به گفته کریس اسمیت، نماینده جمهوری‌خواه نیوجرسی، حزب کمونیست چین با گسترش بازوهای خود در نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل «از زیر بار مجازات قسر در می‌رود.»
او ضمن اشاره به سرکوب آزادی‌های مذهبی به دست رژیم چین به اپک تایمز گفت: «آن‌ها به معنای واقعی کلمه از زیر بار مجازات قسر در می‌روند و متأسفانه بسیاری از کشورها نیز در رابطه با مسائلی که چین درخصوص آن‌ها بدنام است، کوتاه می‌آیند یا چشم‌شان را می‌بندند.»
«به هر طرف که نگاه کنید، می‌بینید که اوضاع وخیم است و وخیم‌تر می‌شود و سازمان ملل برای لاپوشانی قضایا دست به هرکاری می‌زند.»
آقای اسمیت، که ریاست کمیسیون اجرایی کنگره آمریکا در امور چین را برعهده دارد، روز ۱۰ آوریل ریاست جلسه‌ای را برعهده داشت که تلاش دیرینه پکن برای خرابکاری در سیستم سازمان ملل را بررسی می‌کرد.
آمریکا همچنان بزرگ‌ترین تأمین‌کننده بودجه سازمان ملل است و در سال ۲۰۲۲- آخرین سالی که اطلاعات کامل آن در دسترس است- ۱۸ میلیارد دلار به این سازمان کمک کرده است.
به‌رغم پرداخت‌های مازاد، سخاوتمندی آمریکا در مقایسه با چین تاثیری در میزان نفوذ این کشور در سازمان ملل نداشته است.
مقامات چینی تا سال ۲۰۲۰ ریاست ۴ آژانس از ۱۵ آژانس تخصصی سازمان ملل را برعهده داشتند و در ۹ آژانس دیگر در سطح معاونت فعالیت می‌کردند.
در سال ۲۰۱۷، وو هانگبو، معاون دبیرکل وقت سازمان ملل متحد در امور اقتصادی و اجتماعی، به نیروهای امنیتی سازمان ملل در نیویورک دستور داد تا یک فعال برجسته اویغور را از ساختمان سازمان ملل بیرون کنند.
او در مصاحبه با تلویزیون دولتی مرکزی چین گفت: «به‌عنوان یک دیپلمات چینی، نمی‌توانیم درخصوص مسائل مربوط به حکمرانی و منافع ملی چین بی‌احتیاطی کنیم.»
براساس گزارشات، یک مقام چینی ارشد در سازمان هوانوردی غیرنظامی سازمان ملل درباره حمله سایبری هکرهای دولتی چین در اواخر سال ۲۰۱۶ پنهان‌کاری کرده است. نمایندگان چین فعالان چینی را مورد آزار و اذیت قرار داده و از آن‌ها در محوطه سازمان ملل عکس و فیلم گرفته‌اند. آن‌ها همچنین سعی کرده‌اند از فعالیت گروه‌های مدافع حقوق بشر که منتقد اعطای مقام مشورتی سازمان ملل به پکن هستند، جلوگیری کنند.
در سال ۲۰۱۹، نماینده چین دو مرتبه بین حرف‌های دنیس هو، خواننده دموکراسی‌خواه هنگ کنگی، پرید. این خواننده از سازمان ملل درخواست کرده بود که از حق هنگ کنگ در برابر تجاوز پکن محافظت کند.
آقای اسمیت بویژه از مشاهده رژیم چین در شورای حقوق بشر سازمان ملل که ناظران حقوق بشر را انتخاب می‌کند، مأیوس شد. این درحالی است که پکن پیوسته به درخواست‌های بین‌المللی- از جمله خود آقای اسمیت- مبنی بر بررسی مستقل نقض حقوق بشر در این کشور بی‌توجهی کرده است.
