نویسنده: کوری مورگن
کانادا در انتخابات روز دوشنبه بیش از پیش به یک نظام دوحزبی نزدیک شد. لیبرال‌ها و محافظه‌کاران با کاهش آرای حزب بلوک کبکوا و حزب دموکراتیک جدید، بیشترین آرا را به دست آوردند. با این‌که ترکیب مجلس تا حدی تغییر خواهد کرد، قدرت همچنان در دست اقلیت لیبرال خواهد بود. نتیجه انتخابات به‌وضوح نشان می‌دهد که کانادا تا چه اندازه از نظر منطقه‌ای دچار شکاف شده است.
حزب دموکراتیک جدید بدترین عملکرد را داشت. این حزب که در سال ۲۰۲۱ به ۲۵ کرسی دست پیدا کرد و حدود ۱۸ درصد از آرای ملی را در اختیار داشت، در انتخابات اخیر ۶ درصد رأی آورد و تعداد کرسی‌های آن به عدد ۷ رسید. به‌جز یک کرسی در کبک، این حزب در شرق منیتوبا هیچ نماینده‌ای نخواهد داشت. جاگمیت سینگ پس از یک سخنرانی کوتاه و احساسی در برنابی بریتیش کلمبیا- که کرسی خود را در همین حوزه از دست داد- اعلام کرد که از رهبری حزب کناره‌گیری خواهد کرد.
سال‌ها همکاری تنگاتنگ با دولت ترودو باعث شد که حزب دموکراتیک جدید نتواند خودش را به‌طور مؤثر از حزب لیبرال متمایز کند. این درحالی است که رأی‌دهندگان کانادایی با توجه به تهدیدات اقتصادی خارجی در رابطه با سیاست‌های دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در انتخابات شرکت کردند. رهبر بعدی حزب دموکراتیک جدید با چالش بازسازی حزبی روبه‌روست که اکنون کمترین کرسی را در تاریخ ۶۲ سال خود در اختیار دارد.
حزب بلوک کبکوا در انتخابات اخیر سرنوشتی مشابه حزب دموکراتیک جدید پیدا کرد، البته نه به آن شدت. تعداد کرسی‌های این حزب از ۳۳ به ۲۳ عدد کاهش یافت. ایو-فرانسوا بلانشه، رهبر این حزب، سخنرانی نویدبخشی داشت و نشانه‌ای از احتمال کناره‌گیری یا واگذاری رهبری در سخنرانی او به چشم نمی‌خورد. او تأکید کرد که بلوک کبکوا می‌تواند از منافع کبک صیانت کند، زیرا می‌تواند بر دولت اقلیت لیبرال اثر بگذارد.
الیزابت می، رئیس حزب سبز، به‌عنوان تنها عضو حزب برای پنجمین بار در مجلس عوام حضور خواهد یافت. این حزب در انتخابات ۲۰۲۱ دو کرسی به دست آورده بود.
سهم حزب محافظه‌کار کانادا از آرای مردمی در انتخابات اخیر از حدود ۳۴ درصد به ۴۱ درصد افزایش یافت و ۲۴ کرسی به تعداد کرسی‌های حزب اضافه شد. با این‌حال، این نتیجه را می‌توان به منزله شکست حزب محافظه‌کار دانست. محافظه‌کارها با آرزوهای بزرگ پا به انتخابات گذاشتند و نظرسنجی‌ها نشان می‌دادند که شاید به اکثریت قاطع دست یابند. با این‌حال، میزان حمایت از آن‌ها در جریان کارزار انتخاباتی پیوسته کاهش یافت و به‌رغم سیر صعودی در هفته پایانی نتوانست باعث پیروزی محافظه‌کارها شود.
پی‌یر پالیو، رهبر حزب محافظه‌کار، می‌توانست از افزایش محبوبیت حزب برای تقویت موقعیت خود در نقش اپوزیسیون بهره‌برداری کند، اما شوربختانه کرسی خود را در کارلتون اوتاوا از دست داد. پالیو قصد کناره‌گیری از رهبری حزب را ندارد، اما بدون حضور در مجلس عوام با چالش‌های زیادی برای رهبری اپوزیسیون مواجه خواهد بود. پالیو و حزب او باید عملکرد خود را واکاوی کنند.
