یک مقالۀ ارزیابی‌شده که در ۱۷ ژوئن در نشریۀ آندرولوژی [پزشکی مردان] منتشر شد، یکی دیگر از سوءظن‌های مطرح‌شده دربارۀ واکسن‌های کووید ۱۹ را تأیید می‌کند: این واکسن‌ها به باروری مردان آسیب می‌زنند: محققان به خصوص دریافتند که بعد از دریافت نوبت دوم واکسن فایزر – مؤثر بر آرانای پیام‌رسان کووید۱۹ – تعداد اسپرم‌ها تا پنج ماه کاهش می‌یابد.
پیشتر، هرگونه سؤال معتبری دربارۀ تأثیر واکسیناسیون کووید ۱۹ بر باروری، با استفاده از این لفاظی انحرافی که «هیچ شواهدی در دست نیست»، رد می‌شد. بعدها هم تحقیقی منتشر شد که به نظر، هرگونه نگرانی در رابطه با باروری مردان را رد می‌کرد.
دکتر دیوید کوهن، متخصص باروری در گفتگو با سی‌ان‌ان گفت: «حالا شواهدی در دست داریم که نشان می‌دهند خطر واکسیناسیون برای کاهش تعداد اسپرم‌ها بسیار ناچیز است.»
دکتر رانجیت راماسامی، مدیر برنامۀ مطالعاتی اورولوژی در دانشگاه میامی و مؤلف این تحقیق، بیان کرد: «به این دلیل که واکسن‌ها حامل آرانای پیام‌رسان (mRNA) هستند و نه ویروس زنده، بعید است که واکسن بر مقادیر مربوط به اسپرم، اثر بگذارد.»
بعد از انتشار این تحقیق و کسب حمایت جامعۀ علمی، تمام نگرانی‌های موجود دربارۀ باروری مردان، کنار زده شدند. هرکسی که جرأت می‌کرد و دربارۀ پارامترهای این تحقیق یا تأثیرات بلند‌مدت‌تر واکسن، سؤالاتی مطرح می‌کرد، بلافاصله در دستۀ «نظریه‌پردازان توطئه» قرار می‌گرفت.
در این تحقیق، یک نقص جدی وجود داشت: تعداد اسپرم‌ها تنها پیش از دریافت نوبت اول واکسن، و هفتاد روز بعد از دریافت نوبت دوم بررسی شده بود. اما اینکه دو ماه بعد از این تاریخ چه اتفاقی می‌افتد، کماکان یک معما بود، و به ما گفته شده بود که نباید نگران حل این معما باشیم.
تحقیق جدیدی که در نشریۀ آندرولوژی منتشر شد، شمارش اسپرم‌ها را بعد از روز هفتادم هم بررسی کرده و تعداد اسپرم‌های مردانی را مورد آزمایش قرار داده که به سه درمانگاه ناباروری در اسرائیل، اسپرم اهدا کردهاند. این تحقیق، چهار مرحله داشت: یک مرحلۀ کنترل پایه تا پیش از واکسیناسیون، و یک سنجش کوتاه‌مدت (۱۵ تا ۴۵ روز)، میان‌مدت (۷۵ تا ۱۲۰ روز) و بلندمدت (بیش از ۱۵۰ روز).
در مرحلۀ اول (۱۵ تا ۴۵ روز)، هیچ تغییر مهمی در تراکم یا تحرک اسپرم‌ها دیده نشد.
اما ارزیابی میان مدت (۷۵ تا ۱۲۰ روز) کاهش موقت ۱۵.۴ درصدی غلظت اسپرم را نشان داد که منجر به کاهش ۲۲.۱ درصدی تعداد کل متحرک (TMC) در مقایسه با کنترل پایه قبل از واکسیناسیون شد. مؤلفان این تحقیق نتیجه گرفتند که واکنش ایمنی ناشی از واکسن فایزر «علت منطقی کاهش موقت غلظت منی و کاهش TMC است.»
این تحقیق خالی از نقص نیست. هیچ گروه کنترل شده از افراد واکسن‌نزدۀ اهداکنندۀ اسپرم نبود که با آنها مقایسه شوند. به علاوه، به جای تعداد مطلق اسپرم‌ها، تنها نرخ نسبی کاهش ارائه شده بود. این احتمال وجود دارد که داده‌های وسیع‌تر، حاوی حقایقی حتی تلخ‌تر بوده‌اند و با توجه به فشار وسیع عمومی و نهادی در حمایت از زیست‌فناوریِ مقدس‌گونه و غیرقابل‌تردید، این حقایق ناگفته مانده‌اند.
