تحقیقات اخیر نشان میدهند که تائورین با کمک به سلولهای سرطانی در سوختوساز گلوکز به پیشرفت لوسمی کمک میکند.
تحقیقات اخیر حاکی از آن هستند که آمینواسید طبیعی تائورین، که در مواد غذایی مختلف یافت میشود و بهطور گسترده در نوشیدنیهای انرژیزا و مکملهای غذایی به کار میرود، بهطور ناخواسته باعث افزایش رشد سلولهای لوسمی میشود. این مطالعه همه را نگران کرده که محصولات انرژیزای موجود در بازار میتوانند در دوره درمان برای بیماران مبتلا به سرطان خون خطرآفرین باشند.
جیویشا باجاج، دانشیار گروه ژنتیک زیستی در مرکز پزشکی دانشگاه راچستر و نویسنده اصلی مطالعه حاضر، گفت: «مطالعه ما نشان میدهد که توسعه و آزمایش مهارکنندههای مؤثر برای انتقالدهندههای تائورین به کشف راهکارهای درمانی جدید برای این سرطان مهلک کمک میکند.»
سلولهای لوسمی به خودشان غذا میرسانند
این مطالعه که در مجله نیچر انتشار یافته است، نشان میدهد که سلولهای لوسمی نمیتوانند بهطور مستقل تائورین تولید کنند و این آمینواسید را با به خدمت گرفتن ناقلهای ویژه بهطور مستقیم از مغز استخوان که خاستگاه سرطان خون است به سرقت میبرند. تائورین پس از جذب باعث افزایش توان سلولهای سرطانی در تجزیه گلوکز و تولید انرژی میشود و به رشد تومور و گسترش بیماری کمک میکند.
محققان با استفاده از موشهایی که تحت دستکاری ژنتیکی قرار گرفته بودند، تغییرات محیط مغز استخوان را در روند پیشرفت لوسمی ثبت و ضبط کردند.
آنها دریافتند که سلولهای استخوانساز، که سلولهای پیشساز استخوانی هم نامیده میشوند، با پیشرفت بیماری باعث افزایش تولید تائورین میشوند و اساساً بهجای نابودی سلولهای سرطانی به تغذیه آنها کمک میکنند.
سلولهای سرطانی برای دریافت تائورین از بافتهای سالم به یک پروتئین ناقل ویژه نیاز دارند. تائورین پس از ورود به درون سلولهای لوسمی، فرایند گلیکولیز یا تجزیه گلوکز را تقویت میکند؛ فرایندی که سلولها از آن برای تبدیل گلوکز به انرژی استفاده میکنند و سوخت لازم برای رشد و تکثیر را به سلولهای سرطانی میرسانند.
باجاج به اپک تایمز گفت که سلولهای لوسمی قادر به تولید تائورین نیستند و برای دریافت آن از مغز استخوان به یک ناقل نیاز دارند که تائورین را جذب و به سلولهای سرطانی منتقل میکند.
محققان در آزمایش روی موشها و با استفاده از نمونههای لوسمی انسانی توانستند با جلوگیری از ورود تائورین به سلولهای سرطانی جلوی رشد آنها را بگیرند یا سرعت رشدشان را به حداقل برسانند. در سوی مقابل، هربار که تائورین بیشتری را به سلولهای لوسمی انتقال دادند، رشد تومور در موشها به شکل قابلتوجهی افزایش پیدا کرد.
پیامدهای بالینی
تحلیل بافتهای انسانی نشان داد بیمارانی که پروتئین ناقل بیشتری داشتند، نتایج درمانی ضعیفتری گرفتند و مقاومت بیشتری در قبال درمان از خود نشان دادند. این امر بهویژه در بیمارانی که به لوسمی تهاجمی مبتلا شده بودند مشهود بود.
