وقتی کاخ سفید در فوریه ۲۰۲۲ دومین سند راهبردی خود را درخصوص منطقه هند-آرام منتشر کرد، مقامات ارشد گفتند «هیچ منطقه‌ای در آینده برای آمریکا به این اندازه حیاتی نخواهد بود و امنیت و رفاه آمریکا اساساً با امنیت هند-آرام گره خورده است.»
دو هفته گذشت و روسیه به اوکراین حمله کرد. در اکتبر گذشته نیز حماس اسرائیل را هدف گرفت. در اواخر ماه مه، آمریکا و آلمان به اوکراین اجازه دادند که با استفاده از تسلیحات دریافتی خود به اهدافی در خاک روسیه حمله کند. ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، ضمن پیش‌بینی تحرکات آمریکا و دیگر کشورهای ناتو هشدار داد که جنگ جهانی سوم در کمین است.
آمریکا هم‌زمان درگیرِ مناقشات فزاینده در سه جبهه امنیتی اروپا، خاورمیانه و هند-آرام شده و دشمنان خارجی آن- چین، روسیه، ایران و کره شمالی- به شکل بی‌سابقه‌ای به هم نزدیک می‌شوند.
در عین حال، چین راهبرد منطقه خاکستری را در دریای چین جنوبی در پیش گرفته و بدون توجه به معاهدات دفاعی کشورها با آمریکا به کشتی‌های آن‌ها حمله می‌کند. رهبران نظامی آمریکا، از جمله دریاسالار جان آکیلینو، فرمانده سابق هند-آرام، که در اوایل مه بازنشسته شد، هشدار دادند که چین قصد دارد تا سال ۲۰۲۷ به تایوان حمله کند.
روسیه و چین بودجه نظامی خود را به شکل قابل‌توجهی افزایش داده‌اند تا حالت آماده‌باش پیدا کنند. آن‌ها اندکی قبل از حمله روسیه به اوکراین از شراکت «نامحدود» خود خبر داده و در ماه مه بر شراکت خود تأکید کردند.
چین و روسیه همکاری‌های دریایی خود را در قالب رزمایش‌های مشترک در هند-آرام تقویت کرده‌اند. چهارمین رزمایش نظامی مشترک چین، روسیه و ایران نیز دو ماه پیش در دریای عرب برگزار شد.
ایران پهپادهای روسیه را تأمین کرده و کره شمالی نیز گلوله‌های توپخانه‌ای ارسال کرده است. سازمان ملل در ماه آوریل هشدار داد که ایران چند هفته- نه چند ماه- با دستیابی به اورانیوم غنی‌شده کافی برای ساخت بمب هسته‌ای فاصله دارد.
آیا این‌دو جنگ منطقه‌ای و شرایط اضطراری مرتبط با آن‌ها تمرکزِ آمریکا را از اولویت خود در منطقه هند-آرام منحرف کرده است؟ پاسخ مقامات دولت آمریکا «منفی» است.
ودانت پاتل، معاون سخنگوی وزارت امور خارجه، در پاسخ به سؤال اپک تایمز در ۳۰ مه گفت: «وقتی پای هند-آرام و منطقه آسیا در میان است، لحظه‌ای از تلاش و تمرکز دست برنمی‌داریم.» آقای پاتل همچنین از نشست‌های سه‌جانبه آمریکا-ژاپن-کره جنوبی و آمریکا-ژاپن-فیلیپین و همچنین مذاکرات دیپلماتیک با چین گفت.
لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا، این شراکت‌ها را مصداق «همگرایی جدید» در منطقه هند-آرام خواند. با این‌حال، او به وجود چالش‌های هم‌زمان در عرصه‌های دیگر اعتراف کرد. آقای آستین در ۳۱ مه در مجمع جهانی دفاعی سنگاپور گفت: «البته ما خودمختار عمل نمی‌کنیم.»
او گفت: «به‌رغم آغاز درگیری‌های تاریخی در اروپا و خاورمیانه، هند-آرام همچنان میدان نبرد اصلی ما محسوب می‌شود.»
اما تحلیلگران امنیتی چین نظری ندارند.
ایمی میچل، هم‌بنیانگذار شرکت مشاوره ژئوپلیتیکی کیلو آلفا استراتژیز، می‌گوید راهبرد کنونی دولت آمریکا در هر سه قاره به‌جای بازداردنگی روی مقوله نفوذ متمرکز است و اساساً هرکدام را به‌عنوان واحدی مجزا در نظر می‌گیرد. خانم میچل پیش‌تر در سطوح بالای وزارتخانه‌های دفاع و امور خارجه حضور داشت.
