نتایج یک پژوهش بزرگ روی زنان استرالیایی نشان میدهد که فعال شدن یا فعال ماندن در سنین میانسالی تأثیر قابلتوجهی روی کیفیت زندگی در دوران سالمندی دارد.
حتی اگر میانسال و کمتحرک باشید، هنوز برای بهبود سلامتی و تضمین آن در دوران سالمندی از طریق ورزش دیر نیست.
بین نگوین، از دانشکده پزشکی و سلامت دانشگاه سیدنی استرالیا، به اپک تایمز گفت: «این امکان وجود دارد که ساعت زندگی میانسالی را با تغییر سبک زندگی از طریق فعالیت بدنی به عقب برگردانیم.»
خانم نگوین ۱۵ سال روی بیش از ۱۱هزار خانم مطالعه کرد و دریافت که دوران میانسالی برای شروع تغییراتی که کیفیت زندگی را در سنین بالاتر بهبود میبخشند دیر نیست. این پژوهش در استرالیا انجام گرفت و در ۲ مه در مجله عمومی پلاس مدیسن منتشر شد.
محققان کار خود را با این فرضیه شروع کردند که همه ما میدانیم تناسب اندام (یا متناسب شدن) حائز اهمیت است اما فعال ماندن در سالیان متمادی میتواند چالشبرانگیز باشد.
آنها افزودند که فعال ماندن ممکن است بویژه برای خانمها در سنین بالا دشوار باشد، زیرا تغییرات زندگی جلوی فعالیت بدنی را میگیرند. آنها نوشتند: «تغییرات بزرگ زندگی برای خانمها، از جمله ازدواج، زایمان، رفتن فرزندان از خانه، بازنشستگی و از دست دادن عزیزان، با تغییراتی در فعالیت بدنی آنها همراه میشوند.»
«بیشتر مطالعاتی که تاکنون درباره فعالیت بدنی و سلامتی انجام گرفتهاند، بر فعالیت بدنی در یک مقطع زمانی خاص تمرکز داشته و تغییر الگوی فعالیت بدنی را در طول زمان بررسی نکردهاند.»
روشها و یافتههای پژوهش
محققان در تحقیقات خود به ارزیابی دادههای گردآوریشده در فواصل سهساله- بین سالهای ۱۹۹۸ و ۲۰۱۹- از ۱۱هزار و ۳۳۶ داوطلب پرداختند که از طریق یک پژوهش در رابطه با سلامت زنان به دست آمده بود.
آنها دو گروه را در نظر گرفتند:
- آنهایی که دستورالعملهای فعالیت بدنی سازمان بهداشت جهانی را در دوره ۱۵ ساله پژوهش رعایت میکردند.
- آنهایی که در ابتدای پژوهش توجهی به دستورالعملها نداشتند و اولینبار در سنین ۵۵، ۶۰ یا ۶۵ سالگی طبق دستورالعملها ورزش میکردند.
سپس نتایج مرتبط با این دو گروه را در مقایسه با گروه کنترل که در دوره مطالعاتی توجهی به دستورالعملها نداشتند، اندازهگیری کردند.
خانم نگوین به اپک تایمز گفت: «میزان فعالیت بدنی براساس دقایق فعالیت فرد در طول هفته تعیین میشود.» (پیادهروی، فعالیتهای تفریحی سبک و فعالیتهای تفریحی سنگین.)
محققان دریافتند افرادی که بهطور مداوم به دستورالعملهای فعالیت فیزیکی پایبند بودند و افرادی که اولینبار از ۵۵ سالگی شروع به فعالیت فیزیکی کردند، به لحاظ «کیفیت زندگی فیزیکی» در حدود ۷۰ سالگی نمرات بالاتری نسبت به افرادی داشتند که اصلاً دستورالعملها را رعایت نمیکردند.
در بیانیه خبری پلاس آمده است: «به تعبیر سادهتر، پیوند قابلتوجهی بین ورزش منظم در دوران میانسالی و سلامت جسمانی در دوران سالمندی وجود دارد، حتی اگر تمرینات روزانه خود را از اواسط دهه ۵۰ شروع کرده باشید.»
«حتی پایبندی جزئی به دستورالعملها در دوره ۱۵ ساله پژوهش- یعنی پایبندی به دستورالعملها در ۵۵ سالگی و رعایت دستورالعملها از آغاز پژوهش تا رسیدن به ۶۵ سالگی- کیفیت زندگی افراد را در ۷۰ سالگی بهبود میبخشد.»
تأثیر کمتر بر سلامت روان
به گفته خانم نگوین، او و همکارانش انتظار داشتند که فعالیت بدنی مداوم در دوران میانسالی باعث کیفیت جسمی و روانی بهتر در زندگی آنها شود اما در کمال تعجب دریافتند که سلامت روان چندان بهبود نمییابد.
او به اپک تایمز گفت: «اینکه چرا مؤلفههای روانی زندگی کمتر تحت تأثیر قرار گرفتند، میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. شاید دوره مطالعاتی به اندازه کافی طولانی نبود و اثرات کامل آشکار نشدند یا شاید تأثیر فعالیت بدنی بر مؤلفههای سلامت جسمی و روانی متفاوت باشد.»
تأثیر فعالیت بدنی روی سلامت خانمها (و آقایان)
خانم نگوین ابراز امیدواری کرد که یافتههای پژوهش او به خانمهای میانسال انگیزه بدهد تا فعال بمانند یا فعالیت بدنی خود را بیشتر کنند.
یافتههای او مکمل تحقیقات اخیر بوده و نشان میدهند که خانمها ممکن است بیشتر از آقایان از فعالیت بدنی سود ببرند و در دوره کوتاهتری به کیفیت آقایان برسند.
او افزود: «فعال بودن در سالهای متمادی، حتی اگر فعالیت بدنی منظم خود را از اواسط دهه ۵۰ شروع کنید، فواید قابلملاحظهای برای سلامت جسمانی شما خواهد داشت. از اینرو، برای شروع هیچوقت دیر نیست.» این پیام مثبت میتواند خانمها را ترغیب کند که با شروع فعالیت در میانسالی، دوران بیتحرکی خود را «جبران» کنند.
خانم نگوین گفت: «با توجه به اینکه پژوهش او روی خانمها انجام گرفته است، شاید یافتههای بهدستآمده در مورد آقایان صدق نکنند. با اینحال، یافتههای تحقیقات قبلی نشان میدهند که فعال بودن در میانسالی میتواند تأثیر مثبتی روی سلامت آقایان داشته باشد.»
آقایان و خانمها در هرسنی که باشند، نیازی به فعالیت بدنی شدید ندارند. بسیاری از مطالعات نشان دادهاند که چند دقیقه فعالیت سبک یا متوسط نیز مفید است. اپک تایمز پیشتر از پژوهشی گفته بود که نشان میداد انجام ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی سبک در اوقات بیتحرکی میتواند خطر مرگومیر را تا ۱۷ درصد کاهش دهد و اگر فعالیت بدنی خود را متوسط یا سنگین کنید، میزان خطر تا ۳۵ درصد کاهش خواهد یافت.