یک مطالعه جدید از ارتباط بین آب مروارید و زوال عقل حکایت دارد و آب مروارید را یکی از عوامل خاطر بالقوه زوال عقل میداند.
تحقیقات جدید در حال کشف ارتباط بین دمانس یا زوال عقل و بیماریهای چشمی مانند ضعف بینایی، نزدیکبینی و آب مروارید هستند؛ اما ماهیت این ارتباط هنوز مشخص نیست.
مطالعه جدید انتشاریافته در شبکه آزاد جاما در روز سهشنبه نشان داد که یک رابطه علّی در پسِ این ارتباط وجود دارد.
محققان بهطور مشخص دریافتند که آب مروارید ممکن است خطر زوال عقل (دمانس) عروقی را دوبرابر کند. آنها همچنین توانستند که مسیرهای مغزی مرتبط با ایندو را پیدا کنند.
وقتی به آب مروارید مبتلا میشوید، عدسی چشم کدر شده و جلوی دید واضح را میگیرد.
ویلا برنوویتز، نویسنده ارشد مطالعه و استادیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، به اپک تایمز گفت که این مطالعه محکمترین شواهدِ ممکن را در رابطه با نقش آب مروارید در ابتلا به زوال عقل ارائه میکند. با اینحال، برای اثبات این رابطه علّی به کارآزماییهای تصادفی و کنترلشده با طراحی مناسب نیاز داریم.
پیوندهای علّی احتمالی
محققان یک مطالعه جهت بررسی ارتباط بین ایندو عارضه انجام دادند و آن را با تحلیل ژنتیکی به پایان رساندند تا به روابط علّی پی ببرند.
آنها دادههای بهداشتی بیش از ۳۰۸ هزار پرونده بانک اطلاعات زیستی انگلستان را برای ارزیابی ارتباط علّی بین عارضههای چشمی، مانند آب مروارید، نزدیک بینی، و ضعف بینایی، با عارضههای عصبی، مانند تغییر ساختار مغز، بیماری آلزایمر و دمانس ارزیابی کردند.
ارین فرگوسن، نویسنده همکار این مطالعه به اپک تایمز گفت: «مطالعات مشاهدهای گسترده از ارتباط بین اختلال بینایی و زوال عقل حکایت دارند اما مشخص نیست که این ارتباط ناشی از یک تأثیر واقعی است یا بر اثر سوگیری مطرح میشود.»
خانم فرگوسن توضیح داد که پیش از در نظر گرفتن مداخلات بالینی یا عمومی باید از رابطه علّی آنها مطمئن شویم. او افزود: «قبل از اینکه توصیههای بالینی خود را به بیماران ارائه کنیم، باید مطمئن شویم که عارضههای چشمی مانند آب مروارید باعث زوال عقل میشوند.»
تحلیلهای مشاهدهای آنها از ارتباطات زیر حکایت دارند:
- آب مروارید با افزایش خطر دمانس، آلزایمر و دمانس عروقی مرتبط است.
- ضعف بینایی با افزایش خطر دمانس- از هر نوع- مرتبط است.
- رتینوپاتی دیابتی با افزایش خطر دمانس مرتبط است.
تحلیل ژنتیکی نیز از ارتباط بین استعداد ژنتیکی ابتلا به آب مروارید و افزایش خطر دمانس عروقی حکایت دارد. از این گذشته، محققان به مسیرهای بیولوژیکِ احتمالی دست یافتند که میتواند این ارتباط را توضیح بدهد.
خانم فرگوسن گفت: «ما متوجه شدیم که آب مروارید با کاهش حجم کلی مغز و حجم ماده خاکستری مرتبط است؛ اما این زوال با زوالِ بیماری آلزایمر تفاوت دارد.»
خانم برنوویتز گفت: «این امر نشان میدهد که آب مروارید از طریق مسیرهای معمول به بیماری آلزایمر منجر نمیشود اما میتواند به کوچک شدن کلی مغز یا بروز عوارضی که بر عروق خونی اثر میگذارند دامن بزند.»
جدا از کاهش حجم مغز و ماده خاکستری، این مطالعه نشان داد که برخی از نواحی ماده سفید مغز در اسکن روشنتر به نظر میرسند که میتواند به علت آسیبدیدگی عروق خونی کوچک مغز باشد. محققان این نظریه را مطرح کردند که سازوکارهای عروقی باعث میشوند که آب مروارید به زوال عقل منجر شود.
این مقاله توضیح نمیدهد که چرا آب مروارید به کاهش حجم مغز و ماده خاکستری منجر میشود. با اینحال، کاهش دادههای ورودی به مغز به دلیل ضعف و از دست دادن بینایی به دلیل آب مروارید میتواند به زوال شناختی و درنهایت به کوچک شدن مغز منجر شود.
بهبود بینایی میتواند خطر زوال عقل را کاهش بدهد
ادبیات موجود از رابطه علّی پیشنهادی این مطالعه حمایت میکند. بویژه مطالعاتی وجود دارد که نشان میدهند جراحی آب مروارید خطر دمانس را کاهش میدهد. خانم فرگوسن میگوید: «این یافته میتواند بدین معنی باشد که جراحی آب مروارید یا انجام اقدامات پیشگیرانه برای آب مروارید میتواند به کاهش خطر زوال عقل کمک کند.»
محققان امیدوارند که یافتههای این مطالعه نقطه شروعِ تحقیقات بیشتر در این زمینه باشد و به توسعه توصیههای بالینی خاص برای بیماران کمک کند.
خانم فرگوسن گفت: «قبل از هرگونه توصیه به بیماران باید در تحقیقات آتی مشخص کنیم که کدام دسته از بیماران از این توصیهها بیشتر نفع میبرند.» او افزود: «از آنجا که این مطالعه عمدتاً با حضور سفیدپوستان انجام گرفته است، به تحقیقات بیشتری نیاز داریم تا این یافتهها را در نمونههای جمعیتی متنوعتر به اثبات برسانیم.»
دکتر جاشوا ارلیش، پزشک و استادیار دانشگاه میشیگان، به اپک تایمز گفت: «مجموعه کارهایی که در این زمینه انجام گرفته از فواید بالقوه بهبود بینایی در ادامه زندگی حکایت دارد که صرفاً روی قوه بینایی ما تأثیر نمیگذارد، بلکه دیگر جنبههای مرتبط با سالخوردگی، از جمله سلامت شناختی را نیز تحت تأثیر قرار میدهد.»
او با اشاره به نقش مهم سلامت بینایی در کیفیت زندگی، استقلال و دیگر ابعاد بالقوه سلامتی، به افراد مسن و پزشکان آنها توصیه میکند که بهطور منظم معاینه چشم انجام دهند.
