در ماورای علوم، اِپُک تایمز به بررسی تحقیق و گزارشات مربوط به پدیدهها و نظریههایی میپردازد که دانش کنونی ما را به چالش میکشند. ما به کاوش ایدههایی میپردازیم که قوَه تخیل ما را تحریک و دریچهای به سوی احتمالات جدید باز میکنند. افکار خود را با ما در مورد این موضوع غالبا بحث برانگیز در بخش نظرات زیر، به اشتراک بگذارید.
«اِلاسموتِریوم سیبریکوم» که گاهی به آن تکشاخ سیبری هم گفته میشود، احتمالا شاخی به طول چند فیت « هر فیت حدود سی سانتیمتر است » داشت که فقط بخشی از بقایای آن یافت شدهاست. این بقایا بیشتر به تکشاخی با وزن حدود نه هزار پوند شاهت داشتند تا به یک اسب. اینگونه تصور میشد که نسل این تکشاخها بیش از ۳۵۰۰۰۰ هزار سال پیش منقرض شدهاست. اما فسیلی که اخیرا در قزاقستان یافت شد، اثبات کرد که این تکشاخ در ۲۹۰۰۰ سال پیش زندگی میکردهاست. نتایج این تحقیق در مجله آمریکایی علوم کاربردی، توسط دانشمندان دانشگاه ایالتی تومسک « در کشور روسیه » بهچاپ رسید
تعیین این جدول زمانی جدید « حدود بیست و نه هزار سال »، حیات این موجود عجیب را در راستای زندگی انسانهای مدرن قرار میدهد. آیا این موجود همان بود که توانست الهام بخش افسانههای تکشاخ باشد؟
سؤالی بزرگتر در رابطه با تعیین تاریخ دقیق
این مطالعه نشان میدهد که گویی اطلاعات جدید در حال کنار زدن مطالعات رادیوکربن قبلی بر روی بقایای پستانداران است که براین باور بودند که نسل این گونه بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار سال پیش منقرض شدهاست.
اگر واقعا فقط تکشاخ سیبری نباشد که خیلی جدیدتر از آنچه که محققان قبلی تصور میکردهاند میزیسته، بررسی فسیلهایی که در لایههای زمین باقی ماندهاست بهطور جدی میتواند بر تعیین تاریخ موارد کشف شده در گذشته اثر بگذارد.
در این پژوهش آمده است که اطلاعات مبتنی بر بررسی بقایای فسیلهای بهجامانده از پستانداران در میان رسوبات، حل مشکلات چینهشناسی « علم مطالعه لایههای رسوبی زمین و طبقات سنگها » و تعیین تاریخ حیات فسیلها « ژئوکرونولوژی » را پیچیده و دشوار مینماید.
زیستگاه
نویسنده اصلی مقاله، «آندره شِپانسکی » به مجله آمریکایی فوربس گفت که به احتمال زیاد در منطقه جنوب غربی سیبری زیستگاهی وجود داشته که این کرگدن توانسته در آنجا بیش از دیگرهمنوعانش دوام بیاورد. احتمال دیگری که برای این موجود وجود دارد این است که به منطقه جنوبیتر مهاجرت کرده و برای مدتی در همانجا سکونت کرد.
براسا س گزارشی از «سِر نورمن لاکیِر» در مجله طبیعت سال ۱۸۷۸، کشفیات بقایای اِلاسموتِریوم نشان میدهد که این جانور بخشهای زیادی از اروپا را از اورال تا راین و از آنجا تا جنوب سیسیلی سرگردان بودهاست.