معبد هندوها در بندر عباس نمونه منحصر به فردی از ترکیب معماری ایرانی و هندی است که نزدیک ۱۳۰ سال پیش در سال ۱۲۶۷ هجری شمسی مقارن با حکومت مظفرالدین شاه قاجار احداث شد. در آن زمان هندیها در مقام کارگر در بنادر ایران مشغول کار بودند و این بنا برای آنان نیایشگاهی بود جهت راز و نیاز با پروردگارشان.
ساختمان معبد ازمحل جمعآوری هدایای هندوها،توسط تجارهندی ساخته شده است و در احداث معبد معماران ماهر هندی به کار گرفته شدند.
اساس ساختمان معبد از یک اتاق چهارگوش میانی تشکیل شده که بر روی آن گنبدی قرارگرفتهاست.دورتا دور این اتاق چهار راهرو قرار دارد که داخل راهرو اتاقکهایی است برای مراقبه راهبان. چهار نورگیر در چهار سو وجود دارد و روی دیوارها نقاشیهای آئینی ترسیم شده است.
سبک معماری گنبد ومقرنسهای پیرامونی آن ازتمام گنبدهای سراسر ایران متفاوت است و طرح بنا ًازمعماری معابد هندی متأثر است.
هندیها تا اوایل دوران پهلوی در این منطقه حضور داشتند. این معبد در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
