حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه جمهوری اسلامی امروز از جناحهای سیاسی لبنان خواست تا با عبور از بنبست سیاسی، رئیسجمهور این کشور را انتخاب کند و از دولتهای خارجی نیز خواست در این انتخاب دخالت نکنند.
امیرعبداللهیان در یک کنفرانس مطبوعاتی در بیروت پایتخت لبنان گفت: «ما همه طرفهای لبنان را تشویق میکنیم که انتخاب رئیسجمهور را تسریع کنند.»
او افزود: «ما از هر انتخابات و توافقی که بین طرفهای لبنانی حاصل شود حمایت میکنیم و از دیگر طرفهای خارجی میخواهیم که بدون دخالت در امور کشور به انتخاب لبنانیها احترام بگذارند.»
لبنان که در تنگنای یک بحران اقتصادی قرار گرفته است، تقریباً شش ماه است به دلیل سهمخواهیهای سیاسی گروهها و شخصیتهای پرنفوذ و قدرتمند سیاسی در این کشور، بدون رئیسجمهوری مانده است.
پس از آنکه در انتخابات ماه مه سال گذشته هیچ یک از جناحهای سیاسی این کشور نتوانستند اکثریت آرا را کسب کند، یک کابینه موقت با اختیارات محدود تشکیل و کنترل امور را در دست گرفته است.
حزبالله لبنان که مورد حمایت جمهوری اسلامی است و نفوذ زیادی نیز در سیاست لبنان دارد، حامی سلیمان فرنگیه است. سلیمان فرنگیه روابط خوبی با رژیم اسد دارد.
حزبالله و متحدانش در طی ۱۱ تلاش ناموفق در پارلمان برای انتخاب جانشین میشل عون رئیسجمهور سابق، موفق نبودند و برخی از نمایندگان مجلس این گروه را به ممانعت از رای گیری متهم کردند.
امیرعبداللهیان در دومین سفر امسال خود به بیروت گفت: «مقامات لبنانی و همه احزاب و طرفهای سیاسی در این کشور ظرفیت و صلاحیت رسیدن به اجماع در انتخاب رئیسجمهور را دارند.»
کشورهایی از جمله فرانسه، ایالات متحده و عربستان سعودی به طور منظم در مورد لبنان رایزنی میکنند. نمایندگان آنها در ماه فوریه در پاریس ملاقات کردند تا درباره بحرانی که این کشور با آن روبرو است و تا کنون راهحلی برای آن پیدا نشده گفتگو کنند.
در میانه این بحران حسن نصرالله، رهبر حزبالله ضمن متهمکردن آمریکا به «مداخله» در امور داخلی لبنان، هشدار داده است که رئیسجمهور بعدی نمیتواند به واشنگتن نزدیک باشد.
فرنگیه دوست شخصی بشار اسد، رئیسجمهور سوریه است و مدتهاست که یکی از گزینههای موردعلاقه حزبالله برای ریاستجمهوری محسوب میشود.
قبل از اینکه میشل عون با حمایت حزبالله در سال ۲۰۱۶ بهعنوان رئیسجمهور لبنان انتخاب شود، این گروه که مورد حمایت جمهوری اسلامی است با پیگرفتن سیاستی در جهت به اجماع نرسیدن طرفهای سیاسی در لبنان و ایجاد اختلاف، عملاً به وضعیتی کمک کرد که این کشور بیش از دو سال بدون رئیسجمهور ماند.