بحران مهاجران غیرقانونی آمریکا ‌تصورناپذیر است

نویسنده: تاد بنزمن

گشت مرزی ایالات متحده آمریکا طی ۳۶ ماه با بیش از ۷.۶ میلیون مهاجر غیرقانونی برخورد داشته است. یک سونامی انسانی با ابعادی بی‌سابقه رخ داده که همه رکوردها را جابجا کرده و نرخ آن هرسال به‌صورت پلکانی از نرخ سال قبل پیشی می‌گیرد.

از ۷.۶ میلیون مرزگذر غیرقانونی که گشت مرزی از ژانویه ۲۰۲۱ با آن‌ها مواجه شده، حدود پنج میلیون نفر اجازه اقامت در خاک آمریکا را به دست آورده‌اند. با نزدیک شدن آمار افراد مجاز به اقامت در کشور به ۱۰۰ درصد، درصورت تداوم روند فعلی، مجموع افرادی که در دولت بایدن اجازه اقامت در آمریکا را پیدا کرده‌اند، تا ژانویه آینده به ۱۰ میلیون نفر خواهد رسید.

آمریکا پیش از این نیز موج مهاجران غیرقانونی را تجربه کرده اما همه را با اجرای سیاست‌های مبتنی بر بازدارندگی، پیشگیری، بازداشت و اخراج مهاجران غیرقانونی بسرعت تحت کنترل درآورده است. این‌بار اوضاع فرق دارد. برای آن‌که با دید بازتری به آمار بنگریم، در نظر بگیرید که جه جانسون، وزیر امنیت داخلی دولت اوباما، به ام‌اس‌ان‌بی‌سی گفته که اگر تعداد بازداشت‌ها در زمان وزارت او؛ مقطعی که تعداد مرزگذرهای غیرقانونی نسبتاً ناچیز بود؛ به بیش از هزار نفر در روز می‌رسید، اتفاق بدی تلقی می‌شد؛ چراکه ادامه روند بازداشت‌ها کل سیستم را «تحت‌الشعاع» خود قرار می‌داد. در طی سه سال گذشته، روزانه به‌طور متوسط حدود ۶۹۴۰ نفر بازداشت شده‌اند.

حتی با افزایش تعداد مرزگذرهای غیرقانونی در سال ۲۰۱۹؛ به دلیل خلأ قانونی که مهاجران غیرقانونی را به عبور از مرز با خردسالان ترغیب می‌کرد؛ دولت ترامپ در آخرین سال ریاست‌جمهوری خود، بازداشت‌ها را به ۸۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر در روز کاهش داده بود که کمترین آمار بازداشتی‌ها در ۴۵ سال گذشته بوده است. با گذشت چهار ماه از دولت بایدن، تعداد بازداشتی‌ها به حدود ۶ هزار نفر در روز افزایش یافت. ۲.۴ میلیون نفر در سال ۲۰۲۲ بازداشت شدند که از میانگین ۶۵۷۵ نفر در روز حکایت دارد. ۳ میلیون نفر نیز در سال ۲۰۲۳  بازداشت شدند که معادل ۸۲۱۹ نفر در روز است. از آغاز سال ۲۰۲۴، بازداشت‌ها به ۱۲ تا ۱۵ هزار نفر در روز رسیده است.

آمار واقعی بدتر از این‌هاست، زیرا افرادی که به‌طور غیرقانونی و بدون بازداشت وارد آمریکا شده‌اند؛ که گاهی به آن‌ها «فراری» گفته می‌شود؛ در این آمار لحاظ نشده‌اند؛ افرادی که گشت مرزی تعدادشان را تخمین می‌زند اما نتیجه را علنی نمی‌کند. این تخمین طی سه سال گذشته دو میلیون نفر بوده که مجموع مهاجران غیرقانونی سه سال اخیر را به ده میلیون نفر می‌رساند؛ آماری که با جمعیت لندن یا شیکاگو برابری می‌کند.

اما این‌ها فقط عدد و رقم هستند. این افراد چه کسانی هستند؟ آن‌ها ملیت‌های مختلفی دارند: ۴۵ درصد از مهاجران از بومیان مکزیک و آمریکای مرکزی هستند که از ۱۷۰ کشور خارجی می‌آیند. بسیاری زیر سن قانونی هستند و کسی را همراه خود ندارند که تعداشان تاکنون به ۴۴۸ هزار نفر می‌رسد. بیش از ۳۳۰ نفر تا نوامبر ۲۰۲۳ در فهرست نظارت بر تروریست‌های اف‌بی‌آی قرار داشته‌اند. بسیاری از آن‌ها جزو قاتلان، متجاوزان، آدم‌ربایان و مجرمان شرور هستند. بیش از یک میلیون نفر براساس حکم قانونی قضات از آمریکا اخراج شده‌اند اما بدون توجه به حکم قاضی در کشور مانده‌اند. اخراج صدها هزار نفر به دلیل نقض قوانین مهاجرت توسط قوه مجریه بسیار بی‌سابقه است.

