براساس گزارش اخیر دانشگاه ییل، حبس دستهجمعی اویغورها به دست چین کمونیست تأثیر شگرفی بر نسلهای آتی این گروه قومی خواهد داشت.
دیوید سایمون، مدیر برنامه مطالعات نسلکشی دانشگاه ییل، که این گزارش را در ۱۴ اوت منتشر کرد، گفت: «آزار و شکنجه سیستماتیک اویغورهای چین بر کسی پوشیده نیست، اما هربار بیشتر به عمق و دامنه آن پی میبریم. این گزارش نشان میدهد که پکن از سیاست حبس دستهجمعی برای ساکت کردن مخالفان رژیم و تهدید موجودیت هویتی اویغورها استفاده میکند.»
گزارش «نژاد اویغور به مثابه دشمن: حبس دستهجمعی و سرکوب خودکامانه قانونی به دست چین» به قلم ریحان اسات، محقق ارشد و وکیل حقوق بشر اویغورها، نوشته شده است. ریحان برای برادرش، اکپار اسات، که در سال ۲۰۱۶ ناپدید و در سال ۲۰۲۰ به اتهام نفرتپراکنی و تبعیض قومیتی به ۱۵ سال زندان محکوم شد، مبارزه میکند.
حزب کمونیست بیش از یک میلیون اویغور و دیگر اقلیتهای عمدتاً مسلمان را به بهانه «مبارزه با افراطگرایی» در اردوگاههای دورافتاده غرب چین در سینکیانگ زندانی کرده است. زندانیان در اردوگاهها با کار اجباری، شکنجه، مغزشویی سیاسی، سقط جنین اجباری و دیگر رفتارهای غیرانسانی دستوپنجه نرم میکنند. بایدن و ترامپ سیاستهای سرکوبگرانه رژیم چین در سینکیانگ را مصداق نسلکشی دانستهاند.
براساس برآورد این گزارش، اگر پکن به سیاستهای سرکوبگرانه خود در سینکیانگ ادامه دهد، اویغورها در مجموع به ۴.۴ میلیون سال زندان محکوم خواهند شد.
در این گزارش آمده است: «آوارگی اجباری صدهاهزار اویغور از جوامع خود و صدور حکم حبس دستهجمعی که مدت زمان آن از ۴.۴ میلیون سال فراتر میرود، یکپارچگی اویغورها را برای ادامه بقای جمعی تضعیف خواهد کرد.»
محققان برای ارائه برآورد خود به بررسی دادههای پایگاه اطلاعاتی قربانیان سینکیانگ پرداختند؛ یک ابتکار غیرانتفاعی آنلاین که ناپدید شدن و حبس اویغورها را بهصورت مستند ثبت و ضبط میکند. از ۳۱ هزار و ۱۱۴ موردی که حکم زندان گرفته بودند، مشخص شد که میانگین مجازاتها ۸.۸ سال است.
محققان میانگین ۸.۸ را در حدود ۵۰۰ هزار اویغور- که دیدهبان عالی خلق سینکیانگ گفته از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ تحت پیگرد قانونی قرار گرفتهاند- ضرب کردند که به عدد ۴.۴ میلیون سال میرسد.
این گزارش تأکید میکند که پایگاه اطلاعاتی «کامل نیست» و «آمار واقعی بسیار بالاتر است.»
در این گزارش آمده است: «با اینکه سوابق قانونی در دیگر مناطق چین بهصورت عمومی منتشر میشوند، تقریباً ۹۰ درصد از سوابق جنایی سینکیانگ عمومی نیستند که یعنی سوابق صدهاهزار اویغورِ زندانی جایی در این تحلیل نداشتند.»
محققان گفتند اویغورها با پدیدهای روبهرو هستند که آن را «ناتوانسازی قومی» مینامند؛ این یعنی شاید اویغورها زنده بمانند، اما جامعه آنها از هم میپاشد و پراکنده میشود و قوام خود را از دست میدهد، بیآنکه کسی برای حفظ آن تلاش کند.
محققان نوشتند: «هر روز که از زندانی شدن اویغورها میگذرد، یک قدم به ناتوانسازی قومی نزدیکتر میشویم. اگر اویغورها همچنان از حفظ جوامع خود منع شوند، دیری نمیپاید که ناتوانسازی قومی محقق شده و آسیب وارده جبرانناپذیر شود.»
این گزارش توصیههایی در رابطه با توقف آزار و اذیت اویغورها به دست حزب کمونیست چین ارائه میکند، از جمله اینکه از کشورهای عضو سازمان ملل میخواهد «تمام سازوکارهای موجود را برای پاسخگو کردن چین به کار بگیرند.» همچنین از شورای حقوق بشر و دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل میخواهد تا در برابر آزار و شکنجه اویغورها «موضعی مشترک» اتخاذ کنند.
