ویوک راماسوامی، نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری حزب جمهوری‌خواه، این ایده را که اوکراین یک کشور دموکراتیک است رد کرد و در عین حال، رئیس‌جمهور این کشور، ولودیمیر زلنسکی را«کمدینی در شلوار کار جیبدار» نامید.
راماسوامی روز ۸ نوامبر در سومین مناظره حزب جمهوری‌خواه در میامی گفت: «اوکراین کشوری دموکراتیک نیست. این کشوری است که ۱۱ حزب مخالف را ممنوع کرده است. همه رسانهها را در یک بازوی رسانهای تلویزیون دولتی ادغام کرده است. این کارها دموکراتیک نیست. این کشور تهدید کرده است که در سال جاری انتخابات برگزار نخواهد کرد، مگر اینکه آمریکا پول بیشتری بپردازد که این کار دموکراتیک نیست … یک کمدین با شلوار کار جیبدار، مردی به نام زلنسکی.»
در طول مناظره، راماسوامی به برخی اطلاعات کلیدی در درگیری اوکراین و روسیه اشاره کرد و گفت: «حقایقی که نه از رسانههای اصلی میشنوید و نه از هیچ کدام از دو حزب اصلی. مناطقی از اوکراین که در حال حاضر توسط روسیه در دونباس، لوهانسک، دونتسک اشغال شدهاند، این مناطق روسی زبان هستند و از سال ۲۰۱۴ بخشی از اوکراین نبودهاند.»
آقای راماسوامی از مردم خواست از پرداختن به روایت‌هایی که منازعه روسیه و اوکراین را «به‌عنوان نوعی نبرد بین خیر و شر» توصیف می‌کنند، خودداری کنند. نامزد ریاست جمهوری حزب جمهوری‌خواه گفت که از درخواست جدید رئیس جمهور زلنسکی از آمریکا برای بودجه بیشتر برای جنگ «کاملاً متقاعد نشده است.»
در چند سال گذشته، اوکراین اقدامات متعددی را انجام داده است که ادعای آقای راماسوامی مبنی بر دموکراتیک نبودن این کشور را تایید میکند.
از جمله در اواخر دسامبر، زلنسکی قانونی را امضا کرد که به شورای پخش تلویزیونی و رادیویی ملی اجازه می‌دهد تا بر رسانهها و روزنامه نگاران این کشور کنترل گستردهای داشته باشد.
اتحادیه ملی روزنامه نگاران اوکراین این اقدام را به شدت محکوم کرد و آن را تحت کنترل گرفتن رسانهها توسط مقامات نامید.
زلنسکی درخواستها برای برگزاری انتخابات را رد کرده است. او در یک سخنرانی در ۶ نوامبر گفت که «اکنون، در زمان جنگ، که چالش‌های زیادی وجود دارد، کاملاً غیرمسئولانه است که موضوع انتخابات را به شیوه‌ای سبک و بازیگوش وارد جامعه کنیم … من معتقدم که الان وقت برگزاری انتخابات نیست.»
همچنین روسیه نیز یک کشور به شدت غیر دموکراتیک است. در حالی که روی کاغذ، رای دهندگان در روسیه حق دارند حزب خود را در انتخابات انتخاب کنند، در عمل بسیار متفاوت است. رای دهندگان فقط میتوانند حزبی را انتخاب کنند که قبلاً توسط کرملین تأیید شده است و تهدیدی برای تشکیلات سیاسی این کشور به حساب نمیآید.
روسیه هم همانند چین و ایران، کنترل شدیدی بر رسانههای داخل این کشور دارد.
