گلوبال فاینانس چندی پیش رتبه‌بندی ثروتمندترین کشورهای (یا مناطق) جهان را در سال ۲۰۲۴ منتشر کرد. هنگ کنگ این‌بار بعد از تایوان در رتبه پانزدهم قرار دارد. ماکائو در رتبه دوم است، درحالی‌که سرزمین اصلی چین در رده هفتادوهشتم قرار گرفته و بسیار پایین‌تر از دیگر اقتصادهای پیشرفته آسیا قرار دارد.
این گزارش نشان می‌دهد که بسیاری از نقاط ثروتمند دنیا کشورهایی کوچک (یا مناطق) هستند که حتی بلایای جهانی مانند کووید-۱۹، رکود اقتصادی جهانی و تنش‌های ژئوپلیتیک تأثیر چندانی روی ثروت عظیم آن‌ها نداشته است. این مسئله در کشور کوچک اروپایی لوکزامبورگ که در رتبه اول قرار گرفته مشهود است. ماکائو در رتبه دوم و ایرلند و سنگاپور به‌ترتیب در رتبه‌های سوم و چهارم قرار دارند.
قطر و امارات متحده عربی با ذخایر عظیم هیدروکربن و دیگر منابع طبیعی ارزشمند خود در رتبه‌های پنجم و ششم قرار دارند. با این‌حال، برخی از کشورهای کوچک اما بسیار ثروتمند، مانند لوکزامبورگ، سن‌مارینو (رتبه ۸) و سوئیس (رتبه ۷)، از بخش‌های مالی توسعه‌یافته و نظام مالیاتی پیشرفته‌ای برخوردارند، سرمایه خارجی جذب می‌کنند، استعدادهای حرفه‌ای را به خدمت می‌گیرند و سپرده‌های بانکی قابل‌توجهی دارند.
در بحبوحه تورم فزاینده و تنش‌های ژئوپلیتیک، ثروتمند بودن یک کشور دقیقاً به چه معناست؟ اگر صرفاً تولید ناخالص داخلی را در نظر بگیریم، آمریکا به راحتی برنده می‌شود اما در این حالت کشورهای کوچکی مانند لوکزامبورگ هرگز نمی‌توانند با غول‌های اقتصادی رقابت کنند. تولید ناخالص داخلی فقط ارزش کالاها و خدمات تولیدی کشورها را نشان می‌دهد. از این‌رو، سنجش ثروت یک کشور براساس تولید ناخالص داخلی نمی‌تواند شاخص مناسبی برای سنجش رفاه مردمان آن کشور باشد. براساس گزارش گلوبال فاینانس، تقسیم تولید ناخالص داخلی بر تعداد شهروندان، یا سرانه تولید ناخالص داخلی، معیار بهتری برای سنجش میزان ثروت یا فقر مردمان کشورهای مختلف است.
با این‌حال، استفاده از سرانه تولید ناخالص داخلی همچنان اشکال دارد: این سرانه در برخی کشورها بسیار ناچیز و در برخی کشورها بسیار بیشتر است. از این‌رو، برای سنجش میزان ثروت شهروندان یک کشور باید قدرت خرید آن‌ها را نیز در نظر بگیریم. از این منظر، «گلوبال فاینانس» می‌گوید ضمن مقایسه سرانه تولید ناخالص داخلی کشورها باید به برابری قدرت خرید هم توجه کنیم. به این ترتیب، نرخ تورم و قیمت کالاها و خدمات در کشورها و مناطق مختلف لحاظ شده و شاخص بهتری برای اندازه‌گیری رفاه مردم خواهیم داشت.
براساس معیارهای فوق، کشوری کوچک در اروپا به نام لوکزامبورگ ثروتمندترین کشور جهان شده است. سرانه تولید ناخالص داخلی تعدیل‌شده این کشور برحسب برابری قدرت خرید معادل ۱۴۳هزار و ۷۴۳ دلار آمریکا است. «گلوبال فاینانس» می‌گوید این کشور کوچک که با جمعیتی در حدود ۶۷۰هزار نفر در قلب اروپا واقع شده است، از ثروت خود برای تأمین مسکن، ارائه خدمات بهداشتی و آموزش بهتر شهروندان استفاده کرده و باعث شده که مردم لوکزامبورگ از بالاترین استاندارد زندگی در منطقه یورو برخوردار باشند.