همچنین شایان ذکر است که تشکیلات مجرمانه مکزیکی و نیروهای شبه‌نظامی آن‌ها هرگز تا این حد از قاچاق مرزی پول به جیب نزده بودند. براساس گزارشات، درآمد آن‌ها از قاچاق انسان برای اولین‌بار از قاچاق مواد مخدر پیشی گرفته است. پیش از این هرگز سابقه نداشت که از ۱۹هزار مأمور گشت مرزی خواسته شود که بخش وسیعی از مرزها را برای انجام وظایف اداری رها کنند. هرگز این همه مهاجر برای استفاده از سیاست‌هایی که قرار بود اقامت سریع آن‌ها را در آمریکا تضمین کند، جان خود را از دست نداده بودند. هرگز ندیده بودیم دولت آمریکا به‌طور مشخص از اجرای قوانین مهاجرتی که مستلزم بازداشت و اخراج مهاجران غیرقانونی هستند، به این دلیل که ظالمانه و غیرانسانی تلقی می‌شوند، چشم‌پوشی کند و به اتخاذ سیاست‌های موقت با هدف ارائه «مسیرهای ایمن، ساماندهی‌شده و انسانی» برای ورود مهاجران غیرقانونی به آمریکا روی بیاورد. و هرگز چیزی مثل سیاست نوار نقاله فعلی ندیده بودیم که پای میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی را به خاک آمریکا باز کرده باشد.

این بحران نه نتیجه بی‌کفایتی، که نتیجه سیاست‌های هدفمند است. از این گذشته، رسانه‌های اصلی آمریکا نیز تا حد زیادی از وظیفه خود مبنی بر گزارش بحران چشم‌پوشی کرده و از پذیرش رویدادی که تقریباً بیش از هر رویداد دیگری در جهان امروز اثرگذار بوده اجتناب کرده‌اند. تنها دلیلی که می‌توان برای این قضیه متصور بود، سوگیری حزبی است: به هرحال، رد بحران را می‌توان در یک لحظه مشخص گرفت که همان روز تحلیف سال ۲۰۲۱ است.

برای ارزیابی تأثیر کلی اسکان دائم میلیون‌ها تبعه خارجی غیرقانونی در آمریکا هنوز خیلی زود است. می‌دانیم که هزینه مالی اولیه بسیار گزاف است. براساس برآوردها، هزینه تغذیه، اسکان، پوشاک و اسکان مجدد مهاجران غیرقانونی که اجازه اقامت دریافت کرده‌اند به ۴۰۰ میلیارد دلار می‌رسد. همچنین باری روی دوش مدارس دولتی قرار می‌گیرد که چاره‌ای جز پذیرش میلیون‌ها کودک جدید ندارند که اغلب نه انگلیسی صحبت می‌کنند و نه تحصیلات‌شان با تحصیلات همکلاسی‌هاشان هم‌خوانی دارد. بی‌دلیل نیست که نظام بیمارستانی سراسر آمریکا از زمان شروع بحران بزرگ مهاجران دچار ضرر و زیان شده است. و شهرهای بزرگ سراسر کشور برای رسیدگی به صدها هزار نفری که با دست خالی مهاجرت کرده‌اند، چشم به دست واشینگتن دارند که بار مالی غیرمنتظره و پیش‌بینی‌نشده آن به ده‌ها میلیارد دلار می‌رسد.

البته مسئله هزینه تنها بخشی از معادله تأثیر است. امنیت عمومی، عدالت کیفری و دستگاه‌های امنیت ملی با فشار بی‌سابقه‌ای مواجه شده‌اند، زیرا پیشینه و سابقه کیفری بسیاری از میلیون‌ها نفری که بدون دردسر اجازه ورود پیدا کرده‌اند، نامعلوم و مبهم است. شماری از آن‌ها مرتکب جرم و جنایت می‌شوند و علاوه بر پیامدهای غالباً رعب‌انگیز جرم بر قربانیان، بار سنگینی روی دوش دادگاه‌ها و زندان‌های بسیار پرمشغله ما می‌گذارند. خدا نکند اما برخی از آن‌ها نیز ممکن است مرتکب اعمال تروریستی شوند. آخرین پیامد از حیث ترتیب آن است که هجوم مهاجران بزرگ نرخ بیکاری را افزایش می‌دهد و فشار کاهشی شدیدی به دستمزد کارگران آمریکایی وارد خواهد کرد.