گزارشی جامع درباره جزئیات مداخله خارجی بیست‌و‌چهارساله رژیم چین و گسترش سرکوب فالون گونگ یا فالون دافا در کانادا منتشر شده که روی شدت و تاکتیک‌های رژیم برای سرکوب این تمرین معنوی و فرونشاندن موج حمایت‌های حقوق بشری از پیروان آن تمرکز دارد. این گزارش همچنین به بررسی تأثیر منفی فعالیت‌های رژیم چین بر شهروندان کانادا می‌پردازد که در راستای پیشبرد اهداف ایدئولوژیک کشور انجام می‌گیرند.
فالون گونگ تمرینی معنوی و مدیتیشن باستانی برای پالایش و پرورش جسم و ذهن است که از سال ۱۹۹۹ تاکنون از سوی حزب کمونیست چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.
گزارش ۱۲۹ صفحه‌ای انجمن فالون دافای کانادا (FDAC) که در بیست‌و‌پنجم اکتبر منتشر شد، از موارد متعددی نام می‌برد که در آن افراد یا نهادهای مرتبط با تمرین معنوی فالون گونگ مورد تعرض فیزیکی و کلامی، ارعاب، آزار و اذیت و محرومیت از حقوق اجتماعی قرار گرفته‌اند.
این حوادث که از سال ۱۹۹۹ آغاز شدند، اغلب به سفارتخانه‌ها یا کنسولگری‌های چین یا بازوهای مداخلات خارجی حزب کمونیست چین (ح‌کچ) نسبت داده می‌شوند.
در گزارش انجمن فالون دافای کانادا به این نکته اشاره شده که مداخلات خارجی حزب کمونیست چین که با هدف تغییر نگاه مردم نسبت به فالون گونگ و کاهش حمایت عمومی از فراخوان در خصوص عدالت‌خواهی و حقوق بشر انجام می‌گیرند، آن‌قدر گسترش یافته که بر شهروندان کانادایی نیز تأثیر منفی گذاشته است. این امر سیاستمداران و بسیاری از ابعاد زندگی مدنی، اجتماعی و سیاسی کانادایی‌ها را شامل می‌شود.
در این گزارش آمده است که مداخلات خارجی پکن تکامل یافته و به شکل پنهانی و نامحسوس انجام می‌گیرند. از این‌رو، شهروندان کانادایی آگاهی چندانی از این فعالیت‌ها ندارند و نمی‌توانند واکنش مناسبی در قبال تهدیدات موجود از خود نشان دهند.
گریس ولنساک، نماینده انجمن فالون دافای کانادا در کنفرانس مطبوعاتی پارلمنت هیل در بیست‌و‌پنجم اکتبر گفت: «حزب کمونیست چین کوشیده تا با ارعاب و اعمال فشار به مقامات منتخب کانادا از رسیدگی به نقض حقوق پیروان فالون گونگ جلوگیری کند.»
وی افزود: «نفوذ حزب کمونیست در نظام و نهادهای سیاسی کانادا بسیار نگران‌کننده است، زیرا این مسئله توانایی دولت کانادا را برای رفع و رجوع مداخلات چین تضعیف می‌کند.»
حمکرانی و ارزش‌های رو به زوال کانادا
فالون‌گونگ تمرینی معنوی است که ریشه در سنت‌های بودایی دارد. آموزه‌های آن شامل پنج تمرین می‌شود که بر اصول اخلاقی حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری متمرکز هستند.
این آموزه‌ها که در سال ۱۹۹۲ در چین عمومیت یافتند، به واسطه فوایدی که برای سلامتی داشتند به سرعت محبوبیت پیدا کردند. براساس آمار رسمی دولت چین، تعداد پیروان فالون گونگ در اواخر دهه ۱۹۹۰ بین هفتاد تا صد میلیون نفر برآورد شده است.
جیانگ زمین، رهبر وقت حزب کمونیست چین، محبوبیت این آموزه‌ها را تهدیدی برای تمامیت‌خواهی رژیم می‌دانست. در ژوئیه ۱۹۹۹، کارزاری برای دستگیری و آزار و شکنجه همه‌جانبه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سراسر کشور به راه افتاد که به دنبال نابودی کامل آن بود.
در این گزارش آمده است: «مداخلات و سرکوب‌های فعلی، ادامه همان کارزاری هستند که حزب کمونیست برای ریشه‌کن کردن فالون گونگ در چین آغاز کرده بود. کارزار مذکور به بدترین موارد نقض حقوق بشر– از جمله برداشت اجباری و فروش اعضای بدن پیروان فالون گونگ– انجامید که بسیاری‌شان به‌عنوان مصداق جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی شناخته می‌شوند.»
خانم ولنساک افزود که این کارزار «نه تنها صلح و امنیت جامعه فالون گونگ را تهدید می‌کند، بلکه ارزش‌های اساسی و حکمرانی مؤثر جامعه کانادا را نیز به ورطه نابودی می‌کشاند.»
