از سال ۱۹۹۹ تاکنون، منتظرم تا قصه بزرگ‌شدن دخترش را برایش تعریف کنم.
از سال ۱۹۹۹، زمانی که پدرم به‌طور غیرقانونی دستگیر شد، هرگز نتوانستم هدیه‌ای به او اهدا کنم. اما هروقت به پدرم فکر می‌کنم، دو نشانه را به تصویر می‌کشم که حاکی از وجود پیوند عمیق بین ما می‌باشد: یکی، ژاکت قدیمی قرمزرنگ من، دیگری، یک شاخه گل رز که با این امید آن را نگه داشتم تا روزی به او هدیه کنم.
نام پدر من ژی‌ون وانگ بوده که به‌خاطر عقیده‌اش در زندان به‌سر می‌برد. او درسال ۱۹۹۹ به‌خاطر اعتقاد به فالون دافا محکوم به ۱۶ سال حبس گردید. فالون دافا یک روش معنوی است که شامل تمرین‌های مراقبه‌ای به همراه آموزه‌های اخلاقی بر اساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است. هنگامی که حزب کمونیست چین دست به سلسله‌عملیاتی ظالمانه علیه فالون گونگ زد تا آن را “ریشه‌کن” کند، پدر من جز اولین کسانی بود که زندانی شد.
درآن زمان، وارد دانشگاهی در امریکا شده‌بودم، و تحمل این موضوع برای من فوق‌العاده دشوار بود که فرسنگ‌ها از او فاصله دارم، درحالی‌که پدرم در هرج‌ومرج ناشی از مراحل اولیه آزار و شکنجه، در رنج و عذاب به‌سر می‌برد. این آزار و شکنجه حتی تا امروز ادامه دارد، اما جهان در حال حاضر نسبت به این خشونت اعمال‌شده بر فالون گونگ آگاهی دارد؛ اما درسال ۱۹۹۹، هیچ‌کسی از این رویداد مطلع نبود. تمامی اخباری که دراین خصوص به دست من می‌رسید، محدود به اطلاعات ناچیزی از تلویزیون و جملاتی از طرف خانواده من بود.
یک‌روز که درحال تماشای تلویزیون بودم تا به اخباری درباره وقایع مربوط به زادگاهم دست پیدا کنم، چیزی را مشاهده کردم که زندگی مرا برای همیشه دگرگون کرد: پدرم درحالی‌که ژاکت قرمز مرا پوشیده بود، در دادگاهی فرمایشی در مقابل قاضی ایستاده بود.
این ژاکت قرمر را مادرم به من داد ه بود، اما وقتی برای تحصیل به امریکا آمدم، آنرا در موطن خود جا گذاشتم. با اینکه انتظار نداشتم که پدرم آن را بپوشد، اما دانستن این موضوع که توانستم چیزی به او بدهم که در آن وضعیت سرد و دشوار باعث گرمی و آسایش او شود، مرا تسلی داد.
پدر من به‌خاطر تمرین فالون گونگ به ۱۶ سال زندان محکوم شد. وی تا امروز همچنان در زندان به‌سر می‌برد. زندگی بدون حضور او بسیار مشکل است، اما از این فاصله دور الهام‌بخش من بوده و به من دلگرمی می‌دهد. امیدوارم بتوانم باعث سربلندی او شوم، می‌خواهم بداند که همیشه، در لحظات حساس زندگی خود، او را درکنار خود احساس می‌کنم. در جشن عروسی من، یک شاخه گل رز را به نشانه حضور او روی صندلی مخصوص او قرار دادیم و جشن گرفتیم. هنوز آن شاخه گل را نگه‌داشته‌ام به امید روزی که آن را به او بدهم و قصه بزرگ‌شدن دخترش را برایش تعریف کنم.
متأسفانه، داستان پدر من منحصربه‌فرد نیست. صدها هزار تمرین‌کننده فالون گونگ به‌طور خودسرانه محکوم به حبس شده و روانه اردوگاه‌های کار سخت می‌شوند. به گزارش منابع موثق، تا امروز، نیمی از زندانیان سیاسی در چین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند. آزار و شکنجه به روال عادی خود ادامه دارد، و با توجه به مستندات موجود، ۳۷۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ در اثر شکنجه در زندان کشته شدند. پسران و دختران بسیاری هستند که همانند من نمادهایی را به یاد عزیزان خود نگه داشته‌اند.
آزار و شکنجه فالون گونگ نه‌تنها باعث شد که پدرم دور از عزیزان خود باشد، بلکه مرا نیز از زادگاهم جدا کرد. از آنجا که آزار و شکنجه هنوز ادامه دارد، نمی‌توانم به کشور خود برگردم. بنابراین، به یاد سایر اعضای خانواده نیز، اقدام به نگه‌داری نشانه‌های دیگری کردم. یک چیزی که همیشه لبخند بر لبانم می‌نشاند، یک آویز طلای کوچک است که نقش یک خرچنگ را برروی خود دارد و مربوط به زمان کودکی من می‌شود. روزی مادربزرگ من وقتی از من مراقبت می‌کرد، برای اینکه مطمئن شود که جنس آن طلای واقعی است، بدون هیچ فکری آن را با دندان خود امتحان کرد. امروز اثر و علامت‌های مربوط به دندان او برروی این آویز طلا، نزدیک‌ترین چیزی است که حضور فیزیکی او را برایم تداعی می‌کند.
مادربزرگ من نیز نماد خودش را دارد. شوهر او در طی انقلاب فرهنگی در دهه ۱۹۶۰ توسط همکاران خود متهم به “اندیشمند” یا “دارای تحصیلات دانشگاهی” گردید. این موضوع امروز احمقانه به نظر می‌رسد، اما آن اتهامات باعث شد که روزی در نهایت خونسردی به مادربزرگ گفته شود که تمامی متعلقات مربوط به او را جمع کند. تنها چیزی که برایش باقی مانده، یک پتوی آغشته به خون و عینک نقره‌ای او می‌باشد.
عینک نقره‌ای، یک آویز طلا، ژاکتی قرمزرنگ و یک شاخه گل رز خشک‌شده، به‌طور معمول در ظاهر چیزهای کوچکی به نظر می‌رسند، اما تجسم افرادی هستند که ارتباط عمیقی با ما دارند، ارتباط عمیقی که مرزها و میله‌های زندان را درمی‌نوردد. زمانی‌که این چیزها پوشیده، شکسته و پلاسیده شوند، خاطرات و روح پنهان در پشت آنها همیشه قابل احترام و ارزشمند خواهد بود.
اکنون، این نشانه‌ها، خاطرات و عقیده هستند که خانواده‌ام را درکنار یکدیگر حفظ می‌کند. هدایای کوچکی که تجسم عشق بین ما بوده، و گنجینه‌های ارزشمندی محسوب می‌شوند، اما دوست دارم همه آنها را با آغوش گرم پدرم یک بار دیگر معاوضه کنم.
دانیل وانگ دختر ژی‌ون وانگ بوده که از زندانیان عقیدتی در چین است. او درحال حاضر در نیویورک زندگی می‌کند.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
