حزب کمونیست چین پس از ۶ دهه نشستن بر مسند قدرت و چهار نسل رهبران بدون انتخابات، چندی است که وارد دوره جدید رهبرى خود شده است.
سالها پیش «مائو زِدانگ»، رهبر این حزب معتقد بود که هر هفت تا هشت سال باید انقلابی روی دهد و تعداد زیادی از مردم از طریق آن کشته شوند. پس از مائو، حاکمان چین گرچه از آن دوران پر آشوب فاصله گرفتهاند و در ظاهر لباسی نو به تن کردند، اما سرشت حزب کمونیست به نظر نمیرسد که تغییری کرده باشد.
ما ۲۰۰ هزار نفر را در مقابل ۲۰ سال ثبات حکومت قتلعام میکنیم
دنگ شیائوپینگ
با مرگ مائو در سال ۱۹۷۶ و روی کار آمدن «دنگ شیائوپینگ»، دوره نوین چین آغاز شد. وی به دنبال اصلاحات اقتصادى رفت و سیاست درهای باز را در پیش گرفت. اما در سال ١٩٨٩، زمانی که صدها هزار نفر با هدف رسیدن به آزادیهای بیشتر در خیابانهاى پکن آمدند، دنگ دستور سرکوب خونین مردم در میدان تیانآنمن را صادر کرد. او در جریان این حمله گفت: «ما ۲۰۰ هزار نفر را در مقابل ۲۰ سال ثبات حکومت قتلعام میکنیم!»
با پایان رهبری دنگ، «جیانگ زِمین» به دلیل حمایت از قتلعام میدان تیانآنمن به حکومت رسید. در سال ١٩٩٩ جیانگ زِمین مبارزهی بیسابقهای را علیه مردمی شروع کرد که تمرینات فالونگونگ را انجام میدادند. فالونگونگ (فالون دافا) یکی از روشهای چینی برای تزکیه و پرورش فیزیکی و روحی است و تأثیر مثبت آن در شاخصهای سلامتی، باعث شد حدود ۱۰۰ میلیون چینی به آن گرایش پیدا کنند. اما زمانی که تعداد این افراد از تعداد اعضای حزب کمونیست فراتر رفت، حزب کمونیست از لحاظ اعتقادی و اجتماعی جایگاه خود را در خطر دید و در نتیجه خط مشی دائم خود را که همان سرکوب و زندان و قتل است، در خصوص فالونگونگ در پیش گرفت. دهها میلیون شهروند چینی هدف این حملات قرار گرفتند و این روند تا به امروز ادامه داشته است.
جیانگ زمین در طول سالهای نخست حمله به فالونگونگ یکچهارم از منابع مالی کشور را جهت آزار و شکنجه فالونگونگ به کار گرفت. یکی از افسران دپارتمان قضایی استان لیائونینگ یک بار در کنفرانسی در اردوگاه کار اجباری در همان استان گفت: «منابع مالی اختصاص داده شده برای مبارزه با فالون گونگ از آنچه برای یک جنگ در نظر گرفته میشود بیشتر است.»
مرگ حدود ۴۰۰۰ نفر از افرادی که فالون گونگ را تمرین میکردند، زیر شکنجه و آزار تأیید شده است. منابع غیر رسمی این رقم را بسیار بیشتر برآورد کردهاند. این در حالی است که تمرینکنندگان فالونگونگ هیچ قانونی را نقض نکردهاند و هیچ خلافی مرتکب نشدهاند. تحقیقات علمی و پزشکی ثابت کرده است که تمریناتی که آنها انجام میدهند موجب ارتقاء سطح سلامتی جسمی و روحیشان شده است.
جیانگ زمین زندگی بسیار پر ریخت و پاش و فاسدی داشت. وی میلیاردها یوآن از حسابها و ذخایر عمومی برداشت کرد تا در تجارت پسرش به کار گیرد. تمامی اعضای خانوادهاش از پستهای بالای وزارتی برخوردار بودند. او ۱۱۰ میلیون دلار برای خرید یک هواپیمای شخصی بسیار تجملی پرداخت.
