براساس یک گزارش جدید، جمعیت سالخورده کانادا میتواند مشکلات مالی سنگینی برای دولتهای استانی ایجاد کند و با توجه به پیشی گرفتنِ آمار سالخوردگان نسبت به جمعیت در سن کار به بیش از ۲ تریلیون دلار بدهی بودجه منجر شود.
براساس گزارش انستیتو سی.دی. هاو، رشد آهسته درآمد به دلیل نیروی کار کوچکتر و افزایش هزینههای مراقبتهای بهداشتی برای سالخوردگان، دولتهای کانادا را در مضیقه مالی قرار خواهد داد.
انتظار میرود این هزینه طی چهار دهه آتی به ۲.۰۳ تریلیون دلار برسد.
ویلیام بی.پی. رابسن و پریسا محبوبی، نویسندگان این گزارش، در یک بیانیه مطبوعاتی گفتند که «ثبات مالی دولتهای کانادا در مقطع حساسی قرار دارد.»
بدون اتخاذ سیاستهای راهبردی، هزینههای فزاینده ناشی از سالخوردگی جمعیت از رشد درآمد پیشی خواهد گرفت و استانها را در زمینه سطح خدمات و نرخهای مالیاتی با انتخابهای دشواری مواجه خواهد کرد.
براساس برآورد نویسندگان، نسبت فعلی سالخوردگان کانادا بهازای افراد شاغل اندکی کمتر از ۱ به ۳ است. آنها پیشبینی میکنند که این نسبت بهرغم تأثیر نرخ «مهاجرت نسبتاً بالا» تا سال ۲۰۶۷ به ۱ سالخورده به ازای هر ۲ شاغل تغییر خواهد کرد.
در این گزارش آمده است که انتظار میرود هزینه مراقبتهای بهداشتی بهعنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی در برخی از استانها تا سال ۲۰۶۷ تقریباً دوبرابر شود.
رابسن گفت: «کانادا با بحران سالخوردگی روبهروست، چرا که رشد سریع جمعیت سالخورده بودجههای استانی را تحت تأثیر قرار داده است.»
«تأمین مالی هزینههای فزاینده از محل مالیاتهای استانی باعث میشود که امور مالی برخی از استانها تحت فشار قرار بگیرد. این استانها باید درآمدهای خود را دو یا حتی سهبرابر کنند.»
انتظار میرود هزینه مراقبتهای بهداشتی انتاریو از ۷.۷ درصد در سال ۲۰۲۲ به ۱۲.۶ درصد از تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۶۷ و هزینههای کبک از ۹.۳ درصد به ۱۵.۲ درصد افزایش پیدا کند. نرخ مالیات در هردو استان باید ۳۴ درصد افزایش پیدا کند تا هزینههای فزاینده تحت پوشش قرار بگیرد که تقریباً شامل ۷۲۳ میلیارد دلار افزایش مالیات- ۴۸ هزار دلار بهازای هر شهروند- در انتاریو میشود.
هزینههای بریتیش کلمبیا از ۷.۷ درصد به ۱۳.۵ درصد افزایش مییابند، درحالیکه هزینههای نوا اسکوشیا از ۱۱.۶ درصد به ۲۰.۵ درصد میرسد. این بدین معنی است که نرخ مالیات در بریتیش کلمبیا باید به ۴۳ درصد و در نوا اسکوشیا به ۵۶ درصد برسد.
به گفته نویسندگان، ایجاد تغییر در سیاستهای فدرال برای بهبود بهرهوری و کمک به رفع کسری بودجه قریبالوقوع جزو ضروریات است.
نویسندگان همچنین خواهان ایجاد تغییراتی در نظام مالیاتی هستند و معتقدند که مالیات بر درآمد باید جای خود را به مالیات بر مصرف بدهد.
آنها میگویند: «تغییرات مالیاتی که باعث افزایش بهرهوری میشوند، امتیاز ویژهای دارند. مالیات بر درآمد شخصی و سود شرکتی باعث تضعیف تلاش کاری و سرمایهگذاری میشود.»
آنها همچنین خواهان آزادسازی تجارت میاناستانی و بینالمللی، اجرای برنامههای تطبیق مهارتها در بازار کار و تنظیم راهبردهایی با هدف ایجاد انگیزه در شهروندان کانادایی برای افزایش سنوات کاری خود هستند.
