در یک اتاق مدیتیشن مجهز برای تحقیقات علمی و آزمایشگاه تصویر برداری مغزی، محققان در دانشگاه ویسکانسین مدیسون برای اولین بار بررسی کردند که آیا می توان در مدت زمانی کوتاه، مهربانی بیشتری را پرورش داد که منجر به رفتار دوستانه بیشتر و تغییراتی در سیستم عصبی مان شود.
هلن ونگ، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی و سرپرست نویسندگان مقاله این پژوهش اظهار داشت:« تئوری ما این بود، اگر تمرین مهربانی را با مدیتیشن و در ذهنتان انجام دهید، سپس هنگامی که کسی را محتاج مهربانی و یا در حال درد کشیدن ببینید، می توانید این مهربانی را در عمل از خود نشان دهید.»
مطالعه جدیدی با نام « پرورش مهربانی، نوع دوستی و پاسخ های عصبی به درد و رنج را تغییر می دهد » در مجله علمی روانشناسی منتشر شد. با استفاده از تصویربرداری عملکرد تشدید مغناطیسی (FMRI)، محققان اندازی گیری کردند که فعالیت مغزی از زمان شروع پرورش مهربانی تا پایان آن چقدر تغییر کرده است. آنان دریافتند «کسانی که بعد از پرورش مهربانی بیشترین رفتار نوعدوستی را نشان دادند، همان کسانی بودند که بعد از دیدن درد و رنج دیگران بیشترین فعالیت مغزی را داشتند.»
محققان در مرکز تحقیقاتی ذهنهای سالم، در سواحل جنوبی دریاچه مندوتا به شرکت کنندگان یاد دادند که چگونه مدیتیشن کنند. در عرض دو هفته شرکت کنندگان مدیتیشن کردند و نسبت به ۳ گروه مختلف مردم در زندگیشان تمرین مهربانی را انجام دادند. اول، نسبت به کسی که دوستشان داشتند، تمرین کردند. دوم، مهربانی به خود و سپس مهربانی برای غریبه ها را تمرین کردند. در آخر هم مهربانی کردن به کسی که با او در تضاد بودند یا به افراد سرسخت را تمرین کردند. در خانه، شرکتکنندگان به دستورالعملهای راهنمای صوتی برای ۳۰ دقیقه در روز گوش میدادند. همچنین گروه کنترلی وجود داشتند که تمرین ارزیابی مجدد شناختی میکردند، در این تکنیک، افراد یاد میگرفتند افکارشان را تغییر دهند و دوبارهسازی کنند تا احساسات منفی کمتری داشته باشند. به افراد شرکتکننده آموزش داده میشد تا جملاتی که مهربانی را پرورش میداد را تکرار کنند. عباراتی همچون: «تو از این درد و رنج رهایی پیدا میکنی، تو میتوانی زندگی شادی داشته باشی» و سپس سعی میشد تا با رفتاری گرم و توأم با شفقت، از ته قلبشان مهربانی را احساس کنند.
در مرکز تحقیقاتی، پژوهشگران سپس واکنشهای احساسی را در اسکنهای مغز شرکتکنندگانی که مدیتیشن میکردند، اندازه گرفتند. در آخر بر طبق گفته ونگ، این فرضیه تایید شد که مدیتشین مهربانی، در واقع رفتار نوعدوستانه را افزایش میدهد. وی گفت که ما همچنین میخواستیم بدانیم که چگونه مغز آنها در واکنش به درد و رنج مردم تغییر میکند. بر این اساس، دادههای فعالیتهای مغزی بررسی شد و دیده شد که بعد از دو هفته، تغییراتی در مغز در اثر رفتار نوعدوستی و مهربانانه آنان اتفاق میافتاد. محققان دریافتند بخش تغییریافته مغز مربوط به جداره پایین کورتکس مغز میباشد، منطقهای که مرتبط با همدردی و درک دیگران میباشد.