او افزود آمریکا باید خود را با چشم‌انداز جدیدی که در آن دشمنان با یکدیگر هم‌دل و هم‌جهت شده‌اند وفق دهد و به این نکته توجه داشته باشد که هر تغییری ممکن است در هر زمانی به حقیقت بدل شود و اشاعه پیدا کند.
به گفته اریک گومز، کارشناس ارشد اندیشکده کاتو در واشینگتن، صنعت دفاعی آمریکا بر اثر تکمیل زرادخانه رو به کاهش اوکراین، تولید اسلحه برای این کشور و تأمین سفارشات تسلیحاتی معوق تایوان دچار مشکل شده است. براساس برآورد او، ارزش سفارشات معوق تایوان به ۲۰ میلیارد دلار می‌رسد که معادل کل بودجه دفاعی سالانه این جزیره است.
میزان کمک آمریکا به اسرائیل پس از حمله هفتم اکتبر حماس مشخص نیست. دولت آمریکا بیش از ۱۰۰ بسته کمکی نظامی برای اسرائیل فرستاده است. ارزش تنها دو بسته کمکی آمریکا به ۲۵۰ میلیون دلار می‌رسد که از آستانه مجاز برای عدم اطلاع‌رسانی به کنگره بیشتر است.
در بسته کمکی ۹۵ میلیارد دلاری جو بایدن در ماه آوریل، آمریکا ۱۴ میلیارد دلار به اوکراین، ۱۶ میلیارد دلار به اسرائیل و ۲ میلیارد دلار به تایوان اختصاص داد.
وزارت دفاع آمریکا ضمن درک چالش تأمین نیازهای نظامی، اولین راهبرد صنعتی دفاعی خود را در ماه ژانویه منتشر کرد. تحویل بسیاری از تسلیحات مورد نیاز تایوان از زمان ثبت قرارداد تا ارسال حدود سه سال طول خواهد کشید.
خانم میچل از تلاش برای افزایش تولیدات نظامی استقبال کرد اما گفت «این پرسش مطرح است که آیا کار از کار نگذشته؟ آیا صنعت دفاعی آمریکا می‌تواند مثل دوران جنگ جهانی دوم رشد کند؟ و شاید مهم‌تر از همه این پرسش باشد که آیا زمان‌بندی درستی وجود دارد؟»
تجهیز تسلیحاتی تایوان در اولویت‌های بعدی قرار دارد
اطمینان از این‌که انبارهای تایوان از سلاح و مهمات کافی برخوردار باشند، برای دفاع این جزیره در لحظات اولیه تهاجم چین و پیش از آن‌که نیروهای کمکی از راه برسند، برای آمریکا حائز اهمیت است.
با این وجود، نیاز فوری اوکراین و اسرائیل باعث شده که آمریکا نتواند سفارشات معوق تایوان را که به سال ۲۰۱۹ مربوط می‌شوند به این کشور تحویل دهد.
در دسامبر ۲۰۲۲، دان بیکن (نماینده جمهوری‌خواه نبراسکا)، از اعضای کمیته خدمات مسلح، اعلام کرد که آمریکا در تحویل سفارش تجهیزات دفاعی ۱۹ میلیارد دلاری تایوان عقب افتاده است. به گزارش دیفنس نیوز، ارزش سفارشات معوق تایوان اندکی پس از آغاز جنگ اوکراین در آوریل ۲۰۲۲ به ۱۴ میلیارد دلار می‌رسید.
آقای گومز گفت آخرین برآورد او براساس منابع موجود ۲۰ میلیارد دلار است. این مبلغ ۵۰۰ میلیون دلار بیشتر از برآورد او در ماه نوامبر است، زیرا تایوان از آن زمان سامانه‌های موشک‌انداز توپخانه‌ای با تحرک بالا را خریداری کرده که پرتاب‌گر قدرتمندی است.
اوکراین و تایوان از طریق کانال‌های مجزا به سلاح و مهمات دسترسی پیدا می‌کنند اما نیازهای تسلیحاتی آن‌ها هم‌پوشانی دارد. اسرائیل نیز به تسلیحات نیاز دارد اما مقیاس جنگ اوکراین تأثیر بسیار بیشتری دارد.