مهم‌ترین سؤال بی‌پاسخِ این تحقیق، عوارض جانبی باروری، ناشی از یک نوبت تزریق تقویت‌کننده است. شرکت‌کنندگان در این تحقیق، نوبت سوم واکسن را هم دریافت کردند، اما جمع‌آوری داده‌های تحقیق بعد از نوبت دوم به پایان رسید. به علاوه، این داده‌ها تنها دربارۀ واکسن فایز است. چنان که دربارۀ ورم عضلۀ قلب (میوکاردیت) دیدیم، واکسن مُدرنا، در مقابله با فایزر، چندین برابر (تقریباً سه تا پنج برابر) بیشتر باعث ورم عضلۀ قلب می‌شود. اگر تفاوت این دو واکسن در نرخ بروز میوکاردیت، دربارۀ تعداد اسپرم هم صدق کند، عدد به دست‌آمده، حاکی از فاجعه‌ای پزشکی است.
شیفتگان واکسن همیشه این قبیل نگرانی‌ها را با عنوان «نظریات توطئه» تخطئه کردهاند. اینکه واکسن‌ها در پیشگیری از انتقال ویروس، عمدتاً بی‌تأثیر هستند، زمانی یک نظریۀ توطئه تلقی می‌شد. گزارشگر سابق نیویورک تایمز، اَلکس بِرنسون به خاطر طرح این ادعا و انتشار دیگر «اطلاعات غلط» از توئیتر حذف شد.
شواهدی قوی حاکی از آنکه واکسن‌ها باعث نرخ بسیار بالای ورم عضلۀ قلب در مردان می‌شوند هم به طرز عجیبی نادیده گرفته شده، تحریف شده یا رد شده‌اند.
نگرانی دربارۀ «عوارض جانبی بلندمدت» واکسن مانند این تلقی می‌شد که کسی ادعا کند زمین صاف است.
طرفداران واکسن مرتکب این اشتباه بزرگ شدند که با اطمینان بیش از حد فکر می‌کردند که عوارض ناشناختۀ واکسن، کاملاً خوش‌خیم هستند و هر نوع تفکر دیگری، کفرگویی است.
علم مانند مکتوبات مقدس نیست و روندی پیوسته در حال تکامل است. با کسب داده‌های جدید، دانشمندان متعهد باید این خطرات را به رسمیت شناخته و آنها را با منافع بالقوۀ واکسیناسیون (در مقابل بیماری‌های جدی و مرگ) مقایسه کنند. و بر همین مبنا، یک نسخۀ کلی و تبلیغاتی که «هر شخص بالای ۵ سال باید واکسن دریافت کند» باید به نفس تصمیم‌گیری موردی و بر مبنای رده‌بندی سنی، کنار زده شود.
یک مرد سی‌ساله که درصدد تشکیل خانواده است ممکن است با اطلاع از این داده‌های جدید از دریافت واکسن (یا دریافت دوز تقویتی) منصرف شود، اما یک مرد هفتادوپنج ساله که بیماری‌های متعدد دارد، ممکن است ترجیح دهد که در مقابل عوارض جدی و بالقوۀ کووید ۱۹ واکسینه شود.
مسئله این است که آیا مسئولان بهداشت عمومی و متخصصان بیماری‌های همه‌گیر، نظرات فراگیر خود دربارۀ واکسن را مورد ارزیابی مجدد قرار خواهند داد و خطرات دریافت واکسن را با صداقت به بحث خواهند گذاشت؟
اگر چنین نباشد، باید با تأسفی نیچه‌گونه بگوییم که «علم مرده است.»
نوشته: راو آرورا یک روزنامه نگار مستقل مستقر در ونکوور، کانادا است.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.
مطالب دیگر:
هشدار به آمریکایی‌ها نسبت به جاسوسی احتمالی رژیم چین از طریق قهوه‌سازهای هوشمند
بایدن: به‌منظور برنامه‌ریزی برای دومین بیماری همه‌گیر جهانی به پول بیشتری نیاز داریم
حزب جمهوری‌خواه تگزاس قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن اعلام کرد بایدن به‌طور قانونی انتخاب نشده است
