فرارسیدن شانزدهمین سالگرد
سال‌ها است که روز بیستم ژوئیه در کشورهای مختلف افرادی با لباس‌هایی زردرنگ و زیبا با آرامش، در اماکن عمومی می‌نشینند و به یاد قربانیان فالون دافا (فالون گونگ) شمع می‌افروزند. آنان گاه تصاویر قربانیان را در دست دارند و گاه بنرها و تابلوهایی اطلاع دهنده را در معرض دید مردم قرار می‌دهند. هدف آنان این است که مردم دنیا و حکومت‌ها را از فجایعی که داخل چین روی می‌دهد آگاه کنند و از آنان بخواهند که برای پایان دادن به این ظلم و ستم حاکمان چین تلاش کنند.
بیستم ژوئیه به تلخی در خاطره مردم چین باقی مانده است. چراکه شانزده سال پیش در چنین روزی آزار و شکنجه میلیون‌ها نفر از مردم بی‌گناه در چین که تمرین روش معنوی فالون دافا را انجام می‌دادند شروع شد. آزار و شکنجۀ ظالمانه و بی‌اساسی که تاکنون ادامه یافته است.
برای بسیاری از مردم دنیا جای این سوال است که چرا حکومت چین باید به آزار و شکنجه روشی بپردازد که در خارج از چین به گرمی با استقبال روبه رو شده و از سوی دولت‌ها در کشورهای آزاد دیگر مورد تقدیر قرار گرفته است.
در فوریه ۱۹۹۹ یکی از مقامات ورزش چین اعلام کرد که فالون گونگ موجب شده است که صد میلیارد یوآن در هزینه‌های پزشکی کشور چین صرفه‌جویی شود.
طی تاریخ، حکومت‌های ضدبشری بسیاری بوده‌اند که دستان خود را به خون مردم بی‌گناه آلوده کرده‌اند. اما آنچه در خصوص تمرین‌کننده‌های فالون گونگ در چین روی داده است، هم از نظر شدت و هم از نظر تعداد قربانیان به سختی می‌توان نمونه‌ای مشابهی را یافت. چه بسیار بودند فجایعی که زمانی ابعاد آن برای مردم دنیا فاش شد، که سال‌ها از رخ دادن آن سپری شده است. شاید آزار و شکنجه فالون گونگ نیز از این دست باشد.
پیشینه فالون گونگ
نخستین بار فالون گونگ (فالون دافا) در سال ۱۹۹۲ به عنوان یکی از روش‌های چی گونگ به مردم چین معرفی شد. چی‌گونگ به تمریناتی گفته می‌شود که طی آن از طریق مراقبه و نرمش‌هایی آرام و مخصوص می توان به هدف رشد سلامتی جسمی و آرامش روحی دست یافت.
در سال ۱۹۹۲ در نمایشگاه تندرستی آسیایی، فالون گونگ عنوان ستاره چی گونگ را گرفت و از بنیان‌گذار این روش (آقای لی هُنگجی) در مقام استاد نمونه چی‌گونگ قدردانی شد. تأثیر چشمگیر فالون گونگ در بهبود سلامتی و ارتقای معنوی باعث شد میلیون‌ها نفر از مردم چین به آن گرایش پیدا کنند. مطابق آمار رسمی تعداد افرادی که فالون گونگ را تمرین می کردند تا سال ۱۹۹۹ به یکصد میلیون نفر رسید.
هرچند که در خصوص تاثیرات مثبت فالون گونگ در سلامتی، تحقیقات علمی معتبری از سوی نهادهای پزشکی و دانشگاهی دنیا منتشر شده است. اما ثمربخشی سلامتی تنها دلیل روی آوردن مردم به فالون گونگ نبود. پس از سال‌ها چیرگی تفکر الحادی کمونیسم در جامعه چین، مردم چین تشنۀ آن بودند که از مسیری درست به فرهنگ باستانی سنتی و معنوی خود بازگردند. در چنین شرایطی فالون گونگ ظاهر شد. چنین شد که هر روز به هنگام صبح‌گاه در پارک‌های سراسر چین تمرین‌های گروهی فالون گونگ دیده و موسیقی آرام‌بخش آنان شنیده می‌شد.
در سال ۱۹۹۶ کتاب «جوآن فالون» که مهم ترین کتاب این روش است، پرفروش‌ترین کتاب پکن شد و طی سال‌های بعد دست کم به ۳۰ زبان ترجمه و چاپ شد. فالون‌گونگ پا را از مرزهای چین فراتر گذاشت و در ده‌ها کشور مورد استقبال قرار گرفت و جوایز و تقدیرنامه‌های بسیاری را دریافت کرد. هم‌اکنون طبق آمار مردم در بیش از صد کشور دنیا به تمرین فالون گونگ می‌پردازند.
در آن زمان مقامات چین از تاثیرات مثبت فالون گونگ بر جامعه آگاه بودند. به طوری که در فوریه ۱۹۹۹ یکی از مقامات ورزش چین اعلام کرد که فالون گونگ موجب شده است که صد میلیارد یوآن در هزینه‌های پزشکی کشور چین صرفه‌جویی شود. در ۲۵ آوریل همان سال، کمتر از سه ماه پیش از سرکوب فالون گونگ، نخست وزیر چین، با نمایندگان فالون گونگ ملاقات کرده و به آنها اطمینان داده بود که در انجام تمرینات‌شان کاملا آزاد هستند. همچنین یک سوم از جمعیت حزب کمونیست شامل بسیاری از مقامات، به فالون گونگ پیوسته بودند. پس چگونه بود که حکومت آن را ممنوع اعلام کرد و آزار و شکنجه‌ای بسیار شدید علیه آن به راه انداخت؟
دلایل مخالفت رهبران حزب کمونیست با فالون گونگ
حزب کمونیست نتوانست بپذیرد که مردم چین، الگوی اخلاقی و فکری خود را خارج از تئوری‌های کفرآمیز کمونیسم جست‌وجو می کنند. اگر تفکری بر پایه الهیات و معنویت باشد برای حزب کمونیست یک تهدید محسوب می شود. زمانی که تعداد تمرین‌کننده‌های فالون گونگ، از تعداد اعضای حزب کمونیست فراتر رفت حزب کمونیست به فالون گونگ حسادت ورزید و آن را رقیب خود دید.
