Search
Asset 2

بازار ابزار شکنجه در چین

تصویری از منتخبی از انواع باتوم‌ها (ساده، تلسکوپی و دسته‌دار) که در یکی از پایگاه‌های پلیس در چین گرفته شده است. گزارش جدید سازمان عفو بین‌الملل، از تجارت بین‌المللی ابزارهای شکنجه در چین می‌گوید. (Robin Ballantyne)
تصویری از منتخبی از انواع باتوم‌ها (ساده، تلسکوپی و دسته‌دار) که در یکی از پایگاه‌های پلیس در چین گرفته شده است. گزارش جدید سازمان عفو بین‌الملل، از تجارت بین‌المللی ابزارهای شکنجه در چین می‌گوید. (Robin Ballantyne)

 

در گزارش جدید سازمان عفو بین‌الملل آمده است، سلاح‎های شوک الکتریکی، اسلحه، نیزه، سپر بیهوش‌کننده، انگشت‌بند و صندلی، برخی از ابزارهای شکنجه‌ای‌ هستند که توسط شرکت‌های نزدیک به دولت چین یا متعلق به آن تولید و صادر می‌شوند.

در این گزارش آمده است، دست‌بندهای معمولی، سلاح‌های برقی کنترلی و برخی‌از ابزارهای بیهوش‌کننده قانونی هستند.

اما بسیاری از این ابزارها «ذاتاً خشن، غیرانسانی و تحقیرآمیز هستند و باید از همان ابتدا تولید آن ممنوع شود.»

در‌حال حاضر، هیچ پیمان بین‌المللی جامع که بر تولید و صادرات سلاح‌های پلیس حاکم باشد وجود ندارد و این گزارش که از چین به‌عنوان نمونه‌ای منفی از آن نام برده شده، در ایجاد چنین قوانینی کمک خواهد کرد.

« آن‌چه که چین را متمایز می‌کند، تولید طیف وسیعی از دردناک‌ترین و غیرانسانی‌ترین انواع ابزارهای شکنجه در این کشور است.» پاتریک ویلکن، پژوهش‌گر سازمان عفو بین‌الملل.

نوآوری در شکنجه

صادرات ابزارهای شکنجه، پس از افزایش تقاضا توسط نیروهای امنیتی چین و فروش آن‌ها توسط شرکت‌های تولید‌کننده آغاز شد.

«پاتریک ویلکن»، نویسنده‌ی این گزارش و پژوهش‌گر حقوق بشر در سازمان عفو بین‌الملل در مصاحبه‌ای تلفنی اظهار داشت: « یک بازار اولیه در چین وجود دارد؛ چراکه به‌نظر می‌رسد بسیاری از نیروهای پلیس با باتوم‌های برقی تجهیز هستند و توسعه‌ی این بازار بومی، شرکت‌های چینی را به فعالیت واداشته است.»

تصویری از پابندهای وزنه‌دار که در تجهیزات پلیس چنگدو گرفته شده است، ۲۰۰۹. گزارش جدید سازمان عفو بین‌الملل، از تجارت بین‌المللی ابزارهای شکنجه در چین می‌گوید. (Robin Ballantyne)

گزارش شده که نیروهای امنیتی، در زندان‌ها، بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری، «زندان‌های سیاه» و مراکز به‌اصطلاح شست‌وشوی مغزی به‌طور مرتب، از این سلاح‌ها استفاده می‌کنند.

در این گزارش، به استفاده‌ی سنگین از باتوم‌های برقی برای شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان «فالون گونگ» (یا فالون دافا) که یک روش معنوی سنتی است، برای نفی باورهای خود اشاره شده است.

برای مثال، «جیا یاهویی»، در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ در اردوگاه کار اجباری به‌وسیله‌ی برق شکنجه شد. «قبل از آن‌که من را به تخت ببندند و با برق شکنجه کنند، سه پلیس صورت من را پوشاندند.  هیچ‌کدام از آن‌ها در هنگام شکنجه صحبت نمی‌کرد. آن‌ها با حساس‌ترین قسمت‌های بدنم شروع کردند ــ ابتدا انگشت کوچکم، سپس بازوهایم و زیر بغل‌هایم و بعد از آن سینه‌هایم.»

«نوعی شکنجه وجود دارد که پلیس چین به آن «پاپ کورن» می‌گوید. در این نوع شکنجه، صورت تاول زده و شبیه دانه‌های پاپ‌کورن می‌شود. بوی آن بسیار وحشتناک و شبیه بوی سوختن پوست است.» یو ژنجی، قربانی شکنجه با باتوم الکتریکی.

وی در شهادت خود که در این گزارش آمده، ادامه می‌دهد: «سپس داخل ران‌هایم را شکنجه کردند؛ آن‌ها دنبال اعصابم می‌گشتند؛ حس می‌کردم هیچ انسانیتی در آن‌ها وجود ندارد؛ بلکه در انجام این فرآیند لذت هم می‌برند.»

