آیا استقرار نیروهای آمریکایی بیشتر در تایوان و جزایر نزدیک به سواحل سرزمین اصلی چین راهبرد برندهای است؟
تحلیل
نوشته جیمز گوری، نویسنده و تحلیلگر آمریکایی
نیروهای ویژه ارتش آمریکا و احتمالاً دیگر واحدهای ارتش، در فاصله کمتر از ۳.۵ کیلومتری از ساحل سرزمین اصلی چین در جزایر کینمن تایوان مستقر خواهند شد.
چرا سربازان آمریکایی اینقدر به سرزمین اصلی چین نزدیک هستند؟
آمریکا تعهد خود را به دفاع از تایوان عمیقتر میکند
یکی از دلایلی که مقامات دفاعی آمریکا بیان میکنند، این است که پرسنل ارتش آمریکا بهعنوان مستشاران ارتش تایوان در آنجا حضور دارند. اما مسئله فراتر از اینهاست. درواقع، تحولات اخیر تنها یکی از مجموعه تغییرات سیاسی اخیر هستند که دستکم بهظاهر نشان میدهند که تعهد آمریکا به دفاع از امنیت تایوان عمیقتر شده است.
تعهد نظامی آمریکا شامل استقرار نیروهای «دائم» در تایوان از سال ۲۰۲۱ است که در چهار دهه گذشته بیسابقه بوده است. هدف ادغام نیروهای آمریکا با واحدهای شناسایی تخصصی آبی خاکی تایوان برای بهبود آمادگی دفاعی جزیره در برابر تهاجم بوده و هست. بدیهی است که این آمادگی فراتر از آموزش نیروهای تایوانی جهت استفاده از تجهیزات نظامی پیشرفته آمریکا بوده و هماهنگی جدی بین نیروهای نظامی آمریکا و تایوان را نیز شامل میشود.
پول جدید، تسلیحات برای تایپه
درواقع، تعهد آمریکا به تایوان فراتر از فروش هواپیماهای جنگی و پدافندهای ضدهوایی یا هماهنگی نیروهای نظامی بوده است. دولت بایدن قانون اختیارات دفاع ملی را در سال ۲۰۲۳ به تصویب رساند که برای اولینبار ۲ میلیارد دلار بودجه نظامی خارجی به تایوان اختصاص داد. تأمین مالی نظامی خارجی جزو طرحهای وزارت امور خارجه آمریکا است که به دولتهای خارجی پول میدهد تا از آمریکا تجهیزات نظامی بخرند. وزارت امور خارجه نیز از طریق این طرح ۸۰ میلیون دلار به تایوان کمک کرد.
این کمکها از سطح جدیدی از مشارکت آمریکا در دفاع از تایوان حکایت دارند. در گذشته، بودجه مالی نظامی خارجی معمولاً به کشورهای مستقل، بجز ۵۵ کشور عضو اتحادیه آفریقا، اختصاص مییافت و آمریکا از سال ۱۹۷۹ تایوان را بهعنوان یک کشور مستقل به رسمیت نشناخته است.
با توجه به تمام این سیاستها و بودجهبندیها، به نظر میرسد که دولت بایدن تعهد خود را برای دفاع از تایوان در برابر هرگونه تهاجم برنامهریزیشده رژیم کمونیستی چین و در نتیجه، پایبندی خود را به امنیت منطقه هند و اقیانوس آرام دوچندان کرده است.
استقرار نیروهای آمریکایی در کینمن و اعطای کمک مالی به تایوان برای خرید تسلیحات آمریکایی، صرفنظر از هر دیدگاهی که درخصوص این مسئله داشته باشید، سیاستهای تحریکآمیزی هستند و این اولین اقدام تحریکآمیز آمریکا و تایوان نبوده است. فروش هرگونه تجهیزات نظامی از نظر پکن تحریکآمیز است.
اشتباه نکنید: دفاع از تایوان در برابر تهاجم احتمالی چین کار درستی است.