روش انتشار فالون گونگ از شخصی به شخص دیگر بود. نحوه مدیریت آن ساده بود و هر کسی می توانست به دلخواه وارد یا منفک شود. از این لحاظ اختلاف زیادی بود بین این مدیریت و شیوه اداره حزب که یک ساختار بسیار پیچیده داشت. اکثر اعضای حزب با ایدئولوژی آن موافق نبودند. این در حالی بود که مردم به طور روزافزون به فالون گونگ گرایش پیدا می کردند و داوطلبانه در کلاس های آن حضور می‌یافتند.
زمانی که آقای لی هُنگجی، بنیان گذار فالون گونگ سخنرانی می کرد، تالار سخنرانی مملو از استادان دانشگاه، متخصصان و دانشجویان بود. بسیاری از افراد با مدارک دانشگاهی دکتری یا فوق‌لیسانس با طی هزاران کیلومتر خود را به محل سخنرانی می‌رساندند. آقای لی هُنگجی ساعت‌ها به شیوایی سخنرانی می‌کرد بدون آنکه از متنی استفاده کند. سپس سخنرانی‌ها به صورت کتاب بارها و بارها چاپ می‌شد و در مدت کوتاهی نایاب می شد.
این در حالی بود که جیانگ زِمین (رهبر سابق حزب کمونیست ) که عامل اصلی شروع آزار و شکنجه فالون گونگ است، مدت‌ها به مغز خود فشار آورد و تنها توانست سه جمله بنویسد و آنها را «نمودهای سه گانه» نام نهاد. این سه جمله به صورت کتابی منتشر و در تمام کشور پخش شد. مردم آن را می‌خریدند چرا که مجبور بودند. تحمل چنین چیزی برای رهبران وقت حزب کمونیست و در راس آنان جیانگ سخت بود.
شروع آزار و شکنجه ظالمانه و ادامه آن
عصر روز نوزدهم ژوئیه سال ۱۹۹۹ طی جلسه‌ای با حضور مقام‌های ارشد حزب کمونیست، جیانگ در مقام رهبر حزب با سوءاستفاده از جایگاه خود، فالون گونگ را ممنوع اعلام کرد و تصمیم بر آغاز مبارزه‌ای گسترده و شدید علیه آن گرفت. این گونه تمام حزب کمونیست، دولت، نظام قضایی و پلیس و ارتش همگی در حمله به میلیون‌ها تمرین کننده بی گناه فالون گونگ به کار گرفته شدند. هزاران نفر دستگیر شدند. رسانه‌های دولتی شبانه‌روز به پخش افترا و تبلیغات دروغ علیه فالون گونگ پرداختند.
حزب برای اجرای بهتر این آزار و خشونت شدید، «اداره ۶۱۰» را بنیان نهاد. این اداره نهادی فراقانونی بود که دارای اختیاراتی بی حد و مرز بود. به طوری که مجاز بود هر قدر از منابع کشور را که لازم بداند برای آزار و شکنجه فالون گونگ استفاده کند.
تعداد قربانیان مشخص نیست. به طور رسمی رسمی مرگ نزدیک به ۴۰۰۰ تمرین کننده زیر شکنجه گزارش شده است، حال آنکه منابع غیررسمی این آمار را ده‌ها هزار نفر برآورد می کنند. کتک زدن و ضرب و شتم شدید، شوک الکتریکی، تجاوز و آزارهای جنسی، سوزاندن بدن، جداسازی اعضای بدن، شکنجه روانی و تزریق داروهای فلج کننده بخش کوچکی از گزارش‌های مستندی است که به بیرون درز پیدا کرده است.
دو وکیل کانادایی طی گزارشی با نام «محصول خونین» حدود ۲۰۰ صفحه مدرک و سند ارائه کردند که اثبات می‌کند جداسازی اعضای بدن هزاران تمرین کننده فالون گونگ و نهایتاً مرگ آنان در نتیجه این عمل توسط عوامل حزب کمونیست چین در بیمارستان‌های دولتی و نظامی و نیز اردوگاه‌های کار اجباری روی داده است.
شانزده سال از شروع آزار و ادیت فالون گونگ می‌گذرد. به سبب محدودیت‌های اطلاعاتی شدیدی که حکومت چین ایجاد کرده است، پی بردن به گستره و عمق این خشونت‌ها دشوار است. اما گزارش‌هایی که نهادهای حقوق بشری، روزنامه‌ها و سایت‌های گوناگون منتشر می‌کنند حاکی از آن است که تعقیب و دستگیری و شکنجه تمرین کنندگان فالون گونگ هم‌چنان ادامه دارد. اما همزمان تلاش‌های بسیاری در داخل و خارج چین انجام می‌شود تا این آزار و شکنجه به طور کامل متوقف شود و کسانی که در این جنایات دست داشتند به سزای اعمال خود برسند.
اپکتایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