اوکراین از حمایت طرح اختیارات ریاست‌جمهوری در زمینه برداشت برخوردار است؛ این یعنی اوکراین از ذخایر آمریکا استفاده می‌کند که اساساً جزو کمک‌های مالی محسوب می‌شود. از سوی دیگر، تایوان تجهیزات نظامی مورد نیاز خود را از طریق طرح فروش نظامی خارجی دریافت می‌کند که پروسه طولانی‌تر و رسمی‌تری است. تجهیزاتی که تایوان خریداری می‌کند، جزو ذخایر آمریکا محسوب نمی‌شوند.
الکس ولز-گرین، مشاور ارشد سیاسی مرکز امنیت ملی آلیسون در بنیاد هریتج، می‌گوید: «راهبرد اولیه دولت، کمک به اوکراین از محل ذخایر آمریکا بود تا زمان کافی برای تولید تجهیزات مورد نیاز تایوان در قالب طرح فروش نظامی فراهم شود.»
او به اپک تایمز گفت: «اما مشکل این‌جاست که این طرح فقط در شرایطی عملی خواهد شد که بتوانید نیاز اوکراین را بسرعت تأمین کنید و زمان کافی برای تولید تسلیحات جدید و تحویل آن به تایوان داشته باشید.»
«متأسفانه جنگ اوکراین دنباله‌دار شده و بعید است که به این زودی‌ها خاتمه یابد. از سوی دیگر، چین ممکن است هرلحظه به تایوان حمله کند. در حال حاضر، در شرایطی هستیم که پکن ممکن است ماشه را بکشد و احتمال این اتفاق در ماه‌های آتی افزایش خواهد یافت.»
روسیه حدود یک‌سوم از مخارج دولت را در سال ۲۰۲۴ به بخش دفاعی خود اختصاص داده که نشان می‌دهد درگیرِ جنگی دنباله‌دار شده است. آقای ولز-گرین جنگ روسیه و اوکراین را «جنگی در مقیاس صنعتی» می‌داند، چرا که «روسیه اقتصاد خود را با افزایش تولیدات دفاعی به سمت جنگ سوق داده است.»
او افزود: «دولت کنونی آمریکا باید آماده پذیرش خطرات اوکراین باشد، زیرا بحران هند-آرام به دغدغه اصلی امنیت ملی این کشور تبدیل شده است.»
او گفت این به معنای توقف حمایت از اوکراین نیست اما آمریکا باید در مورد اوکراین بیشتر به متحدان خود در ناتو تکیه کند.
از دسامبر ۲۰۲۱، آمریکا حدود ۲۸ میلیارد دلار از طریق طرح اختیارات ریاست‌جمهوری در زمینه برداشت و ۱۹ میلیارد دلار از طریق طرح کمک امنیتی اوکراین به این کشور کمک کرده است. ۱۳.۸ میلیارد دلار دیگر نیز در قالب بسته کمک‌های خارجی بایدن در ماه آوریل به اوکراین اختصاص یافته است.
این بسته شرایطی را فراهم می‌کند که تسلیحات جدید ساخت آمریکا و تسلیحاتی که از بازار جهانی خریداری شده به اوکراین فرستاده شوند. کاخ سفید سعی دارد که حمایت کنگره را برای تصویب طرحی مشابه برای تایوان جلب کند.
بسیاری از تسلیحات اعطایی به اوکراین جزو سفارشات معوق تایوان هستند: جت‌های جنگنده اف-۱۶، تانک‌های آبرامز و سامانه‌ها و موشک‌های ضد کشتی هارپون. ارزش این سفارشات معوق به ترتیب ۸ میلیارد دلار، ۲ میلیارد دلار و ۲.۵ میلیارد دلار است.
به گفته آقای گومز، درصورت عدم تأخیر بیشتر تا پایان سال ۲۰۲۶ بیش از نیمی از محموله‌های معوق- از جمله جت‌های جنگنده اف-۱۶، پهپادها، سامانه هیمارس و تانک‌ها- تحویل تایوان خواهد شد.
آقای ولز-گرین نسبت به تحویل سریع تسلیحات و مهمات تایوان خوشبین نیست.
