وزارت بهداشت کانادا می‌گوید خطر ابتلا به آخرین سویه آبله میمون یا ام‌پاکس برای کانادایی‌ها ناچیز است، اگرچه سازمان جهانی بهداشت اعلام وضعیت اضطراری جهانی کرده است.
دو نوع ام‌پاکس در سطح جهان شناسایی شده است: کلاد یا گروه ۱ و کلاد ۲. کلاد ۱ بسرعت در آفریقا در حال گسترش است و سازمان جهانی بهداشت درخصوص آن هشدار داده است.
وزارت بهداشت کانادا در بیانیه‌ای گفت: «تا ۱۴ اوت هیچ موردی از ابتلا به کلاد ۱ در کانادا گزارش نشده است.»
در این بیانیه آمده است: «خطر ابتلا به کلاد ۱ برای مردم کانادا در حال حاضر ناچیز است، اما دولت کانادا وضعیت ام‌پاکس را در جمهوری دموکراتیک کنگو و کشورهای هم‌جوار به دقت زیر نظر دارد و با شرکای داخلی و بین‌المللی همکاری می‌کند.»
وزارت بهداشت کانادا در اطلاعیه ۱۶ اوت گفت که کلاد ۲ به دو سویه کلاد ۲آ و کلاد ۲ب تقسیم شده و موارد ابتلا در کانادا بر اثر کلاد ۲ب بوده‌اند.
آن‌ها همچنین گفتند که کلاد ۲ نسبت به کلاد ۲ «شدت کمتری» دارد.
به گفته وزارت بهداشت کانادا، موارد ابتلا به کلاد ۲ب همچنان در کانادا گزارش می‌شود و تا ۱۲ اوت درمجموع ۱۶۴ مورد گزارش شده که ۱۶۲ مورد از آن‌ها به تأیید رسیده و ۲ مورد در دست بررسی است.
وزارت بهداشت کانادا می‌گوید: «موارد ابتلا به‌طور عمده در بین مردان هم‌جنس‌گرا، دوجنس‌گرا و دیگر مردانی که با هم‌جنس خود رابطه جنسی دارند، رخ داده‌اند.»
«بیشتر موارد ابتلا در داخل کشور رخ داده که از شیوع بومی ادامه‌دارِ این ویروس حکایت دارد. شدت بیماری در کانادا ناچیز است و بیماران به ندرت در بیمارستان بستری می‌شوند و هیچ مرگ‌و‌میری تاکنون گزارش نشده است.»
سازمان پیشگیری و کنترل عفونت کانادا در وبسایت خود نوشت که ام‌پاکس برای اولین‌بار در سال ۱۹۵۸ در کلونی میمون‌هایی که برای کارهای تحقیقاتی نگهداری می‌شدند، کشف شد. اولین مورد انسانی ام‌پاکس نیز در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی شد.
به گزارش سازمان پیشگیری و کنترل عفونت کانادا، تصور می‌شود که جوندگان آفریقای مرکزی و غربی منشأ این بیماری باشند.
چگونه به ام‌پاکس مبتلا می‌شویم؟
وزارت بهداشت کانادا می‌گوید انتقال انسانی از طریق تماس مستقیم با فرد یا اشیای آلوده رخ می‌دهد.
این سازمان می‌گوید که افراد درصورت تماس مستقیم با مایعات بدن فرد یا حیوان آلوده، مانند خون، بزاق یا منی به این بیماری مبتلا می‌شوند. دست زدن به حیوان آلوده، گزش و خراش حیوانات و تهیه یا خوردن گوشت نیم‌پز آن‌ها نیز باعث انتقال بیماری می‌شود.
انتقال انسانی با لمس سطوح، مواد یا اشیاء آلوده رخ می‌دهد که شامل لباس، حوله، ظروف، مسواک و غیره می‌شود.
ام‌پاکس چقدر مسری است؟
در وبسایت وزارت بهداشت کانادا آمده که دوره نهفتگی ام‌پاکس تا سه هفته طول می‌کشد.
فردی که علائم بیماری دارد، تا زمانی که ضایعات پوستی داشته باشد ناقل محسوب می‌شود.
کودکان خردسال و کسانی که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، در معرض خطر عوارض ناشی از عفونت هستند که از جمله می‌توان به ذات‌الریه، میوکاردیت، عفونت قرنیه کورکننده، سپسیس (گندخونی)، التهاب مغزی (آنسفالیت) و گلودرد اشاره کرد.
علائم ام‌پاکس چیست؟
علائم اصلی ام‌پاکس ضایعات پوستی هستند که در کنار علائمی مانند تب، لرز، گلودرد، خستگی، سردرد، درد مقعدی، التهاب غدد لنفاوی، کمردرد، اسهال و استفراغ ظاهر می‌شوند.
به گفته وزارت بهداشت کانادا، ضایعات ممکن است دردناک و خارش‌آور باشند و معمولاً طی سه روز اول پس از تب ظاهر می‌شوند. وزارت بهداشت کانادا می‌گوید ضایعات در ابتدا صاف هستند و بتدریج به چرکدانه تبدیل می‌شوند که درنهایت باعث زخم شدن پوست می‌شود.
ضایعات در هر نقطه‌ای از بدن، از جمله دهان، دست‌ها، پاها و اندام تناسلی ظاهر می‌شوند و ممکن است تا چهار هفته ادامه داشته باشند.
گزینه‌های درمانی وزارت بهداشت کانادا برای ام‌پاکس چیست؟
وزارت بهداشت کانادا می‌گوید بیماران مبتلا به ام‌پاکس می‌توانند POXX (کپسول‌های تکوویریمات مونوهیدرات) مصرف کنند. این قرص ضد ویروسی برای درمان بیماری آبله به بزرگسالان و کودکان داده می‌شود. این قرص تأییدیه وزارت بهداشت کانادا را برای ام‌پاکس ندارد، اما گفته می‌شود که می‌توان از آن به‌عنوان یک داروی فرعی استفاده کرد.