تاکتیک‌های نفوذ
در گزارش انجمن فالون دافای کانادا به این مسئله اشاره شده که مداخلات حزب کمونیست بخش‌های مختلفی را در جامعه کانادا درگیر خود کرده است، اما نفوذ چین در بخش دولتی کانادا «بی‌سابقه» است. تاکتیک‌های نفوذ شامل ارسال نامههای افتراآمیز به مقامات، انتشار اطلاعات نادرست و سازماندهی تجمعات به واسطه نهادهای مرتبط با دپارتمان کار جبهه متحد– یک سازمان چینی که بازوی مداخلات خارجی حزب است- هستند.
یکی از نگرانی‌هایی که در این‌باره وجود دارد، سیر تکاملی نامههای افتراآمیز در سال‌های گذشته بوده است. این نامه‌ها در آغاز توسط دیپلمات‌های رده‌بالای سفارت و کنسولگری چین ارسال می‌شدند. اما حزب کمونیست در سال‌های اخیر با جعل هویت تمرین‌کنندگان فالون گونگ سعی می‌کند تا با استفاده از اسامی آن‌ها اقدام به ارسال نامه‌ها کند.
در این گزارش به موردی در سال ۲۰۱۷ اشاره شده که در آن جودی اسگرو، نماینده لیبرال مجلس کانادا و مدیر مشترک انجمن دوست‌داران فالون گونگ در پارلمان کانادا، ایمیلی جعلی از فردی به نام «کاری ژائو» دریافت کرده بود. فرستنده تصویری از خانم اسگرو با پس‌زمینه‌ای نامناسب را ارسال کرده و اعلام کرده بود که از این تصویر برای نمایش حمایت او از فالون گونگ استفاده خواهد کرد.
مورد مهم دیگری که در این گزارش به آن اشاره شده است، اتکای فزاینده این عملیات به سازمان‌های پیشگام است. این امر مستلزم به‌کارگیری شرکت‌های خصوصی و نهادهای مدنی برای پیشبرد روند سرکوب است. در این گزارش به نقل از یک پژوهشگر مطالعات چینی آمده است که در مجموع ۲۰۴ سازمان در کانادا به جبهه متحد چین وابستگی دارند. در این گزارش اشاره‌ای به هویت پژوهشگر نشده است.
میشل جونوکاتسویا، رئیس سابق واحد آسیا-اقیانوسیه در سرویس اطلاعات امنیتی کانادا (CSIS) در همایش ۲۰۱۴ از چندین سازمان به‌عنوان هم‌دستان حزب کمونیست چین یاد کرد و رویکرد ساده‌ای را برای نهادهای ضد جاسوسی غربی ترسیم نمود تا به شناسایی عوامل حزب کمونیست و نهادهای مرتبط با آن بپردازند.
این نهادها معمولاً به جلساتی که با حضور مقامات عالی‌رتبه چینی برگزار می‌شود دعوت می‌شوند یا در سفرهایی که هزینه‌اش از جیب حزب کمونیست چین پرداخت می‌شود، حاضر می‌شوند. آن‌ها اغلب حمایت خود را از پکن به‌طور علنی ابراز می‌کنند، حتی اگر پای نقض حقوق بشر یا رویدادهای بحث‌برانگیزی مانند کشتار میدان تیان‌آن‌من در سال ۱۹۸۹ در میان باشد که طی آن رژیم چین به سوی دانشجویان و فعالان دموکراسی‌خواه آتش گشود.
ترویج نفرت
در این گزارش آمده است که رژیم چین برای توجیه عملیات سرکوب فالون گونگ از رسانه‌های دولتی برای تحقیر تمرین‌کنندگان روش معنوی فالون گونگ و محدود کردن منابع اطلاعاتی خارجی بهره جسته و کارزار گسترده‌ای را برای نفرت‌پراکنی علیه فالون گونگ به راه انداخته است.
برای نمونه می‌توان به خبر «خودسوزی» بیست‌و‌سوم ژانویه ۲۰۰۱ اشاره کرد که توسط خبرگزاری رسمی حزب کمونیست شین‌هوآ اعلام شد. در این حادثه پنج نفر در میدان تیان‌آن‌من پکن خود را به آتش کشیدند. شین‌هوآ بلافاصله ادعا کرد که آن‌ها از پیروان فالون گونگ بودند که در قالب یک عمل مذهبی دست به خودسوزی زدند. این درحالیست که عمل خودکشی با آموزه‌های این تمرین مغایرت دارد. اعلام خبر خودسوزی توسط حزب کمونیست بهانه‌ای برای افترازنی به تمرین‌کنندگان فالون گونگ بود.
ویدئوی پخش‌شده حاوی تناقضات مختلفی بود و پژوهشگران و رسانه‌های بین‌المللی آن را صحنه‌سازی دانستند، اما پوشش خبری شین‌هوآ به شکلی بود که گویی حزب کمونیست به پیروزی بزرگی دست یافته است. بدین ترتیب، بسیاری از شهروندان چینی که باور کرده بودند آموزه‌های این تمرین مدیتیشن صلح‌آمیز خطرناک است، خبر مذکور را برای همکاران، همسایگان و حتی اعضای خانواده‌شان بازگو کردند.
