بر طبق مطالعات گروهی از نوروبیولوژیست‌ها از مؤسسه‌ی وایزمن، دست دادن در اصل بیشتر به منظور انتقال بو و رایحه انجام میشد. در مقاله‌ای که هفته‌ی پیش در مجله‌ی eLife منتشر شد، محققین این بحث را مطرح کردند که دست دادن ممکن است در ابتدا برای این استفاده می‌شده که بر اساس بو در مورد افراد قضاوت کنیم. یعنی بتوانیم اطلاعاتی را که توسط مواد شیمیایی از کف یک دست به کف دست دیگر منتقل می‌شود را ارزیابی کنیم.
محققین دریافته‌اند که افراد زمانی که دست خود را نزدیک بینی خود قرار می‌دهند تمایل دارند که دو برابر هوایی را که در حالت عادی تنفس می‌کنند به درون بکشند. نویسندگان این مطالعه چنین گفته‌اند: «به عبارت دیگر زمانی که افراد مورد مطالعه دست خود را به بینی خود نزدیک می‌کنند، به طور همزمان استشمام نیز می‌کنند.»
با این وجود دست دادن تنها نمونه‌ی تکامل یافته نیست؛ هر چه باشد این حالت از بدن تنها در بخشی از جهان به عنوان هنجار در نظر گرفته می‌شود. دست دادن در بخشی از جهان همان کار بوسه بر گونه را در بخشی دیگر انجام می‌دهد.
در واقع دست دادن و بوسه ممکن است هر دو از یک جا ریشه گرفته باشند. «شریل کیرشنبام» در کتاب دانش بوسیدن می‌نویسد: «بسیاری از انسان‌شناسان معتقد هستند که اولین بوسه‌ها از طریق بینی به جای لب انجام شده‌اند؛ زیرا این به ما اجازه می‌دهد که از نزدیک رایحه‌ی گونه‌ی یک دوست را استشمام کنیم.»
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