اقتصاد ماکائو پس از همه‌گیری کووید-۱۹ به نقطه اول بازگشت. سرانه تولید ناخالص داخلی تعدیل‌شده این کشور برحسب برابری قدرت خرید معادل ۱۳۴هزار و ۱۴۱ دلار آمریکا است که باعث شده ماکائو در رتبه دوم قرار بگیرد. این کشور عمدتاً از صنعت گردشگری و بازی‌سازی خود سود می‌برد. براساس گزارش گلوبال فاینانس، ماکائو همچنان از اعضای مستقل سازمان تجارت جهانی است و می‌تواند محیطی را فراهم کند که در مقایسه با شرکت‌های بومی چینی برای سرمایه‌گذاران بهره‌وری بیشتری داشته و محدودیت‌های نسبتاً کمتری برای سرمایه‌گذاری خارجی دارد. آمریکا، به‌عنوان بزرگ‌ترین اقتصاد جهان، با تولید ناخالص داخلی تعدیل‌شده برحسب برابری قدرت خرید ۸۵هزار ۳۷۳ دلاری خود در رتبه نهم قرار دارد. آمریکا که در دو دهه گذشته همیشه در رتبه‌های پایین‌تر از دهم قرار داشت، برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ به جرگه ده کشور برتر پیوست. رتبه کنونی این کشور مثل سال ۲۰۲۳ است.
آمریکا در دو سال گذشته شتاب فزاینده رشد خود را حفظ کرده است. پیش‌بینی صندوق بین‌المللی پول در آوریل سال جاری (۲۰۲۴) در رابطه با رشد اقتصادی آمریکا در سال ۲۰۲۴ معادل ۲.۷ درصد (۰.۶ درصد بیشتر از پیش‌بینی چند ماه پیش ) بوده است.
تایوان با سرانه تولید ناخالص داخلی ۷۶هزار و ۸۵۸ دلاری خود در رتبه چهاردهم قرار دارد که مشابه سال ۲۰۲۳ بوده و از هنگ کنگ (رتبه ۱۵) که جزو قطب‌های اقتصادی آسیا محسوب می‌شود، بالاتر است. در این گزارش آمده است که تایوان طلایه‌دار تولید نیمه‌هادی‌ها در سطح جهان است و بیش از ۶۰ درصد از مواد خام نیمه‌هادی‌های جهان و بیش از ۹۰ درصد از پیشرفته‌ترین تراشه‌های جهان را تأمین می‌کند. در عین‌حال، این کشور چارچوب نهادی شرکتی باثباتی دارد که جذابیت آن را برای سرمایه‌گذاران خارجی دوچندان می‌کند.
هنگ کنگ این‌بار بعد از تایوان قرار دارد و با سرانه تولید ناخالص داخلی ۷۵هزار و ۱۲۸ دلاری خود در رتبه پانزدهم قرار گرفته است. در گزارش «گلوبال فاینانس» تأکید شده که هنگ کنگ پیش‌تر اقتصادی بالنده برمبنای بازار آزاد بود و محبوبیت بسیاری در بین سرمایه‌گذاران خارجی داشت. هنگ کنگ به‌عنوان مرکز جهانی تجارت، سرمایه‌گذاری و گردشگری، به زیرساخت‌های درجه یک، سیستم بانکی منسجم و دستگاه قضایی عادلانه خود می‌بالد. با این‌حال، تصویب قانون امنیت ملی و «ماده ۲۳» باعث شده که سرمایه‌گذاران درخصوص استقلال و آزادی دستگاه قضایی هنگ کنگ و وابستگی واحد پولی این کشور به دلار ابراز نگرانی کنند.
موارد فوق جزو مناطق (یا کشورهای) آسیایی هستند که بالاتر از کره جنوبی (رتبه ۳۰) و ژاپن (رتبه ۳۶) در بین ۲۰ کشور برتر قرار گرفته‌اند. سرانه تولید ناخالص داخلی تعدیل‌شده برحسب برابری قدرت خرید در چین معادل ۲۵هزار و ۰۱۵ دلار آمریکا است که این کشور را بسیار پایین‌تر از دیگر اقتصادهای پیشرفته آسیا در رتبه هفتادوهشتم قرار می‌دهد.
۱۰ کشور اروپایی حاضر در بین ۲۰ کشور برتر شامل لوکزامبورگ (رتبه ۱)، ایرلند (رتبه ۳)، سوئیس (رتبه ۷)، سن‌مارینو (رتبه ۸)، نروژ (رتبه ۱۰)، دانمارک (رتبه ۱۲)، هلند (رتبه ۱۶)، ایسلند (رتبه ۱۷)، اتریش (رتبه ۱۹) و سوئد (رتبه ۲۰) هستند.
