پکن بهتازگی اعلام کرده است که تعدادی از مقامات سابق ایمنی مواد غذایی این کشور را که گفته میشود مسئول رسوایی آلودگی شیرخشک نوزادان بودهاند، به شغل‌های جدید منصوب کرده است. شیرخشکهای آلوده به ملامین در چین باعث مسمومیت صدها هزار نفر از نوزادان چینی و مرگ تعدادی از آنها شده است.
در سال ۲۰۰۸، در مقادیر زیادی از شیر خشک نوزادان یک مادهی شیمیایی صنعتی بهنام «ملامین» کشف شد. این شیرخشکها در سراسر چین پخش و حتی به خارجاز کشور صادر شده بود. این موضوع در اوایل سال ۲۰۰۸ علنی شد؛ اما تا پایان المپیک پکن در ماه اوت بر آن سرپوش گذاشته شد تا باعث شرمساری رژیم چین نگردد.
تعدادی از مقامات در آن زمان مجازات شدند و رژیم چین توانست تعهد خود را نسبتبه ایمنی مواد غذایی اثبات کند.
«شیا مینگ»، استاد علوم سیاسی در دانشگاه Staten Island در مصاحبهای تلفنی اظهار داشت: « درواقع، در جریان آن رسوایی، مقاماتی که مایل بودند درصورت وقوع حادثهای اجتماعی خود را برای حزب کمونیست قربانی کنند، به آن کمک کردند.»
وی افزود: «وقتی این مقامات از لحاظ سیاسی قابل اعتماد باشند و با حزب همکاری کاملی داشته باشند، راه را برای اینکه دوباره روزی بر سر کار بیایند، باز کردهاند.»
این استنباط، درک ویژهای از تبلیغات سهمگین رژیم چین علیه فساد در رسانههای دولتی آن کشور ایجاد میکند. با انتشار اخبار جدیدی مبنیبر اینکه همان مقامات به شغل‌های جدیدی منصوب شده‌اند، میتوان متوجه اهمیت نقش رابطهسالاری در رژیم چین شد.
۱۰ ژوئیه اعلام شد که «سان شیانزی»، یک مقام سابق در بخش ایمنی مواد غذایی در سازمان غذا و داروی چین به معاون آن سازمان ترفیع مقام داده شده است.
دو روز بعد مشخص شد که «وانگ ژیکای»، یک مقام ارشد سابق در وزارت کشاورزی چین نیز بهعنوان رئیس دفتر امور دامداری و دامپروری منصوب شده است. وانگ نیز چند سال پیش بهخاطر قصور در انجام وظیفه، تنزل مقام گرفته بود.
بررسیها نشان میدهد، در چین به روی کار آمدن مجدد مقاماتی که قبلاً بهخاطر فساد تنبیه شده بودند ، بعداز فروکش کردن خشم مردم غیرمعمول نیست.
نمونهی شناخته شدهی آن میتوان به انتصاب مجدد یک مدیر ۵۶ ساله بهعنوان معاون کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی چین اشاره کرد. وی در اواخر سال ۲۰۰۵، زمانی که رئیس ادارهی حفاظت از محیط زیست بود، پساز انفجار کارخانهی پتروشیمی در استان «جیلین» که باعث انتشار ۱۰۰ تُن سم به رودخانهی Songhua شد، از کار برکنار شد.
به گفتهی شیا مینگ، «برای هر نوع بحران در امنیت عمومی یا اجتماعی، سطوح فوقانی رژیم چین تنها مشغول وظایف صوری خود میشوند. هنگامیکه بخواهند برای واجد شرایط بودن یکیاز اعضایش تصمیمگیری کنند، وفاداری او را به حزب میسنجند.»
وی افزود: «یکیاز راههای تعیین وفاداری فرد این است که آیا حاضر به قربانی کردن خود برای حزب است یا خیر. » بنابراین پساز توبیخ و مجازات ظاهری فرد، او را در محلی دور دوباره به کار میگیرند.
شیا با توضیح اینکه رشد تولید ناخالص داخلی تعیینکنندهی اصلی آیندهی حرفهای مقامات حزب است، اظهار داشت، «شرکتهای دولتی و مقامالت عالی رتبه با یکدیگر گروههای ذینفعی را تشکیل دادهاند که از هم محافظت میکنند. دولت چین از بهخطر افتادن جان شهروندانش بر اثر مصرف غذاهای آلوده نمیترسد؛ اما از خشم و اعتراض آنها از رسانهای شدن ماجرا وحشت میکند.»
مجازات شهروندان
درحالیکه تعدادیاز مقامات مسئول رسوایی اخیر دستگیر شدند، شهروندانی که بهدنبال افشای موضوع بودند نیز مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.
در سال ۲۰۱۰، «ژائو لیانهای»، کارگر سابق ادارهی ایمنی مواد غذایی و از فعالان و مدافعان والدین کودکان آسیبدیده در جریان رسوایی شیرخشک آلوده، به دو و نیم سال زندان بهخاطر «اخلال در نظم عمومی» محکوم شد. در واقع، او وبسایتی را برای کودکان مبتلا به سنگ کلیه براثر استفاده از شیرخشک آلوده راهاندازی کرده بود و تلاش میکرد تا قربانیان این ماجرا را گرد هم آورد و به انتشار اسنادی دست زده بود که به مقامات دستور داده شده بود تا آمار موارد سنگ کلیه نوزادان را کم گزارش دهند.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