اما آیا استقرار نیرو در کینمن بهترین و مؤثرترین راه ممکن است؟
کینمن چه مزایایی دارد؟
یکی از مزیتهای بالقوه کینمن این است که امکان دفاع از تایوان را در ۳.۵ کیلومتری سواحل چین فراهم میکند. به نظر میآید که بهتر است آمریکا در سواحل کینمن با نیروی متجاوز چینی بجنگد تا در تایوان، درست است؟
مزیت دیگر ادغام نیروهای پیشرفته این است که نیروهای آمریکا و تایوانی میدانند چطور با هم کار کنند، از جنگافزارهای نظامی مشابهی استفاده میکنند و (احتمالاً) از برنامههای جنگی مشابهی نیز برخوردارند. یکپارچهسازی قدرت نظامی منطقی است، بویژه اینکه ارتش آزادیبخش خلق چین قصد داشت کینمن را در آغاز درگیریها به تصرف خود دربیاورد.
مزیت سوم این است که نزدیکی کینمن به چین امکان نفوذ عمیقتر سامانههای موشکی آمریکا و تایوان را به چین فراهم میکند؛ البته به شرطی که سامانههای مذکور در محل مستقر شوند. اما این موضوع از نظر نظامی یا بازدارندگی تا چه حد حائز اهمیت است؟
برنامه تأمین مالی نظامی خارجی به تایوان اجازه میدهد تا تسلیحات پیشرفته آمریکا را خریداری کند. در حال حاضر، مشخص نیست این سلاحها تا چه حد برای چین بازدارندگی دارند. این طرح، جدا از بسته نظامی بیسابقه ۳۴۵ میلیون دلاری به تایوان در دستور کار قرار گرفته است؛ بستهای که دولت بایدن در سال ۲۰۲۳ به واسطه اختیارات ریاستجمهوری در زمینه برداشت تصویبش کرد و مشابه همان بستهای است که برای تأمین مالی کمکهای نظامی اوکراین به کار گرفته شد.
تسلیحات بیشتر به تایوان روی زمین
از سوی دیگر، چرا نیروی متجاوز چینی که تایوان را هدف قرار میدهد، باید از کینمن چشمپوشی کند؟
این راهبرد که به «جزیرهنوردی» معروف است، در مواجهه نیروی دریایی آمریکا با ژاپنیها در جریان جنگ جهانی دوم در اقیانوس آرام نتیجه خوبی داد. نیروی دریایی آمریکا بهجای جنگیدن بر سر هر جزیره قدرتمند، بسیاری از آنها را نادیده گرفت.
بدیهی است که دولت بایدن به بازدارندگی نیروی دریایی آمریکا در برابر تجاوز چین باور ندارد. اگر چنین نبود، چرا دولت آمریکا نیروی دریایی را بهصور عامدانه به ضعیفترین حد ممکن تنزل داده است؟
بسیاری از تحلیلگران حوزه دفاعی معتقدند که کاهش تعداد کشتیهای نیروی دریایی آمریکا – که تا سال ۲۰۲۷ از حدود ۳۰۰ کشتی به ۲۸۰ کشتی خواهد رسید- با واقعیت راهبردی تناسب ندارد. از این گذشته، تصمیم دولت بایدن برای بازنشستگی هواپیماهای گرولر ئیای-۱۸ نیز که حکم جنگافزار الکترونیک نیروی دریایی را دارند و فعالیتهای نیروی هوایی آمریکا و نیروی دریایی مستقر در ساحل را پوشش میدهند، از این قاعده مستثنی نیست.
در عینحال، چین در حال ارتقای جنگافزارهای الکترونیک خود است تا در ایجاد اختلال در فرماندهی، ارتباطات و هماهنگی آمریکا در منطقه دست بالا را پیدا کند. از این گذشته، چین ممکن است در زمینه زیردریاییها و موشکهای ضدکشتی مافوقصوت نیز برتری داشته باشد، بتواند بر تنگه تایوان مسلط شود یا قدرتنمایی کند و از شمال به سمت فیلیپین پیشروی کند.
نوشته جیمز گوری، نویسنده و تحلیلگر آمریکایی
محتوای این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکسکننده دیدگاه اپک تایمز نیست.