ۱۳۹۹ توسط وزارت کشور ابلاغ شد.
این سند برآورد کرده بود که در سال ۱۳۹۸ حدود ۵.۴ میلیون نفر (۵ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر) در کشور مصرف‌کننده الکل بوده‌اند و تعداد مصرف‌کنندگان دارای علائم الکلیسم حدود ۲.۴ میلیون نفر (۲ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر) و تعداد معتادان الکل حدود ۶۳۹ هزار نفر بوده است.
در این سند هشدار داده شده بود که تعداد مصرف‌کنندگان الکل نسبت به سال ۱۳۹۴، بیش از ۵ درصد افزایش داشته و شیوع مصرف الکل از ۴ درصد در سال ۱۳۹۴ به ۹.۳ درصد رسیده و سن آغاز مصرف مشروبات الکلی نیز کاهش یافته است.
بر اساس گزارش اعتماد، قرار بود تا سال ۱۴۰۴ نیمی از جمعیت ۲.۴ میلیون نفری دارای علائم الکلیسم امکان درمان داشته باشند و ۲۰ درصد از جمعیت ۵.۴ میلیون نفری مصرف‌کنندگان الکل کاهش یابد.
خدمات بازتوانی معتادان الکل به صفر رسید
به نوشته روزنامه اعتماد به نقل از منابع آگاه در وزارت بهداشت و وزارت کشور، مسئولان دولت سیزدهم، نه‌تنها امکانی برای بهبودی معتادان الکل فراهم نکردند، بلکه از پاییز ۱۴۰۰ خدمات پیشگیری و بازتوانی نیز به صفر رسید.
به گفته این منابع، از پاییز ۱۴۰۰ با تعطیلی و عدم تمدید مجوز مراکز درمان و بازتوانی، هیچ درمان تخصصی برای بیماران مصرف‌کننده الکل وجود نداشته و بیماران مایل به ترک، مجبور به مراجعه به روانپزشکان بودند، در حالی که ترک اعتیاد الکل نیازمند مداخله تخصصی است.
مرگ خاموش معتادان الکل
این منابع همچنین اشاره کردند که وزارت بهداشت با وجود مسئولیت صدور مجوز فعالیت مراکز درمان اعتیاد الکل، به بهانه بررسی‌های عمیق‌تر، روند صدور مجوز را متوقف کرد.
طبق گزارش، این شرایط منجر به آن شده که بیماران مصرف‌کننده الکل، حتی در صورت بدحالی ناشی از مصرف زیاد یا مسمومیت، جرات مراجعه به بیمارستان‌ها را نداشته باشند.
این وضعیت احتمالاً منجر به آمار قابل‌توجهی از مرگ خاموش بیماران مصرف‌کننده الکل در خانه‌ها شده است، در حالی که بسیاری از این مرگ‌ها با مراجعه به مراکز درمانی قابل پیشگیری هستند.
