گیدو کروستو، وزیر دفاع ایتالیا تصمیم کشورش برای پیوستن به برنامه «کمربند و جاده چین» را بداهه و بی‌رحمانه خواند و گفت که این پروژه نفعی برای ایتالیا نداشته است.
گیدو کروستو در گفت‌وگو با یک روزنامه ایتالیایی گفت: رم چهار سال پیش با پیوستن به طرح کمربند و جاده چین تصمیمی «بداهه و بی‌رحمانه» گرفت و چون این تصمیم برای افزایش صادرات انجام نشد، هیچ نفعی برای ما نداشت.
پروژه «کمربند و جاده چین» شامل دو مسیر تجاری «کمربند اقتصادی راه ابریشم» و «راه ابریشم دریایی» است. «کمربند اقتصادی راه ابریشم» در مسیر باستانی راه ابریشم، چین را از طریق آسیای مرکزی، روسیه و خاورمیانه به اروپا متصل می‌کند. «راه ابریشم دریایی»، چین را از طریق دریا به جنوب شرق آسیا و آفریقا و نهایتاً اروپا مرتبط می‌کند.
ایتالیا در دولت قبلی به کمربند و جاده پیوست و اکنون دولت فعلی ایتالیا قصد دارد به نحوی از این توافق خارج شود.
کروستو به روزنامه کوریره دلا سرا گفت: «تصمیم برای پیوستن به جاده ابریشم (جدید) صادرات چین به ایتالیا را چند برابر کرد، اما تأثیر مشابهی بر صادرات ایتالیا به چین نداشت.»
رژیم کمونیستی چین برای پیشبرد این پروژه سرمایه‌گذاری فراوانی کرده است و بسیاری بر این باورند که پکن برای گسترش نفوذ ژئوپلیتیک و اقتصادی خود چنین پروژه بزرگی را در پیش گرفته است.
وزیر دفاع ایتالیا افزود: «مسئله امروز این است که چگونه می‌توان بدون آسیب رساندن به روابط با پکن از این طرح عقب‌نشینی کرد، زیرا درست است که چین یک رقیب است، اما یک شریک نیز است.»
جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا نیز پس از دیدار با جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده در کاخ سفید در روز پنجشنبه گفت که دولت او تا دسامبر فرصت دارد تا در مورد کمربند و جاده تصمیم بگیرد و همچنین اعلام کرد که به زودی به پکن سفر خواهد کرد.
نتایج تحقیق نهادهای مالی جهانی در فروردین‌ماه سال جاری نشان داد که رژیم چین در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۱ به بیست و دو کشور شامل در طرح کمربند و جاده، در مجموع ۲۴۰ میلیارد دلار وام با بهره متوسط ۵ درصد داده است که سه درصد بیشتر از بهره وام صندوق بین‌المللی پول است.
این تحقیق نشان می‌دهد که وام‌های چین به کشورهایی که بدهی‌های هنگفت به این رژیم دارند، از ۵ درصد در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ درصد در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است، درحالی‌که اعطای این وام‌ها به صورت مبهم و غیرشفاف بوده است.
بر اساس این تحقیق، آرژانتین با مبلغ ۱۱۱.۸ میلیارد دلار، پاکستان، ۴۸.۵ میلیارد دلار و مصر حدود ۱۵.۶ میلیارد دلار بیشترین وام را از چین دریافت کرده‌اند و ۹ کشور جهان هم وام‌هایی با مبلغی کمتر از یک میلیارد دلار دریافت کرده‌اند.
هر چند در گزارشی که از این تحقیق منتشر شده است، اسمی از ایران برده نشده است اما رسانه‌های ایران گزارش داده‌اند که دولت جمهوری اسلامی نیز برای به دست آوردن پول‌های بلوکه شده‌اش در چین تلاش می‌کند تا با این رژیم پروژه‌هایی را در قالب طرح کمربند و جاده انجام دهد که هزینه‌های هنگفتی را در پی داشته است، اما نه‌تنها مقرون به صرفه نبوده بلکه زیان‌ده نیز بوده است.
یکی از ایالت‌های استرالیا نیز طی یک توافق‌نامه در این طرح مشارکت کرده بود، اما وزیر امور خارجه وقت استرالیا در اردیبهشت سال ۱۴۰۰ توافق بحث‌برانگیز ایالت ویکتوریا با چین را که به نام «کمربند و جاده» مشهور است فسخ کرد و گفت این توافقات با منافع عمومی کشور سازگار نیست.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، پکن در ابتکار کمربند و جاده، شرکت‌های خارجی را توسط مناقصات زیرساختی به بیگاری گرفته و بدهی‌های بی‌فایده‌‌ای به کشورهای در حال توسعه تحمیل می‌کند که به‌ندرت می‌توانند از پس هزینه پروژه‌ها برآیند.
