به نظر می‌رسد که حزب کمونیست چین نسبت به خاک این کشور بی‌تفاوت است. مناقشات ارضی برای حزب کمونیست چین وسیله‌ای برای رسیدن به هدف هستند. حزب از این مناقشات به‌عنوان ابزار چانه‌زنی یا تاکتیکی انحرافی برای منحرف کردن افکار عمومی در جریان بحران‌های حکومتی استفاده می‌کند.
آخرین نمونه به امتیاز پکن به دهلی نو در رابطه با مناقشه ارضی دو کشور مربوط می‌شود که بیش از نیم قرن به طول انجامیده است.
حزب کمونیست چین در اواخر اکتبر بر سر گشت مرزی مشترک با هند به توافق رسید که باعث احیای خط کنترل واقعی هند و چین شد؛ خط مرزی ۳ هزار و ۳۶۰ کیلومتری دو کشور که متعاقب جنگ چین و هند در سال ۱۹۶۲ شکل گرفته بود.
حزب کمونیست از ادعای خود درخصوص بیش از ۵۶ هزار کیلومتر مربع- معادل ۲ و نیم برابر تایوان، از مناطق متعلق به دودمان باستانی چینگ دست کشیده است. زمانی که هند در سال ۱۹۴۷ اعلام استقلال کرد، کنترل این منطقه را که دولت بریتانیا مدعی آن بود، به دست گرفت.
این توافق یک روز قبل از نشست بریکس در کازان روسیه به امضا رسید. حزب کمونیست چین می‌خواهد دلار آمریکا را از سامانه پرداخت بین‌المللی کنار بگذارد. اولین قدم، افزایش استفاده از سامانه پرداخت بین‌بانکی فرامرزی مبتنی بر یوآن خواهد بود.
پکن همچنین قصد دارد که طرح کمربند و جاده- طرح توسعه اقتصادی و نظامی که در قالب سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های جهانی انجام می‌گیرد- را از طریق اقیانوس هند در مقیاسی بزرگ‌تر گسترش دهد.
از این‌رو، حزب کمونیست به کمک هند نیاز داشت و امتیاز مرزی به همین دلیل اعطا شده است.
توافق اکتبر اولین‌باری نبود که شی جین پینگ، رهبر حزب کمونیست، از مناقشه مرزی چین و هند استفاده می‌کرد. در سال ۲۰۲۰ که اقدامات سختگیرانه درخصوص قرنطینه کووید باعث فلج شدن عملیات تجاری و افزایش نارضایتی داخلی شده و شی با بحران حکمرانی روبه‌رو شده بود، این مناقشه کارکرد متفاوتی داشت.
با شعله‌ور شدن دوباره درگیری‌های مرزی چین و هند، شی به تبعیت از مائو تسه‌تونگ، رهبر سابق حزب کمونیست چین، از این موضوع برای منحرف کردن افکار عمومی استفاده کرد.
مائو در زمستان ۱۹۶۲ به این مرز یورش برد تا افکار عمومی را از اجرای سیاست یک گام بزرگ به جلو- جنبش اقتصادی متمرکز رادیکال- در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ که به یک قحطی ویرانگر منجر شد و جان ده‌ها میلیون نفر را گرفت، منحرف کند.
این جنگ یک ماه به طول انجامید و با شکست ارتش هند و پیروزی کامل ارتش چین به پایان رسید.
با این‌حال، چین کمونیستی در آن مقطع در عرصه بین‌المللی منزوی بود و تنها چند کشور مانند ویتنام، کره شمالی و پاکستان با آن همکاری می‌کردند. آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی کمک‌های نظامی زیادی به هند کردند که از جمله می‌توان به ارسال هواپیماهای ترابری بزرگ، جت‌های جنگنده و هلیکوپتر اشاره کرد.
حزب کمونیست چین که نگران بود نتواند به جنگیدن ادامه دهد، نیروهای خود را پس از تصرف یک قلمرو کوچک با مساحتی کمتر از ۱۸ هزار و ۵۰۰ کیلومتر مربع عقب کشید.
از آن زمان، بیش از ۵۶ هزار کیلومتر مربع از مناطقی که زمانی به دودمان چینگ تعلق داشتند، به چین بازگردانده نشده و توافق گشت مرزی جدید شی نیز این مناطق را به حال خود رها کرده است.
دیدگاه ارائه‌شده در این مقاله نقطه نظر نویسنده بوده و لزوماً منعکس‌کننده دیدگاه اپک تایمز نیست.
الکساندر لیائو روزنامه‌نگاری است که مسائل آمریکا، چین و آسیای جنوب شرقی را پوشش می‌دهد.