باتوم‌های برقی در‌معرض نمایش در غرفه‌ی تجهیزات پلیس جیانگ‌سو، ۲۰۰۸. گزارش جدید سازمان عفو بین‌الملل، از تجارت بین‌المللی ابزارهای شکنجه در چین می‌گوید. (Robin Ballantyne)

«یو ژنجی»، یکی‌از تمرین‌کنندگان فالون گونگ از شمال‌شرق چین نقل کرده است: «رئیس لی، رئیس گروهی که من و حدود  ۲۰۰ تا ۳۰۰ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ در آن بودیم، از باتوم الکتریکی در ناحیه‌ی صورت استفاده می‌کرد. این نوع شکنجه که در میان پلیس به «پاپ‌کورن» معروف بود، باعث می‌شد صورت تکه‌تکه شده و تاول زده و شبیه پاپ‌کورن شود. بوی آن بسیار وحشتناک و شبیه سوختن پوست بود.»

ارتباط با دولت

درحال حاضر، باتوم‌هایی که برای تحمیل شکنجه و وارد کردن آسیب استفاده می‌شود، در تجارت تجهیزات پلیس به دیگر نیروهای امنیتی در سراسر جهان به‌فروش می‌رسند. گزارش‌های موردی نشان می‌دهد که نیروهای پلیس در برخی‌از کشورهای آسیایی و آفریقایی از این نوع باتوم‌ها در شکنجه‌ی افراد تحت بازداشت خود استفاده می‌کنند.

حتی در مورد سلاح‌های مشروع نیز به‌نظر نمی‌رسد مقامات چینی درجهت دراختیار قرار نگرفتن این ابزارها در‌دست افراد نادرست تلاشی کرده باشند.

محدود کردن این صنعت به‌طور هدفمند، باتوجه به روابط میان تولید‌کنندگان تجهیزات شکنجه و دولت چین مشکل خواهد بود. بسیاری از این تولید‌کنندگان، دولتی و یا از شرکت‌های وابسته به دولت هستند. برخی دیگر نیز خود را در «حیطه‌ی اختیار» شوراها و کابینه‌ی چین معرفی می‌کنند؛ با این‌وجود ارتباط دقیق آن‌ها با حزب کمونیست چین نامشخص است.

به‌گفته‌ی پاتریک ویلکن: «ما مستقیماً در این خصوص از مقامات چینی سئوال کرده‎ایم؛ اما پاسخی نگرفته‎ایم.»

تصویری از باتوم میخ‌دار چینی در لندن، ۲۰۰۶. گزارش جدید سازمان عفو بین‌الملل، از تجارت بین‌المللی ابزارهای شکنجه در چین می‌گوید. (Robin Ballantyne)

«واضح است که رژیم چین از حکومت‌هایی است که به‌سختی تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد؛ ما به این موضوع در هنگام تحقیق درباره‌ی مسائل حقوق بشری این کشور پی برده‌ایم.»

تأمین‌کنندگان بزرگ دولتی دارای تجهیزات و امکانات گسترده‌ی  تحقیق و تولید هستند و صدها شرکت تابعه را که به‌طور فعال در بازار تجهیزات شکنجه فعالیت می‌کنند، تحت کنترل خود دارند. به‌عنوان مثال، شرکت چینی واردات و صادرات «ژینژینگ»، صاحب ۵۴ کارخانه‌ی تولید دست‌بند، انگشت‌بند، پابند، صندلی شکنجه، اسلحه‌های بی‌هوش‌کننده و باتوم‌های الکتریکی است. این گروه در سال ۲۰۱۲ اعلام کرد که این شرکت با ۴۰ کشور آفریقایی در ارتباط است و تجارت آن با آفریقا به ارزش ۱۰۰ میلیون دلار بوده است.

این گزارش می‌گوید، در سال ۲۰۱۰، شرکت «پلی تکنولوژی» در پکن، که به تبلیغ باتوم، سپر دفاعی، باتوم‌های الکتریکی و انواع دیگر تجهیزات پلیس و شکنجه می‌پردازد، اعلام کرد که در‌میان ۱۰۰ شرکت برتر تجارت خارجی در چین قرار دارد.

صنعت تجهیزات پلیس و اعمال قانون، صنعتی چند میلیارد دلاری است و همه‌ی کشورهای جهان از جمله کشورهای اروپایی و ایالات متحده در آن نقش دارند. اما تجهیزات درحال ظهور در چین، موضوعی متفاوت است. در این مصاحبه، پاتریک ویلکن اظهار داشت: «آن‌چه که چین را متمایز می‌کند، تولید طیف وسیعی از دردناک‌ترین و غیرانسانی‌ترین انواع ابزارهای شکنجه در این کشور است».

اپک‌تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.

اخبار بیشتر

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

عضویت در خبرنامه اپک تایمز فارسی