او ضمن اشاره به این‌که چین ممکن است قبل از سال ۲۰۲۷ به تایوان حمله کند، گفت: «فکر نمی‌کنم این‌که بگوییم تا سال ۲۰۲۷ اوضاع را مرتب می‌کنیم، صورتِ خوشی داشته باشد. از این گذشته، تدارکات لازم جهت آماده‌سازی تسلیحات برای ارتش تایوان به زمان بیشتری از موعد تحویل نیاز خواهد داشت.»
آمریکا برای اولین‌بار از طرح اختیارات ریاست‌جمهوری در زمینه برداشت برای اعطای کمک نظامی ۳۴۵ میلیون دلاری به تایوان استفاده کرد و راه جدیدی را برای دسترسی تایوان به تسلیحات آمریکایی باز کرد. وزارت دفاع آمریکا پیشنهاد اختصاص ۵۰۰ میلیون دلار از بودجه سال ۲۰۲۵ را مطرح کرده است.
به گفته آقای گومز، دسترسی به اختیارات ریاست‌جمهوری متضمن رفع مشکل تایوان نیست. اختیارات ریاست‌جمهوری در زمینه برداشت اجازه دسترسی به ذخایر آمریکا را فراهم می‌کند که تسلیحات مختلفی را نسبت به نیاز تایوان شامل می‌شود: تایوان به‌طور کلی به تسلیحات کوتاه‌برد نیاز دارد که ذخایر آن متعاقب حمایت از اوکراین در دو سال گذشته کاهش یافته است.
در عین حال، صنعت دفاعی آمریکا با توجه به هم‌زمانیِ تقاضای طرفینِ درگیر در جنگ‌ها و مناقشات نظامی با چالش‌های خاص خود دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.
معاون رئیس ستاد مشترک نیروی دریایی، دریاسالار کریستوفر واتسون گریدی، در ماه مه اعلام کرد که پایگاه صنعتی دفاعی آمریکا در سال‌های اخیر کوچک شده و به شکلِ به‌هنگام درآمده است که موجودی زیادی ایجاد نمی‌کند. در عین حال، سامانه‌های تسلیحاتی بسیار پیچیده‌تر شده‌اند و تولید آن‌ها به زمان بیشتری نیاز دارد.
او افزود که وزارت دفاع باید در اسرع وقت از پیمانکاران خود استفاده کند و تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد از ذخایر خود استفاده کند یا تولیدات جدید را به تأمین سفارشات اختصاص دهد.
خانم میچل گفت انحصار چین در حیطه مواد معدنی حیاتی ممکن است ظرفیت آمریکا را برای تولید سریع تجهیزات نظامی تحت‌الشعاع قرار دهد.
خانم میچل افزود: «اما آمریکا هنوز از نظر نظامی دست بالا را دارد، زیرا نیروهای ما به‌رغم کاهش جذب نفرات جدید از پایداری برخوردارند.»
او گفت: «چالش اصلی، تحویل تجهیزات، مهمات و غذا به تایوان خواهد بود.»
«مشکل این‌جاست که ما باید از اقیانوس عبور کنیم اما چین نیازی به این کار ندارد.»
تایوان در ۱۹۰ کیلومتری سواحل جنوب شرقی چین واقع شده و جزایر کینمن تایوان تنها ۹ کیلومتر با سرزمین اصلی چین فاصله دارند.
فشار فزاینده از جانب چین
برخلاف آمریکا، چین در سطح جهانی حضور نظامی ندارد. این مسئله به سرزمین اصلی چین اجازه می‌دهد که منابع دفاعی خود را روی تایوان متمرکز کند.
چین دو ماه پیش بودجه دفاعی خود را ۷.۲ درصد افزایش داد و آن را به ۲۲۲ میلیارد دلار رساند که مشابه نرخ رشد سال گذشته است. چین بزرگ‌ترین ناوگان دریایی جهان را دارد و دومین بودجه سنگین دفاعی خود را تجربه می‌کند.
براساس گزارش جدید مکنزی ایگلن در اندیشکده امریکن اینترپرایز در واشینگتن، مخارج نظامی اعلامی پکن، برحسب قدرت خرید، تقریباً معادل بودجه دفاعی آمریکا است.
به گفته آقای آکیلینو، فرمانده نظامی وقت آمریکا در هند-آرام، بودجه دفاعی چین «مبهم» است. او در ماه آوریل گفت آمار ۷.۲ درصدی افزایش بودجه دفاعی پکن را باور ندارد.