متعاقب این‌که لایحه او در خصوص مبارزه با برداشت اجباری اعضای بدن- درخصوص قتل زندانیان عقیدتی چین به دست رژیم برای برداشت اعضای بدن- تقریباً به اتفاق آرا به تصویب مجلس نمایندگان آمریکا رسید، یکی از مقامات سفارت چین ایمیلی خشمگینانه برای او فرستاد و وقوع چنین آزار و اذیت‌هایی را انکار کرد.
کارشناسان بین‌المللی سال‌ها چنین ادعاهایی را نادیده گرفتند. دادگاهی مستقل در لندن به مدت یک سال تحقیق کرد و به این نتیجه رسید که برداشت اجباری اعضای بدن از سال‌ها پیش «در مقیاسی وسیع» در چین در حال انجام است.
او در جلسه استماع گفت «به‌عنوان قانونگذار درخواست بازدید از سین‌کیانگ در شمال غربی چین را داشتم که اکنون محل اردوگاه‌های دسته‌جمعی اویغورها است. با این‌حال، تنها چیزی که از سفارت چین نصیبم شد، سکوت مطلق بود.»
سازمان ملل یک‌بار به‌طور علنی به مسئله برداشت اجباری اعضای بدن اشاره کرده است.
در سال ۲۰۲۱، دوازده کارشناس حقوق بشر، از جمله گزارشگران ویژه دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل و اعضای کارگروه بازداشت‌های خودسرانه، اعلام کردند که گزارش‌های مربوط به عمل برداشت اعضای بدن که گروه‌های اقلیت، از جمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ، اویغورها، تبتی‌ها، مسلمانان و مسیحیان بازداشتی در چین را هدف قرار داده است، باعث نگرانی آن‌ها شده‌اند.»
اپک تایمز در رابطه با انتقادات آقای اسمیت و اظهارات شهود با سازمان ملل تماس گرفت.
«سقوط اخلاقی»
تشر زدن به پکن ظاهراً کارساز بوده و مقامات سازمان ملل شاهد هستند که این کشور در حال حاضر طبق دستورات سازمان عمل می‌کند.
براساس اسناد افشاشده و گزارشات یک خبرچین، مقامات عالی‌رتبه سازمان ملل بنا به درخواست نمایندگان چینی اسامی مخالفان رژیم را به چین تحویل داده‌اند.
تایوان، جزیره خودمختاری که پکن ادعا می‌کند بخشی از قلمرو این کشور است، از حق اظهار نظر در سازمان ملل محروم است. در بحبوحه فشار چین، میشل باشله، کمیسر عالی سابق حقوق بشر سازمان ملل، ارائه گزارش مورد انتظار درخصوص سین‌کیانگ را تا دقایقی قبل از پایان دوره کاری خود به تعویق انداخت. باشله در سفری جنجال‌برانگیز به چین که ماه‌ها قبل از پایان دوره کاری او انجام گرفت، نقش بلندگوی رژیم چین مبنی بر ریشه‌کن کردن فقر در این کشور را ایفا کرد.
اندرو برمبرگ، نماینده سابق آمریکا در سازمان ملل در ژنو، ضمن ابراز ناراحتی گفت مقامات ارشد بهداشت عمومی سازمان ملل به «تکرار طوطی‌وار پروپاگاندای چین» و انتشار پرسروصدای اطلاعات ناچیزی پرداخته‌اند که در اوایل همه‌گیری از پکن دریافت کرده بودند.
سفیر سابق سازمان جهانی بهداشت ضمن دیدار با تدروس آدهانوم قبریسوس در آن مقطع از چالش این سازمان در کسب اطلاعات از چین گفت.
او افزود: «اما چند لحظه پس از تبادل نظر طرفین درخصوص مشکل شفافیت پکن، آقای تدروس رژیم چین را به‌خاطر «استاندارد جدیدی» که در واکنش به شیوع بیماری توسعه داد، تحسین کرد.»
او در جلسه استماع گفت: «این امر به منزله سقوط اخلاقی رهبری سازمان جهانی بهداشت در آن مقطع است و متأسفانه رهبران بسیاری از نهادهای سازمان ملل در رسیدگی به مسائل چین عمدتاً مرعوب هستند و احساس ترس می‌کنند.»
