امیلی فرل، قاضی ایالتی دلاوِر، یک‌بار با مادرش به چین سفر کرده بود. آن‌دو از مکان‌های تاریخی مهمی مانند شهر ممنوعه دیدن کردند؛ اما آن‌چه که جلب توجه می‌کرد این بود که کمونیسم خیلی چیزها را از فرهنگ سابقاً زیبای این کشور زدوده بود.
خانم فرل در ۹ مارس به همراه خانواده‌اش به تماشای هنرهای نمایشی شن یون رفت و چنین گفت که این هنر نمایانگر تمام زیبایی‌هایی است که کمونیسم به دنبال نابودی‌شان بوده است.
او در نمایش میلر گفت: «این رنگ‌های زیبا براستی آرامش‌بخش هستند و پیام فوق‌العاده‌ای را که در پشت‌شان نهفته است دوست دارم.»
شن یون، که مقر آن در نیویورک است، برجسته‌ترین شرکت رقص کلاسیک چینی در جهان محسوب می‌شود که رسالت آن احیای ۵هزار سال تمدن چین از دریچه موسیقی و رقص است.
آقای فرل به تمجید از شیوه طراحی رقص، لباس و رنگ‌ها پرداخت و افزود که همگی در کنار هم جلوه‌ای چشم‌نواز خلق کرده‌اند.
او گفت: «طراحی رقص واقعاً زیبا و خلاقانه بود.»
خانم فرل میگوید که فرهنگ سنتی چین فرهنگی معنوی است و اظهار داشت که کمونیسم دشمن معنویت است.
او ضمن تمجید از شن یون به‌خاطر بازنمایی چین باستان و نمایش تداوم ایمان و امید در عصر مدرن، افزود: « فکر می‌کنم باید به دنیا نشان دهیم که کمونیسم چه تأثیری بر زیست افراد داشته است.»
او احساس کرد که پیام این نمایش بسیار فراتر از چین است.
او توضیح داد: «به قول پسرم، کمونیسم روی کاغذ فوق‌العاده به نظر می‌رسد و همه را راضی نگه‌می‌دارد. اما وقتی صحبت از فردیت به میان می‌آید، تمام ابعاد مربوط به آن، اعم از دین، اختیار، توانایی تصمیم‌گیری و هرآن‌چه که ما این‌جا، در آمریکا، بدیهی می‌پنداریم، تحت‌الشعاع کمونیسم قرار می‌گیرند.»
وقتی او به چین سفر کرد، متوجه شد که «کمونیسم تاریخ چین را پاکسازی کرده» و «کسی به فکر زیبایی‌های ژرف کشور نیست.»
این زیبایی به واسطه شن یون در سراسر جهان به نمایش گذاشته می‌شود.
او گفت: «فکر می‌کنم مردم از آشنایی با فرهنگ چین پیش از کمونیسم سود می‌برند و ذهنیتی که این‌روزها نسبت به چین وجود دارد، به کار کسی نمی‌آید.»
اپک تایمز حامی افتخاری هنرهای نمایشی شن یون است. ما واکنش مخاطبان پس از دیدن نمایش را از زمان آغاز به کار شن یون در سال ۲۰۰۶ تحت پوشش قرار داده‌ایم.
برای تهیه بلیط نمایش، به سایت هنرهای نمایشی شن یون مراجعه کنید:
