«وانگ هیبو» سخنگوی غیررسمی سیاستهای پیوند اعضا در چین، اخیراً در مصاحبهای با یک روزنامهنگار مشهور آلمانی اظهار داشت که رژیم چین هیچ قصدی در اعلام برنامه جهت توقف استفاده از اعضای بدن زندانیان محکومبه اعدام ندارد.
وی در برنامهای در رادیو ARD که بزرگترین رادیوی ملی آلمان است، گفت: «سئوالی که مطرح است این است که چه زمانی چین مشکل کمبود اهداکنندهی عضو را حل خواهد کرد. علیرغم میل باطنی این مشکل بهزودی حل نخواهد شد؛ زیرا نیاز به برنامهای مرحلهبهمرحله دارد.»
او افزود: «بسیاری از مسائل خارج از کنترل ماست؛ بنابراین نمیتوان برنامهی زمانی خاصی را برای توقف آن تعیین کرد.»
بهگفتهی «روت کِرنچر»، خبرنگار رادیو ARD، وانگ، در این مصاحبه، بعد از درنگی طولانی به این موضوع اقرار کرد که « مسئلهی استفاده از اعضای بدن اهدایی مرتبط با مجازات اعدام، موضوعی بسیار حساس در چین است.»
وانگ، مدیر مرکز تحقیقات پیوند عضو در وزارت بهداشت چین، دربارهی تعداد اعضای پیوندی که از زندانیان محکومبه اعدام برداشته میشود، اظهار نظر نکرد؛ بااینوجود برخیاز گروههای خارج از کشور اظهار میدارند که سالانه ۴۰۰۰ اعدام در چین اجرا میشود ولی تنها بخشی از اعضای بدن مناسب پیوند میباشند.
یکی از منازعاتی که گروههای پزشکی بینالملل در غرب با مقامات چین دارند، برداشت غیرقانونی اعضای بدن زندانیان اعدامی است.
مقامات چینی میگویند اعضای بدن زندانیان محکوم به اعدام پساز اجرای حکم برداشته میشود و حداقل در حرف برای کسب رضایت، از آنها و خانوادههایشان امضا گرفته و به آنها غرامت پرداخت میشود.
سازمان بهداشت جهانی و انجمن پیوند، هر دو، استفادهاز اندامهای بدن زندانیان اعدامی را منع کرهاند؛ زیرا ازنظر آنها ممکن است این عمل بدون رضایت واقعی زندانیان محکومبه مرگ انجام شود.
بسیاری از تحلیلگران به منابعی شیطانی از اعضای بدن اشاره میکنند؛ یعنی استفاده از اعضای بدن زندانیان عقیدتی محکومبه اعدامی که دادگاه بهطور رسمی برای هیچگونه جنایتی برای آنها حکم صادر نکرده؛ بااینوجود در بازداشت خودسرانه بهسر میبرند. بهگفتهی این تحلیلگران از آنها آزمایش خون گرفته شده و برای برداشت اندامهای مورد نیاز کشته میشوند.
گزارشهایی که در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ از چین بهدست آمده، حاکیاز برداشت گستردهی اعضای بدن تمرینکنندگان روش معنوی «فالون گونگ» است که توسط رژیم چین بهشدت مورد آزار و اذیت قرار میگیرند. باتوجه به عدم شفافیت اطلاعات بهدست آمده از چین و محرمانه بودن آزار و اذیت تمرینکنندگان، تا به امروز آمار دقیقی از میزان واقعی آن در دست نیست.
این برای دومینبار است که یک مقام ارشد پیوند عضو در چین، آشکارا دربارهی موضعی رسمی و عمومی در استفادهاز اعضای بدن زندانیان اظهارنظر میکند.
در ماه مارس نیز «هوانگ جیفو»، معاون وزیر سابق بهداشت چین اظهار داشت که بیمارستانها و مقامات قضایی باید بهدنبال راهی برای ارتباط با منابع اعضای بدن پیدا کنند.
این اظهارات جدید با آنچه که به عنوان نقطهنظر رسمی، بیان و پذیرفته شده بود، متفاوت است. در شش سال گذشته و بهویژه در دوسال اخیر، مقامات چینی تعهد کرده بودند تا از عضوهای پیوندی کاملاً بهصورت داوطلبانه استفاده کنند و بارها قول دادهاند تا طی برنامهای مرحلهبهمرحله استفاده از اعضای بدن زندانیان را متوقف سازند.
در گفتگویی که «وانگ» در اواخر سال ۲۰۱۲ با سازمان بهداشت جهانی داشت، خود این تغییر در سیاستهای چین را تأیید کرد. او اظهار داشت: «اگرچه نمیتوانیم منکر حق زندانیان اعدامی در اهدای عضو شویم؛ بااین وجود سیستم اهدای عضو در چین که وابستهبه زندانیان محکومبه اعدام است، اخلاقی و یا پایدار نیست. درحال حاضر، جامعهی پیوند عضو در چین اتفاقنظر دارند که سیستم جدید پیوند باید از اتکا به استفاده از اعضای بدن محکومین به اعدام دست بر دارد.»
این تغییر موضع آشکار باعث نگرانی گروههای بینالمللی پیوند عضو که برای سالها دیپلماسی آرامی را با چین درپیش گرفته بودند، شده است.
در نامهای ازسوی دو سازمان بزرگ پزشکی بینالمللی، ازجمله جامعه بینالمللی پیوند عضو آمده است که ازنظر جامعهی جهانی این اقدام چین در برداشت اعضای بدن زندانیان محکوم به اعدام «مایهی تحقیر و سرافکندگی» است.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