لیبرال‌های حامی مارک کارنی بدون شک به دنبال تشکیل دولت اکثریت بودند، اما با توجه به این‌که تا همین دو ماه پیش در آستانه شکستی سنگین قرار داشتند، باید از ارتقای جایگاه خود به‌عنوان دولت اقلیت خوشحال باشند. حمایت مردم از لیبرال‌ها از ۳۳.۶ درصد به حدود ۴۴ درصد افزایش یافت و آن‌ها ۸ کرسی جدید به دست آوردند. کارنی در سخنان خود ضمن تأکید بر هویت متمایز کبک وعده داد که پروژه‌های عمرانی را در سراسر کشور به جریان می‌اندازد. او عمداً از اشاره به «خط لوله» در سخنرانی خدود اجتناب کرد، در‌حالی‌که بسیاری از شهروندان غرب کشور چشم‌انتظارِ شنیدن آن بودند.
دشت‌های کانادا (منطقه‌ای در غرب کانادا متشکل از استان‌های آلبرتا، ساسکاچوان و منیتوبا و بخش‌هایی از شمال شرقی بریتیش کلمبیا) همچنان به‌طور قاطع در اختیار محافظه‌کاران قرار دارند، اما لیبرال‌ها توانسته‌اند که جایگاه خود را در شرق کانادا تقویت کنند و رأی بیشتری به دست آورند. نارضایتی در آلبرتا و ساسکاچوان به احتمال فراوان موجب افزایش مواضع جدایی‌طلبانه خواهد شد که میزان حمایت از آن در بعضی از نظرسنجی‌ها از مرز ۲۵ درصد نیز پیشی گرفته است. کارنی در تمام استان‌ها صاحب کرسی است و این فرصت را دارد که یک کابینه متعادل تشکیل دهد. با این‌حال، او باید با دو نخست‌وزیر دشت‌های کانادا تعامل کند که تمایل چندانی هم به همکاری با دولت لیبرال ندارند. حفظ اتحاد ملی یکی از چالش‌های اصلی کارنی خواهد بود؛ موضوعی که باید جزو اولویت کاری او باشد تا مطمئن شود که به امور تمام نقاط کشور رسیدگی می‌کند.
کارنی باید در اولین فرصت سمت‌و‌سوی دولت را مشخص کند و تصمیم بگیرد که برای حفظ دولت با کدام احزاب و تحت چه شرایطی تعامل خواهد کرد. حزب دموکراتیک جدید دیگر جزو احزاب رسمی کانادا نیست، اما به اندازه‌ای کرسی دارد که بتواند لیبرال‌ها را به اکثریت برساند. با این‌حال، این حزب دیگر مثل گذشته تمایلی به همکاری آشکار با لیبرال‌ها ندارد. بلوک کبکوا هم می‌تواند حمایت لازم را برای تصویب لوایح مورد نظر لیبرال‌ها فراهم کند، اما بلانشه به‌ازای این حمایت برای استان خود امتیازاتی در نظر می‌گیرد. هرگونه رفتار متمایز در قبال کبک می‌تواند باعث خشم و نارضایتی شهروندان غرب کشور شود. نخست‌وزیر کانادا برای حفظ تعادل در انجام امور در شرایط دشواری قرار دارد.
دولت لیبرال به رهبری کارنی در آغاز کار خود از یک فرجه زمانی برخوردار خواهد بود، زیرا هیچ‌کدام از احزاب تمایلی به سرنگونی دولت و برگزاری انتخابات زودهنگام ندارند. مردم نیز احتمالاً به حزبی که کشور را از نو به سمت انتخابات سوق دهد، روی خوش نشان نخواهند داد؛ دست‌کم تا وقتی که دولت جدید به فرصت لازم برای انجام وظایف خود دست نیافته باشد.
با این‌حال، استیلای لیبرال‌ها ممکن است زودگذر باشد. اگر جنگ تجاری با آمریکا فروکش کند، حمایت عمومی از حزبی که در یک دهه گذشته در قدرت بوده می‌تواند به‌سرعت کاهش پیدا کند. میانگین عمر دولت اقلیت در کانادا تنها ۱۸ ماه است و با این‌که محافظه‌کارها هنوز درحال کنار آمدن با شکست خود هستند، نمی‌توان آن‌ها را ناتوان قلمداد کرد.
کارنی باید در سال اول رهبری خود نشان دهد که در حل مشکلات معیشت و رشد اقتصادی کشور پیشرفت داشته است، اگرنه کانادایی‌ها از نو پای صندوق حضور خواهند یافت. لیبرال‌ها در انتخابات اخیر پیروز شدند، اما حمایت مردم از آن‌ها ناپایدار است.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
درباره نویسنده: کوری مورگن مقاله‌نویس ساکن کلگری است.