پس از جیانگ «هو جینتائو» به رهبری حزب کمونیست رسید. وی به دلیل تبدیل چین به یک قدرت اقتصادى جهانى تحسین شده است. اما همزمان موارد زیادی از نقض گسترده حقوق بشر در زمان وی مستند شده است. اتهام سرقت اعضای بدن زندانیان عقیدتى در زمان حکومت هو جینتائو مطرح شده است. مسلمانان اویغور، ساکنان تبت و زندانیان عقیدتی بخشی از قربانیان هستند. اما تحقیقات نشان میدهد که عمدهی قربانیان کسانی بودهاند که به روش فالونگونگ گرایش داشتهاند. شواهد نشان میدهد دستکم ۶۵ هزار تن از آنان، قربانی تجارت سیاه اعضای بدن شدهاند. به این شکل که حزب کمونیست توسط بیمارستانها، زندانها و اردوگاههای کار اجباری اقدام به برداشتن اندام حیاتی بدن دهها هزار انسان زنده کرده است و از این طریق باعث قتل آنان شده است.
آمار رسمی میگوید در چین، تعداد عملهای پیوند عضو از سال ۱۹۹۹ به شکلی غیرطبیعی افزایش داشته است و تعداد مراکز پیوند عضو نیز رشد عجیبی داشته است. یعنی درست از زمانی که بازداشت غیرقانونی تمرینکنندههای فالونگونگ آغاز شد. دولت چین به استفاده از اعضای بدن اعدامیها اقرار کرده است، اما با رجوع به آمار عفو بینالملل در خصوص تعداد اعدامها، دیده میشود که تعداد عمل پیوند، ۲۶ برابر بیشتر از تعداد اعدامها بوده است. تعداد عمل پیوند عضو با آمار اعدام به هیچ وجه جور در نمیآید. سهم اهدای داوطلبانه عضو و بیماران مرگ مغزی در بازار پیوند عضو چین نیز کمتر از ۲ درصد است. منبع بزرگ برای تامین عضو پیوندی چه کسانی هستند؟
درباره رهبر کنونی حزب کمونیست، «شى جینپینگ»، هنوز روشن نیست که چقدر به اصلاحات خواهد پرداخت و چگونه کوهی از مشکلاتی که رهبران پیشین حزب برایش به ارث گذاشتهاند را حل خواهد کرد.
حزب کمونیست چین پس از شش دهه، هنوز به ایدئولوژى مارکسیستی و مائوئیستی خود پایبند است. با وجود پیشنهاد اصلاح قانون اساسی که پیش از هجدهمین کنگره حزب مطرح شد، روشن است که حزب هیچ برنامهاى براى تغییر اساسی ندارد. «لین بائوهوآ» مفسر سیاسی تلویزیون انتیدی میگوید که حزب کمونیست هیچگاه قصد اصلاحات نداشته است. او معتقد است که تا زمانى که مائو زیر سؤال نرود، چین اصلاحات سیاسى نخواهد داشت. اما اگر آنان مائو را کنار بگذارند، مشروعیت حزب کمونیست زیر سؤال مىرود. موضوع ایدئولوژى حزب سال گذشته پس از رسوایى «بو شیلاى» سیاستمدار عزل شدهی حزب مورد توجه قرار گرفت. در ماه مارس ۲۰۱۲، نخست وزیر چین، درباره بازگشت چین به «فجایع تاریخى» انقلاب فرهنگى مائو هشدار داد.
در زمان مائو، سیاست اقتصادى «یک گام عظیم به جلو» باعث مرگ میلیونها نفر شد. برآورد شده است دستکم ١٨ تا ۴۵ میلیون چینى بین سالهاى ١٩۵٨ تا ١٩۶١ بر اثر این سیاست کشته شدند. در دهه ١٩۶٠، طی انقلاب فرهنگی مائو، آثار فرهنگى نفیسی از دوران چین باستان از بین رفت و میلیونها چینى مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند. طی آن سالها، بسیاری از مردم برچسب مرتجع یا ضد انقلاب خوردند و آماج خشونت و کشتار بیحد و حصر حزب قرار گرفتند.
«هو جینتائو» رهبر پیشین حزب در آخرین روزهایی که در قدرت بود دربارهی اصلاحات صحبتى نکرد و همان ایدئولوژى رهبران پیشین را تکرار کرد. به این معنا که این حزب قصد دارد همچنان حکومت تکحزبی خود را حفظ کند. مردم در اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی، پس از رهایی از کمونیسم، به زندگی بهتری دست یافتند.
به نظر میرسد که چین بدون حزب کمونیست نه تنها دستخوش ناآرامی و آشوب نمیشود، بلکه بر عکس، جامعه چین پایدار شده و مردم یک زندگی بهتر خواهند داشت.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
