بررسی ویژه کمیته ضد شکنجه سازمان ملل متحد درباره نقض حقوق بشر در چین

کمیته‌‌‏ای از کارشناسان سازمان ملل متحد برای مدت یک ماه چین را تحت‌‌‏نظر قرار می‌‌‏دهند تا عمل‌‌‏کرد این کشور کمونیستی را در توقف شکنجه‌‌‏های گسترده در بازداشتگاه‌‌‏های خود ارزیابی کنند.

مجموعه‌‌‏ای از گزارش‌‌‏های ارسال شده از گروه‌‌‏های حقوق بشر در آستانه بررسی کمیته‌‌‏ی ضد شکنجه سازمان ملل متحد قرار گرفته است که در‌‌‏واقع تصویر شومی از وضعیت حقوق بشر در این کشور به نمایش گذاشته است: نه‌‌‏تنها رژیم چین مانع نیروهای پلیس خود از اعمال شکنجه بر‌‌‏روی بازداشت‌‌‏شدگان نمی‌‌‏شود؛ بلکه سیستمی را حفظ کرده که مشوق این امر است.

پلیس و مقامات امنیتی چین نیز به‌‌‏طور مرتب نه‌‌‏تنها جنایتکاران را شکنجه می‌‌‏کنند بلکه معتقدان مذهبی، وکلای حقوق بشر و فعالان مدنی را نیز شکنجه می‌‌‏کنند. برای گروه اخیر، آن‌‌‏ها برای تسهیل این روند از مجموعه‌‌‏ای پیچیده از تکنیک‌‌‏های شکنجه استفاده می‌‌‏کنند.

«دو افسر پلیس بارها دست‌‌‏بندهایم را می‌‌‏کشیدند و هر بار از درد فریاد می‌‌‏کشیدم.»

یو ونشنگ، وکیل حقوق بشر

سازمان عفو بین‌‌‏الملل تمام این موارد را با عنوان «افق بی‌‌‏پایان: شکنجه و اعتراف اجباری در چین» به‌‌‏دقت بررسی خواهد کرد. این گزارش که یکی از چندین گزارشی است که به کمیته ضد شکنجه سازمان ملل متحد ارائه شده، شامل مواردی وحشتناک از شکنجه وکلای چینی حقوق بشر و موکلان آن‌‌‏ها، فعالان مدنی، شاکیان و پیروان روش‌‌‏های معنوی است.

شکنجه و اعتراف اجباری

یک نمونه از این موارد، مورد «تانگ جیتیان»، وکیل حقوق بشر و سه همکار وی است که در مارس ۲۰۱۴، نیروهای امنیت عمومی آن‌‌‏ها را بازداشت و در یک بازداشتگاه غیرقانونی در شمال شرق استان «هیلونگجیانگ» زندانی کردند.

درباره شکنجه وکیل حقوق بشر سرشناس چینی بیشتر بدانید

تانگ به عفو بین‌‌‏الملل گفت: «در‌‌‏طول بازداشت، ابتدا به یک صندلی آهنی بسته شدم، به صورتم سیلی زده شد و به پاهایم لگد زدند و با یک بطری پلاستیکی پراز آب به‌‌‏شدت به سرم ضربه زدند که درنتیجه آن بیهوش شدم.»

«یو ونشنگ»، یکی دیگر از وکلای چینی نیز به اتهام «اخلال در نظم عمومی» در تاریخ ۱۳ اکتبر ۲۰۱۴ دستگیر شد و به مدت ۹۹ روز بازداشت و ۲۰۰ بار بازجویی شد. افسران پلیس دست‌‌‏های او را به پشت یک صندلی آهنی بسته بودند که باعث تورم دردناک آن شده بود.

یو گفت: «دو افسر پلیس بارها دستبندها را می‌‌‏کشیدند و هر بار من از درد فریاد می‌‌‏کشیدم.»

نیروهای امنیتی چین، موکلان این وکلا را نیز به‌‌‏طرز مشابهی شکنجه کردند. «گی بینگ‌‌‏یوان»، وکیلی از گوانگ‌‌‏دونگ، سوء‌‌‏رفتاری را که با موکلش که یک تمرین‌‌‏کننده زن روش معنوی «فالون‌‌‏گونگ» (یا فالون دافا) است، توصیف کرد. نگهبانان، در بازداشتگاهی دیگر، پاهای این زن را پابندهایی ۲۵ کیلویی بستند و در دهان او فلفل ریختند؛ مانع او از استفاده از توالت شدند؛ زنان هم‌‌‏بند او را مجبور به زدن او کردند و او را به تخت بستند و با چوب زدند. بیشتر بخوانید

تانگ، یو و گی به‌‌‏همراه ۳۷ وکیل حقوق بشر دیگر در گزارشی ۵۴ صفحه‌‌‏ای با عفو بین‌‌‏الملل مصاحبه کردند.

