رئیس‌جمهور جدید آرژانتین گفت که دنیای غرب در معرض خطر قرار گرفته است؛ زیرا رهبران غربی به سوسیالیسم که به فقر منجر می‌شود، گرایش پیدا کرده‌اند، بجای اینکه از ارزش‌ها و دستاوردهای دنیای غرب دفاع کنند.
خاویر میلی روز سه شنبه در اجلاس داووس گفت که سوسیالیسم در تمام کشورهایی که آن را برای اداره امور به کار برده‌اند، یک تجربه شکست خورده است. در واقع سوسیالیسم باعث شکست اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شده است و همچنین بیش از صد میلیون انسان را به کام مرگ برده است.
وی ادامه داد: «ما امروز به اینجا آمده‌ایم تا از جهان غرب دعوت کنیم تا به مسیر سعادت بازگردند. آزادی اقتصادی، دولت محدود و احترام نامحدود به مالکیت خصوصی عناصر ضروری برای رشد اقتصادی هستند. فقر حاصل از جمع‌گرایی یک خیال نیست، این واقعیتی است که ما آرژانتینی‌ها به‌خوبی می‌دانیم.»
جمع‌گرایی یک اصطلاح سوسیالیستی است که بیشتر در حوزه اقتصاد کاربرد دارد و اشاره به حداقل رساندن حقوق مالکیت افراد دارد و در مقابل تاکید بر مالکیت عمومی و منافع جمعی دارد.
سوسیالیسم در مقابل اقتصاد بازار آزاد
خاویر میلی با اشاره به تجربه سوسیالیسم در آرژانتین گفت: «تجربه آرژانتین نشان می‌دهد که مهم نیست چقدر از نظر منابع طبیعی ثروتمند هستید، چقدر نیروی متخصص و ورزیده دارید، چقدر تحصیل‌کرده هستید یا چند شمش طلا ممکن است در بانک مرکزی داشته باشید. اگر سیاست‌ها مانع کارکرد آزادانه بازارها، رقابت، تجارت و مالکیت خصوصی شود، تنها سرنوشت ممکن فقر است.»
خاویر یک اقتصاددان راست‌گرا است که در نوامبر سال گذشته اکثریت آرای ریاست جمهوری آرژانتین را بدست آورد و از دسامبر گذشته تاکنون رئیس‌جمهور این کشور است. وی در اولین اقدام خود به عنوان رئیس‌جمهور جدید، فرمان اصلاحات گسترده اقتصادی را که شامل مقررات‌زدایی و پایان دادن به محدودیت‌های صادرات بود، به اجرا گذاشت.
رئیس‌جمهور آرژانتین در سیاست خارجی خود اعلام کرده است که به دنبال روابط گسترده با «کشورهای آزاد غرب» و هسمویی با این دولت‌ها است.
وی در اجلاس داووس خطاب به دولت‌های غربی به رویکرد سوسیالیسم برای کنترل هر جنبه از زندگی افراد اشاره کرد و افزود: «شاید برای بسیاری مسخره به نظر بیاید که بگوییم غرب به سوسیالیسم گرایش پیدا کرده است، اما موضوعی که بیشتر مسخره به نظر می‌رسد این است که خود را به تعریف قدیمی سوسیالیسم محدود کنیم که معتقد است کنترل ابزار تولید باید در دست دولت باشد. باید این تعریف را به‌روز کنیم؛ چون در حال حاضر دولت‌ها برای کنترل تمام جنبه‌های زندگی افراد نیازی به کنترل مستقیم ابزار تولید ندارند و با ابزارهایی مانند چاپ پول، بدهی، یارانه، کنترل نرخ بهره، کنترل قیمت و مقرراتی برای اصلاح به اصطلاح شکست‌های بازار می‌توانند زندگی و سرنوشت میلیون‌ها نفر را کنترل کنند.»
به گفته وی، در بسیاری از کشورهای غربی، نهادها و سازمان‌هایی وجود دارد که هر چند عناوین مختلفی دارند، اما از نظر ایدئولوژیکی همه شکلی از سوسیالیسم جمع‌گرایانه هستند، برخی از این نهادها به طور آشکار خود را کمونیست، فاشیست، سوسیالیست، سوسیال دموکرات و ناسیونال سوسیالیست معرفی می‌کنند و برخی دیگر به نام‌های دموکرات مسیحی، نئوکینزی، مترقی، پوپولیست، ملی‌گرا یا جهانی‌گرا (جهان وطن) راه سوسیالیسم را می‌روند.