آقای آکیلینو در نشست شورای روابط خارجی گفت: «آن‌ها خودشان این ارقام را بیرون داده‌اند. به‌رغم این‌که ۳۰ درصد از درآمدهای اقتصادی چین صرف سرمایه‌گذاری در بخش نظامی می‌شود، آن‌ها عمداً این آمار را منتشر کرده‌اند که برای من نگران‌کننده است.» آقای آکیلینو به زیرساخت‌های بدهی‌آفرینِ چین و بازار مسکن این کشور اشاره دارد که سهم قابل‌توجهی از تولید ناخالص داخلی کشور را به خود اختصاص داده‌اند.
لای چینگ ته، رئیس‌جمهور جدید تایوان، که از حمایت حزب کمونیست چین برخوردار نیست، در مراسم تحلیف خود در ۲۰ مه گفت: «تایوان در روابط خود با سرزمین اصلی چین نه قصد تسلیم دارد و نه طرف مقابل را تحریک می‌کند، بلکه به دنبال حفظ وضع موجود است.» او افزود که تایوان و سرزمین اصلی چین تحت امر یکدیگر نیستند.
چند روز بعد، در ۲۳ و ۲۴ مه، ارتش چین رزمایشی را در حوالی تایوان برگزار کرد. پکن اعلام کرد این رزمایش اقدامی تنبیهی در راستای اقدامات جدایی‌طلبانه نیروهای استقلال‌طلب تایوان بوده است.
ژنرال پت رایدر، سخنگوی وزارت دفاع آمریکا، روز بعد در بیانیه‌ای گفت: «ما رزمایش نظامی مشترک ارتش آزادی‌بخش خلق در تنگه تایوان و حوالی آن را به دقت زیر نظر داشتیم و مراتب نگرانی خود را به‌طور علنی و مستقیم ابراز کردیم.»
دریاسالار ساموئل پاپارو، فرمانده کنونی نیروهای آمریکایی در هند-آرام، به خبرگزاری نیکی ژاپن گفت این رزمایش بیشتر شبیه «پیش‌نمایش» حمله به تایوان بود.
یوجن کو، معاون مؤسسه تحقیقات سیاست ملی، از اندیشکده‌های پیشرو در تایوان، با فرمانده آمریکایی هم‌نظر است و این رزمایش را مصداق «بسیج نظامی برای اهداف خاص می‌داند.»
پس از رزمایش آگوست ۲۰۲۲ که متعاقب سفر نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان آمریکا، به تایوان رخ داد، چین چهار کشتی نیروی دریایی خود را در آب‌های حوالی تایوان مستقر کرد.
آقای کو با اشاره به ترفندهای رژیم چین برای گسترش مرزهای خود در قالب برنامه‌های مختلف با اسامی عجیب گفت: «مردم فکر کردند که رزمایش طی چند روز به پایان رسید. اما واقعیت چیز دیگری است. چین عادت دارد که به اسم رزمایش نظامی دست به ماجراجویی بزند.»
شی جین پینگ، رهبر کمونیست چین، بر آموزش سربازان در راستای «جنگیدن در نبردها» تأکید کرده است؛ رویکردی که اصلاحات نظامی او از سال ۲۰۱۵ برمبنای آن انجام گرفته‌اند.
چین از تاکتیک‌های منطقه خاکستری- اقدامات قهری در فضای بین صلح و جنگ- در حوالی تایوان استفاده می‌کند. رژیم چین که به‌طور غیرقانونی ادعای مالکیت کل آبراهه را دارد، اقدام به ساخت شبکه‌ای از جزایر مصنوعی با تأسیسات نظامی در این منطقه کرده است. کشتی‌های چینی تاکنون اقدامات تهاجمی بسیاری علیه کشتی‌های همسایه بویژه فیلیپین انجام داده‌اند.
آقای کو این تاکتیک‌ها را «بسیار خطرناک» خواند.
«تاکتیک‌های منطقه خاکستری تجربیات و فرصت‌های لازم را برای آموزش جنگجویان، کارکنان کشتی‌ها و نیروی دریایی پکن فراهم می‌کنند؛ آن هم در نقاطی که شاید روزی آتشِ جنگ واقعی در آن‌ها شعله‌ور شود.»
آقای کو و لیانگ-چی ایوانز شن، از پژوهشگران مؤسسه تحقیقات امنیت ملی و دفاعی تایوان، گفتند این‌که دولت آمریکا، از زمان ترامپ، مسئله تایوان را به‌عنوان یکی از موضوعات مهم امنیت بین‌المللی مطرح کرده نویدبخش است.