انگیزه‌‌‏ای مقاومت‌‌‏ناپذیر

عفو بین‌‌‏الملل در گزارش خود آورده است که رژیم چین به‌‌‏رغم لفاظی‌‌‏های خود مبنی‌‌‏بر پیشرفت در اجرای حاکمیت قانون، هنوز هم از شکنجه‌‌‏های قرون وسطایی استفاده می‌‌‏کند.

در بررسی ۵۹۰ سند دادگاهی که وکلا اظهار داشتند موکلان آن‌‌‏ها تحت شکنجه اعتراف کرده‌‌‏اند، تنها در ۱۶ مورد دادگاه مدارکی که تحت شکنجه گرفته شده بود را نپذیرفت. در همه‌‌‏ی این پرونده‌‌‏‌‌‏ها به غیر از یکی، این افراد با مدارکی دیگر بازهم محکوم شدند.

وابستگی رژیم چین برای گرفتن اعتراف، تقریباً باعث ایجاد انگیزه‌‌‏ای غیرقابل مقاومت برای سازمان‌‌‏های اجرای قانون شده است تا با هر وسیله‌‌‏ای ممکن به نتیجه برسند؛ از این رو شیوع شکنجه ادامه دارد.

به‌‌‏گفته «پاتریک پون»، نویسنده محقق این گزارش در سازمان عفو بین‌‌‏الملل، طی مصاحبه‌‌‏ای تلفنی، وکلای چینی حقوق بشر که در تلاشند تا از افراد به‌‌‏خاطر چنین سوء‌‌‏رفتارهایی دفاع کنند –خواه از‌‌‏طریق فرایند کیفری باشد و یا کسانی باشند که دشمنان سیاسی محسوب می‌‌‏شوند- «به‎عنوان چالشی برای مشروعیت مقامات و طریقه اداره کشور توسط آن‌‌‏ها محسوب می‌‌‏شوند.»

تکذیب رژیم چین

معمولاً، رژیم چین اسنادی را که در گزارش‌‌‏های سازمان‌‌‏های حقوق بشری منتشر می‌‌‏شود، تکذیب می‌‌‏کند و متناسب با این گزارش‌‌‏ها پاسخ می‌‌‏دهد.

به‌‌‏گزارش «اسوشیتدپرس»، هنگامی که از «هونگ لی»، سخن‌‌‏گوی وزارت امور خارجه چین در نشستی خبری درباره این گزارش‌‌‏ها پرسیده شد، او پاسخ داد: «گرفتن اعتراف تحت شکنجه به‌‌‏صراحت در قوانین چین ممنوع شده است. افرادی که در‌‌‏طول بازجویی، اعمال شکنجه می‌‌‏کنند، مجازات خواهند شد.»

رژیم چین صراحتاً گزارش‌‌‏های ماه ژوئن کمیته ضد شکنجه سازمان ملل متحد را بدون هیچ‌‌‏گونه توضیح یا پرداختن به جزئیات آن تکذیب کرد.

در موردی دیگر، از چین درباره‌‌‏ی منبع گسترده پیوند عضو خود از سال ۲۰۰۰ تاکنون پرسیده شد. با‎توجه به نبود منابع و مدارک عضوهای پیوندی، محققان بر این باورند که بسیاری‌‌‏از آن‌‌‏ها از پیروان فالون دافا آمده است. در این گزارش این پرسش مطرح شده است، «آیا تاکنون کسی در عمل برداشت غیرقانون اعضای بدن تمرین‌‌‏کنندگان فالون دافا شرکت داشته است؟»

سخن‌‌‏گوی چین در پاسخ به این‌‌‏گونه سئوالات ناتوان بود و تنها این اتهامات را «شایعاتی ساخته و پرداخته» خواند.

در سال ۲۰۰۶، محققان، تحقیقات مستقلی درباره اتهامات برداشت اعضای بدن انجام دادند و تخمین زدند که طی سال‌‌‏های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵، تعداد ۴۱۵۰۰ عمل پیوند که در آن تمرین‌‌‏کنندگان فالون دافا منبع اعضای بدن بودند، انجام شده است. اهداکنندگان در طی برداشت کشته می‌‌‏شدند و سپس اعضای بدنشان فروخته می‌‌‏شد. در سال ۲۰۰۸، محققان تخمین زدند، ۶۵۰۰۰ تمرین‌‌‏کننده فالون دافا به‌‌‏خاطر این موضوع کشته شدند. به‌‌‏گفته «اتان گاتمن»، پژوهش‌‌‏گری که در این زمینه کتابی منتشر کرده است، تعداد تمرین‌‌‏کنندگانی که به‌‌‏خاطر این موضوع کشته شده‌‌‏اند، بسیار بیشتر از این تعداد است.

مقامات چین، هنوز نتوانسته‌‌‏اند پاسخی اساسی به این شواهد و اتهامات بدهند.

اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌‌‏شود.