پیش‌بینی برخی از پژوهشگران این است که نصف مردم جهان تا سال ۲۰۵۰ نزدیک‌بین خواهند شد.
یک مطالعه دولتی که به تازگی انتشار یافته نشان می‌دهد که می‌توانیم از لنزهای تماسی برای به تعویق انداختن نزدیک‌بینی در جوانان استفاده کنیم.
در مطالعه مؤسسه ملی سلامت آمریکا که در روز ۱۶ ژانویه منتشر شد، پژوهشگران دریافتند کودکانی که از لنزهای تماسی خاص که برای کنترل نزدیک‌بینی یا میوپی طراحی شده‌اند استفاده می‌کنند، مدت‌ها بعد از آن‌که لنزها را در بزرگسالی کنار می‌گذارند، شاهد مزایای درمانی آن‌ها خواهند بود.
بیش از ۴۵ میلیون نفر در آمریکا از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند، اما لنزهایی که این افراد به چشم خود می‌زنند، لزوماً لنزی نیست که به‌طور مشخص برای درمان نزدیک‌بینی طراحی شده باشد. با این‌حال، پیش‌بینی برخی از پژوهشگران این است که حدود ۵۰ درصد از مردم جهان تا سال ۲۰۵۰ نزدیک‌بین می‌شوند.
براساس بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران دانشگاه هیوستون در رابطه با یافته‌های مطالعه‌ای که در مجله چشم‌پزشکی جاما انتشار یافت، آن‌ها دریافتند که استفاده کودکان از لنزهای تماسی چندکانونی برای درمان نزدیک‌بینی از سنین پایین تا نوجوانی باید به‌عنوان «یک راهبرد منطقی» مد نظر قرار گیرد.
دیوید برنتسن، پژوهشگر دانشگاه هیوستون، در بیانیه‌ای گفت: «ما متوجه شدیم که وقتی نوجوانان لنزهای تماسی چندکانونی نرم با قدرت بزرگ‌نمایی بالای خود را کنار می‌گذارند، روند نزدیک‌بینی آن‌ها پس از یک سال به حالت عادی بازمی‌گردد، اما مزایای درمانی به قوت خود باقی می‌مانند.»
مطالعه اولیه آن‌ها شامل حدود ۳۰۰ کودک ۷ تا ۱۱ ساله بود که به شکل تصادفی از لنزهای تماسی چندکانونی یا لنزهای تک‌دید استفاده می‌کردند. این مطالعه نشان داد کودکانی که از لنزهای چندکانونی استفاده می‌کردند، کندترین روند نزدیک‌بینی و رشد کره چشم را در یک دوره سه‌ساله تجربه کردند.
به گفته پژوهشگران، داوطلبان در مطالعه دوم به مدت دو سال دیگر از لنزهای چندکانونی استفاده کردند و در سال آخر به لنزهای تک‌دید روی آوردند.
در بیانیه مطبوعاتی آن‌ها آمده است: «نتیجه روشن بود: اثرات درمانی مثبت پابرجا بودند و شواهدی دال بر اثر بازگشتی دیده نشد.»
به گزارش مؤسسه ملی سلامت، نزدیک‌بینی زمانی رخ می‌دهد که اندازه طولی کره چشم از جلو و عقب بیش از حد طبیعی رشد کند که باعث می‌شود نقطه کانونی چشم در جلوی شبکیه قرار بگیرد. این بدین معنی است که افراد مبتلا به نزدیک‌بینی دیدِ نزدیک خوبی دارند اما ضعف آن‌ها در دیدِ دور است.
به گفته پژوهشگران، دیگر روش‌های مورد استفاده در کنترل نزدیک‌بینی از جمله قطره چشمی آتروپین و لنزهای تماسی ارتوکراتولوژی اثرات بازگشتی دارند و رشد کره چشم بعد از کنار گذاشتن آن‌ها سرعت می‌گیرد.
لنزهای تماسی چندکانونی ظاهراً گزینه ایمن‌تر و سازگارتری برای کنترل نزدیک‌بینی هستند. کودکانی که از سنین پایین‌تر به استفاده از این لنزها روی آوردند و چند سال تحت درمان بودند، در مقایسه با کودکانی که دیرتر شروع به درمان کردند، نتایج طولانی‌مدت بهتری را تجربه کردند که از جمله می‌توان به کوتاه‌تر بودن کره چشم و نزدیک‌بینی خفیف‌تر اشاره کرد.
به گفته پژوهشگران، نزدیک‌بینی در چند دهه اخیر در سراسر جهان سیر صعودی داشته است.
مقامات بهداشتی هشدار می‌دهند که این عارضه خطر ابتلا به آب‌سیاه را افزایش می‌دهد؛ یک بیماری مزمن چشمی که می‌تواند باعث ضعف بینایی یا حتی نابینایی شود. نزدیک‌بینی همچنین می‌تواند باعث پارگی شبکیه یا آب‌مروارید شود که با کدر شدن عدسی چشم همراه است و می‌تواند باعث از دست رفتن بینایی شود.
مارک روزنفیلد، استاد کالج بینایی‌سنجی دانشگاه ایالتی نیویورک، در مقاله دانشگاه هاروارد که سال گذشته انتشار یافت، گفت: «شیوع نزدیک‌بینی تا حدی به استفاده از صفحات نمایش دیجیتال نسبت داده می‌شود، اگرچه از زل زدن به صفحه نمایش در فضاهای تاریک برای مدت طولانی به‌عنوان یکی از عوامل مؤثر یاد می‌شود.»