او به اپک تایمز گفت: «اگر تایوان سقوط کند، اولین زنجیره جزیره‌ای منطقه در بخش میانی دچار شکاف خواهد شد و این یعنی آمریکا باید تا زنجیره دوم عقب‌نشینی کند.»
براساس راهبرد زنجیره جزیره‌ای وزارت دفاع آمریکا که برای مهار چین و روسیه در منطقه هند-آرام و محدود کردن دسترسی آن‌ها به آب‌های آزاد توسعه یافته است، زنجیره جزیره‌ای اول از ژاپن، تایوان و فیلیپین و زنجیره جزیره‌ای دوم از ژاپن، گوام و پالائو می‌گذرد.
آقای چن گفت که بسیاری از نخبگان تایوانی نگران وضعیت سفارشات تسلیحاتی معوق هستند، زیرا می‌دانند که این کشور برای بقا در برابر تهاجم اولیه چین به ذخیره تجهیزات نظامی، غذا و انرژی احتیاج دارد.
آقای آکیلینو یک ماه قبل از بازنشستگی خود گفت: «هیچ قدرت دیگری مثل آمریکا وجود ندارد که بتواند عملیات جهانی را در همه حوزه‌ها- زیر دریا، روی دریا، بالاتر از سطح دریا، در فضا و فضای مجازی- با متحدان و شرکای موجود هماهنگ و همگام کند. هیچ کشور دیگری نمی‌تواند چنین کاری بکند.»
کاپیتان متیو کومر، سخنگوی فرماندهی آمریکا در منطقه هند-آرام، در پاسخ به پرسش اپک تایمز در بیانیه‌ای ایمیلی گفت: «وقوع درگیری‌های دیگر ممکن است نرخ تقاضای تسلیحات و مهمات دقیقِ آمریکا را افزایش دهد اما مجموعه اختلافات جاری تأثیری بر ظرفیت بازدارندگی یا چیرگیِ آمریکا در نبردهای بزرگ هند-آرام نداشته است.»
وزارت دفاع آمریکا به درخواست اپک تایمز برای اظهار نظر پاسخ نداد.
آقای آستین در دیدار با همتای چینی خود، دریاسالار دونگ جون، در مجمع دفاعی سنگاپور در اواخر ماه مه، بر اهمیت گفت‌وگو تأکید کرد.
آقای آستین گفت: «به آقای دونگ گفتم اگر در موارد اضطراری با من تماس بگیرد، به تلفن او پاسخ خواهم داد و امیدوارم که او نیز همین کار را بکند. به نظر من، همین ارتباط است که به حفظ نظمِ موجود کمک می‌کند و باعث می‌شود که در مسیر ایجاد ثبات و امنیت بیشتر در منطقه گام برداریم.»
آقای کو گفت آمریکا برای رسیدگی به تاکتیک‌های منطقه خاکستری چین عمدتاً به کانال‌های دیپلماتیک متوسل شده است، زیرا بیم آن دارد که مواجهه مستقیم با چین به تشدید مناقشات منطقه‌ای دامن بزند. به عقیده آقای کو، رویکرد آمریکا به منزله این است که تایوان، ژاپن و فیلیپین باید به تنهایی در برابر تجاوزات چین از خود دفاع کنند.
او گفت: «فکر نمی‌کنم ایده خوبی باشد، زیرا هرچه ارتش آزادی‌بخش خلق آشنایی بیشتری با آسمان و آب‌های اطراف نیروهای استقراریافته آمریکا پیدا کند، برتری بیشتری نسبت به نیروهای آمریکایی به دست خواهد آورد.»
آقای کو گفت آمریکا باید نقش پررنگ‌تری در هماهنگی اقدامات مشترک برای مقابله با تاکتیک‌های منطقه خاکستری چین ایفا کند و افزود که بی‌توجهی به این کار نشان می‌دهد که آمریکا فاقد آگاهی یا هشیاری در میدان نبرد است.
او گفت: «این مسئله خطرناک است، زیرا عدم آگاهی کافی از میدان نبرد منجر به شکستِ بازدارندگی علیه چین خواهد شد؛ چرا که آمریکا در این شرایط دیگر نمی‌تواند این پیام واضح و بسیار سخت را به پکن مخابره کند که «ما می‌دانیم مشغول چه کاری هستید.»