انجمن فالون دافای کانادا خاطرنشان می‌کند که پای دکترین رژیم چین به کانادا نیز گشوده شده و نگرش کانادایی‌ها را با موضع پکن همسو کرده است.
در حادثه‌ای که شرح آن در گزارش آمده است، زنی اهل آلبرتا در بیستم آگوست در تورنتو به دنبال آزار کلامی و فیزیکی علیه یکی از تمرین‌کنندگان هفتاد‌و‌هشت‌ساله فالون گونگ به نام ژو چوان‌یینگ بازداشت شد. خانم ژو برای توزیع بروشور و اطلاع‌رسانی درباره آزار و شکنجه پیروان فالون گونگ توسط پکن به‌طور مرتب به برج سی‌ان می‌رفت. آن روز، زن مذکور با خانم ژو روبرو می‌شود و پس از توهین و فحاشی سعی می‌کند بروشورها را از دست او بگیرد.
در این گزارش همچنین آمده است که وب‌سایت سفارت چین در کانادا بخش‌های مختلفی را به تبلیغات ضد فالون گونگ اختصاص داده است. همچنین به چندین مورد از اقدامات سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های چین در اشاعه نفرت‌پراکنی اشاره شده است. در اوایل دهه ۲۰۰۰، کنسولگری چین در تورنتو در حضور متقاضیان دریافت ویزا به‌طور گسترده پوسترهایی را در ضدیت با فالون گونگ بر روی دیوارهای کنسولگری نصب کرد.
این گزارش همچنین نسبت به «نقش مهم» رسانه‌های چینی-کانادایی و شبکه‌های اجتماعی نظیر وی‌چت در اشاعه نفرت‌پراکنی حزب کمونیست علیه فالون گونگ هشدار می‌دهد. برای نمونه می‌توان به نشریه چینی مونترآل اشاره کرد که از سال ۲۰۰۱ تاکنون به انتشار «مطالب افتراآمیز جمهوری خلق چین علیه فالون گونگ» می‌پردازد.
این یافته‌ها با مشاهدات ویکتور هو، سردبیر سابق روزنامه سینگ تائو دیلی مطابقت دارد. آقای هو در مصاحبه اخیر خود با اپک تایمز از سه ابزار رسانه‌ای پکن برای اعمال نفوذ در خارج از کشور و اعمال کنترل بر شهروندان چینی پرده برداشت: شعب خارجی رسانه‌های دولتی چین، رسانه‌های هنگ‌کنگی که به نفوذ پکن دامن می‌زنند و رسانه‌های خارجی که توسط گروه‌های چینی همسو با پکن اداره می‌شوند.
پیشنهادات
انجمن فالون دافای کانادا در واکنش به دخالت خارجی و سرکوب فراگیر حزب کمونیست چین پیشنهادات خود را مطرح می‌کند. این انجمن از دولت کانادا می‌خواهد که آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط حزب کمونیست را به شکل علنی محکوم کرده و اقدامات لازم را برای پایان دادن به فرایند سرکوب در چین و جلوگیری از اشاعه آن به کانادا در دستور کار خود قرار دهد. این انجمن همچنین از دولت کانادا می‌خواهد حمایت عمومی خود را از فالون گونگ اعلام کند و از تمرین‌کنندگان آن برای شهادت دادن در جلسات پارلمان دعوت به‌عمل آورد.
پاسخگو کردن مقامات دیپلماتیک به واسطه تحریم دیپلمات‌ها و کارمندان چینی که در فعالیت‌های نفوذ و سرکوب در کانادا دخیل هستند، ضرورت دارد. این گزارش همچنین بر نیاز به وجود سازوکارهای حقوقی منسجم برای شناسایی و مجازات افراد یا سازمان‌هایی که از جانب حزب کمونیست فعالیت می‌کنند، تأکید می‌کند.
افزایش شفافیت از طریق گزارشدهی مستمر برای پخش اخبار مربوط به حوادث و تعیین مجازات‌های مناسب در قبال مداخله و سرکوب خارجی نیز حائز اهمیت ویژه‌ای است. آموزش تاکتیک‌های حزب کمونیست و یادگیری نحوه مقابله با تبلیغات رژیم چین نیز باید در دستور کار مقامات دولت کانادا قرار گیرد.
این گزارش همچنین به پاسخ دیپلمات سابق چینی، چن یونگلین- که در سال ۲۰۰۵ به استرالیا پناهنده شد- به این پرسش اشاره می‌کند چرا حزب کمونیست چین تا این حد به آزار و اذیت فالون گونگ در خارج از کشور می‌پردازد.
آقای چن در پاسخ خود اظهار داشت: «حزب کمونیست چین برای حفظ قدرت خود همیشه به خشونت، دروغ و پشتیبانی از بی‌خدایی متوسل شده است. از این‌رو، دولت چین نمی‌تواند تلاش‌های صلح‌آمیز پیروان فالون گونگ در راه آزادی عقیده‌شان را تاب بیاورد. اکنون نیز به دنبال آن هستند تا مردم از بلایی که آن‌ها بر سر فالون گونگ آورده‌اند باخبر نشوند.»