این اقتصاددان با اشاره به مزایای اقتصاد بازار آزاد ادامه داد: «کشورهایی که آزادی بیشتری دارند، ۱۲ برابر ثروتمندتر از کشورهای سرکوب‌شده هستند. در این کشورها فقر ۲۵ برابر کمتر و فقر شدید ۵۰ برابر کمتر است و شهروندان کشورهای آزاد ۲۵ درصد بیشتر از شهروندان کشورهای سرکوب شده زندگی می‌کنند.»
وی در ادامه پرسید: «با توجه به این شواهد، چگونه است که دانشگاه‌ها، سازمان‌های بین‌المللی، نظریه‌پردازان اقتصادی و سیاستمداران، چنین سیستم اقتصادی را که ۹۰ درصد جمعیت جهان را از فقر شدید خارج کرده است، شیطانی جلوه می‌دهد؟»
گذر از مبارزات طبقاتی به سوی درگیری‌های اجتماعی دیگر
این اقتصاددان ادامه داد زمانی که آرژانتینی‌ها تصمیم گرفتند تا مدل سیستم آزاد که این کشور را ثروتمند کرده بود، کنار بگذارند، به سوی سراشیبی سقوط حرکت کردند و آرژانتینی‌ها هر روز فقیرتر و فقیرتر می‌شدند. اکنون نیز کشورهای غربی که از طریق الگوی آزادی ثروتمند شده‌اند، نباید در «مسیر بندگی» قدم بگذارند تا به سرنوشت گذشته آرژانتین گرفتار شوند.
نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا در این نشست به سخنان خاویر میلی واکنش نشان داد و گفت: «مردم آرژانتین باید از نقشی که میلی در داووس ایفا کرد شرمنده و خشمگین باشند و از ایدئولوژی نازیسم او خجالت بکشند.»
خاویر میلی را «ترامپ آرژانتین» می‌نامند. وی همچنین، پیشنهاد پیوستن کشورش به ائتلاف بریکس را که شامل رژیم کمونیستی چین، روسیه، برزیل، هند و آفریقای جنوبی است، رد کرده است. او به شهروندان این کشور قول داده است که با «کمونیست‌ها متحد نخواهد شد.»
وی همچنین با زیر سوال بردن دیدگاه چپ سوسیالیستی درباره سقط جنین و مطرح کردن ضدیت انسان با طبیعت و فمینیسم افزود که سوسیالیسم اکنون مبارزه طبقاتی در سیستم اقتصادی را پشت سرگذاشتند و به شکل‌های دیگری از درگیری‌های اجتماعی می‌پردازند. ضدیت انسان با طبیعت، «دعوای مضحک و غیرطبیعی زن و مرد» از این نوع درگیری‌های اجتماعی است که برنامه فمینیسم رادیکال برای حل آن این بوده است که امکان مداخله بیشتر دولت در اقتصاد و دادن شغل به بوروکرات‌هایی را فراهم کرده است که هیچ کمکی به جامعه نکرده‌اند، درحالی‌که «همه ما از حقوق مسلمی برخوردار هستیم که آفریدگار به ما اعطا کرده است که شامل آزادی، مالکیت و حق زندگی است.»
تجربه آرژانتین چه بود؟
آرژانتین در ابتدای قرن بیستم یکی از ده کشور قدرتمند اقتصادی دنیا بود و به علت داشتن منابع طبیعی فراوان و نیروهای متخصص به سرعت روند رو به رشد را طی کرد و در رده کشورهای صنعتی پیشرفته قرار گرفت.
آدریانو بوسونی، تحلیلگر در مقاله ای برای ورلد ویو روند نزول اقتصادی کشور آرژانتین را بررسی کرده و نوشته است که زمانی آرژانتین مسیر نزول اقتصادی را آغاز کرد که دولت کنترل اقتصاد را در دست گرفت. شهروندان آرژانتینی برای رفع نیازهای اساسی‌شان وابسته به کمک‌های دولتی شدند. دولت این کشور برای خدمات کلیدی شامل انرژی و حمل و نقل به مردم یارانه پرداخت می‌کرد. بعد از مدتی، برداشتن یارانه‌های دولتی منجر به خشونت و اعتراضات گسترده مردم شد.