مکملهای تائورین معمولاً برای کمک به بیماران سرطانی برای مقابله با خستگی ناشی از شیمیدرمانی و دیگر عوارض جانبی تجویز میشوند. نوشیدنیهای انرژیزا که حاوی تائورین هستند، محبوبیت زیادی در بین نسل جوان پیدا کردهاند؛ گروهی که بسیاری از بیماران لوسمی را به خود اختصاص داده است.
به گفته نویسندگان، «مکملهای تائورین میتوانند پیشرفت بیماری را در موشهای سالم بهشدت تسریع کنند.» آزمایشات حیوانی نشان دادند موشهایی که فاقد پروتئین ناقل بودند، نسبت به گروه کنترل ۱۳.۵ درصد عمر طولانیتری داشتند؛ امری که از نقش مهم تائورین در پیشرفت سرطان حکایت دارد.
دکتر هدا پورحسن، متخصص خون و سرطان در کالیفرنیا، که نقشی در مطالعه حاضر نداشت، گفت: «در رابطه با این نتایج باید محتاطانه عمل کنیم. محدود کردن مصرف تائورین بهویژه در بیماران مبتلا به لوسمی منطقی به نظر میرسد و دستکم باید خطرات و مزایای استفاده از آن را به دقت بررسی کنیم.»
هدف جدید درمان
محققان دریافتند که میتوانند با مهار آنزیمی که به تولید تائورین در سلولهای استخوانی کمک میکند، سطح تائورین را در مغز استخوان به حداقل برسانند. این راهکار باعث میشود که تعداد سلولهای مرتبط با پیشرفت و عود بیماری کاهش پیدا کند.
باجاج گفت: «نکته اصلی مطالعه حاضر این است که سلولهای لوسمی میتوانند از تائورین برای پیشرفت سرطان استفاده کنند. توسعه راهکارهای جدید برای جلوگیری از جذب تائورین در سلولهای سرطانی میتواند باعث بهبود نتایج درمانی برای بیماران مبتلا به لوسمی شود.»
دکتر جین لیزولد، متخصص سرطان در مرکز ویلموت، در بیانیه مطبوعاتی خود به پتانسیل درمانی این راهکارها اشاره کرد: «مطالعه دکتر باجاج نشان میدهد که سطح تائورین در مغز استخوان میتواند سرعت رشد سلولهای لوسمی را دوچندان کند که نشان میدهد باید در مصرف مکملهای تائورین با دوز بالا احتیاط بیشتری به خرج دهیم.» او افزود که این یافتهها دریچه جدیدی بهسوی راهکارهای درمانی هدفمند میگشایند.
اقدامات بعدی
محققان تأکید کردند که یافتههای آنها به آن معنی نیست که تائورین به خودی خود باعث شیوع سرطان میشود یا مصرف خوراکیهای حاوی تائورین خطر ابتلا به لوسمی را در افراد سالم افزایش میدهد.
به گفته پورحسن، تائورین یک آمینواسید طبیعی است که بزرگسالان سالم درصورت نیاز قادر به تولید آن هستند. برخلاف آمینواسیدهای ضروری که در ساخت پروتئین مورد استفاده قرار میگیرند، تائورین کارکرد دیگری در سلولها دارد و حتی اگر رژیم غذایی ناقصی داشته باشید، بهندرت پیش میآید که با کمبود تائورین مواجه شوید. از اینرو، حتی با محدود کردن مصرف تائورین نیز دچار کمبود نخواهید شد.
با اینحال، پورحسن هشدار میدهد که ماهیت زیستی سرطان پیچیدگیهای خاص خود را دارد. او گفت: «اگر میتوانستیم نتایج این مطالعات را در چند جمله ساده مانند «این ماده باعث سرطان میشود» یا «این ماده جلوی شیوع سرطان را میگیرد» خلاصه کنیم، خیلی خوب میشد. اما متأسفانه سرطان و بهویژه لوسمی بیماری بسیار سخت و پیچیدهای است.»
او افزود: «هرچه بیشتر یاد میگیریم، باید در استفاده از محصولات و مکملهای حاوی تائورین با دقت و احتیاط بیشتری عمل کنیم.»